الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="boxTitle"><big>'''[[مامقانی، عبدالله|عبدالله مامقانی]]'''</big></div>

[[پرونده:NUR00086.jpg|بندانگشتی|مامقانی، عبدالله|175px]]

'''عبدالله مامقانى''' (1290-1351ق)، معروف به علامه مامقانى و فاضل مامقانى، فقیه، اصولی، از مشاهیر علمای رجال، مؤلف کتاب [[تنقیح المقال في علم الرجال (آل البیت)|تنقیح المقال فی علم الرجال]]، [[مامقانی، محمدحسن|محمدحسن مامقانى]] و [[مامقانی، محی‌الدین|محى‌الدین مامقانى]] فرزند ایشان هستند.

او فرزند آیت‌الله شیخ محمدحسن در تاریخ پانزدهم ربیع‌الاول 1290ق در شهر علم و فقاهت، نجف اشرف و در خانواده‌اى از سلسله جلیله روحانیت پا به عرصه وجود نهاد. به خاطر انتسابش به خانواده مامقانى به «مامقانى» منتسب شد. مامقان، بخش کوچکى از توابع شهر تبریز و در هشت فرسخى آن قرار دارد.

تحصیلات عبدالله مامقانى در پنج سالگى همراه با یادگیرى خواندن و نوشتن و یادگیرى قرآن کریم آغاز شد. انس با قرآن کریم و سرپرستى پدر و مادرى عالم و مهربان، شوق یادگیرى علوم اسلامى را در او بیش از پیش زنده کرد. پدر عالمش چون به استعداد ذاتى و شوق فراوان او در فهم و دانستن واقعیت‌ها پى برد، سرپرستى علمى او را خود به عهده گرفت و قسمت زیادى از علوم مقدماتى حوزه را مثل: ادبیات، منطق و حساب را به او تعلیم داد. او علاوه بر پدرش، نزد عالمان و فقیهان نجف اشرف مراحل سطح را در مدت کوتاهى با موفقیت کامل به پایان برد.پشتکار فراوان، دقت در فهم مطالب و استمرار و تکرار معلومات، از ویژگى‌هاى تحصیلى شیخ عبدالله مامقانى است. چه این‌که در یادگیرى علم و معرفت، هیچ تعطیلى جز روز عاشورا نمى‌شناخت به‌طورى که گاه بعضى از استادانش نگران سلامتى جسمى و روحى او مى‌شدند. شیخ عبدالله مامقانى، 18ساله بود که درس خارج اصول و فقه را نزد پدرش که از استادان درس خارج فقه و اصول در نجف بود آغاز کرد تا این که بعد از سال‌ها تحصیل و پژوهش در علوم مختلف اسلامى، به درجه عالى اجتبهاد رسید و از ناحیه پدرش که در اعطاى اجازه‌نامه روایت و اجتهاد به شاگردان خود سخت‌گیر بود به دریافت اجازه‌نامه اجتهاد مفتخر شد. تصویر اجازه مذکور در کتاب مخزن المعانى موجود است که در آن، شیخ عبدالله مورد تمجید قرار گرفته است.

آیت‌الله مامقانى بعد از سال‌ها تحصیل، تحقیق، تدریس و تألیف در روز یک شنبه شانزدهم شوال 1351ق در 61سالگى، روح پرفتوحش به عالم بقا پر کشید. خبر وفات آن دانشمند بزرگ، در شهر نجف پیچید. مردم دسته‌دسته براى وداع با پیکر وى به سوى منزلش به حرکت در آمدند و ضمن تسلیت به بازماندگان او، پیکرش را طبق وصیتى که کرده بود بر روى دوش خود گرفته و به سوى نهر چرى در خارج شهر نجف، حمل کردند. بعد از غسل و کفن، عده‌اى از فقیهان و عالمان بر او نماز میت خواندند و سپس با تشییعى کم‌سابقه، در مقبره پدرش آیت‌الله شیخ محمدحسن واقع در محله العماره نجف به خاک سپردند.... <div class="mw-ui-button">[[مامقانی، عبدالله|'''ادامه''']]</div>