۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== ساختار== ' به '== ساختار== ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۶: | خط ۶: | ||
معالم الدین و ملاذ المجتهدین. برگزیده | معالم الدین و ملاذ المجتهدین. برگزیده | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[حکیم، منذر]] (محقق) | [[حکیم، سید منذر]] (محقق) | ||
[[ابن شهید ثانی، حسن بن زینالدین]] ( | [[ابن شهید ثانی، حسن بن زینالدین]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 158/86 /الف2 م6013 | | کد کنگره =BP 158/86 /الف2 م6013 | ||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
فقه جعفری - قرن 10ق. | فقه جعفری - قرن 10ق. | ||
| ناشر = | | ناشر = | ||
مؤسسة الفقه، للطباعة والنشر | |||
| مکان نشر =قم - ایران | | مکان نشر =قم - ایران | ||
| سال نشر = 1377 ش | | سال نشر = 1377 ش | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE00419AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =2 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =00419 | |||
| کتابخوان همراه نور =00419 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''معالمالدين و ملاذ المجتهدين، قسم الفقه''' اثر شيخ حسن فرزند [[شهيد ثانى]] از مشهورترين تصانيف شيخ حسن فرزند [[شهيد ثانى]] است كه از همان آغاز مورد توجه عالمان و محور تدريس و بحث و گفتگو قرار گرفته است. وى اين كتاب را براى عرضه فقه استدلالى نگاشته است و معالم الاصول معروف، تنها يكى از دو مقدّمه كتاب است كه به غلط به اين نام خوانده مىشود. اين اثر گرانسنگ با تعليقات سلطان العلماء و تصحيح شيخ على محمّدى به زيور طبع آراسته شده است. | |||
'''معالمالدين و ملاذ المجتهدين، قسم الفقه''' اثر [[ابن شهید ثانی، حسن بن زینالدین|شيخ حسن]] فرزند [[شهيد ثانى]] از مشهورترين تصانيف [[ابن شهید ثانی، حسن بن زینالدین|شيخ حسن]] فرزند [[شهيد ثانى]] است كه از همان آغاز مورد توجه عالمان و محور تدريس و بحث و گفتگو قرار گرفته است. وى اين كتاب را براى عرضه فقه استدلالى نگاشته است و معالم الاصول معروف، تنها يكى از دو مقدّمه كتاب است كه به غلط به اين نام خوانده مىشود. اين اثر گرانسنگ با تعليقات سلطان العلماء و تصحيح شيخ [[محمدی، علی|على محمّدى]] به زيور طبع آراسته شده است. | |||
== ساختار== | == ساختار== | ||
خط ۳۳: | خط ۳۷: | ||
== گزارش محتوا== | == گزارش محتوا== | ||
مولّف در ديباچه كتاب، با عباراتى بليغ، به ذكر اين نكته مىپردازد كه تحصيل علم فقه ارزندهترين و برترين گنجى است كه مىارزد انسان تمام عمر خويش را در راه آن صرف كند و در جستجوى آن، انديشه خويش را به تكاپو وادارد. سپس شمّهاى از تلاش و خدمات پيشينيان را برمىشمارد و در قالب جملاتى، به صورت برائت استهلال از برخى از کتابهاى فقى و روايى آنان نام مىبرد و مىگويد: از آن روى كه خداوند متعال فضل خود را شامل حالمان كرده و بر دنبالهروى از آثار اين بزرگان قابلمان داشت، دوست داشتيم كه در كردارمان از ايشان الگو بگيريم پس به توفيق الهى به تأليف اين كتاب با عنوان «معالمالدين و ملاذ المجتهدين» مبادرت ورزيديم. | |||
مولّف در ديباچه كتاب، با عباراتى بليغ، به ذكر اين نكته مىپردازد كه تحصيل علم فقه ارزندهترين و برترين گنجى است كه مىارزد انسان تمام عمر خويش را در راه آن صرف كند و در جستجوى آن، انديشه خويش را به تكاپو وادارد. سپس شمّهاى از تلاش و خدمات پيشينيان را برمىشمارد و در قالب جملاتى، به صورت برائت استهلال از برخى از | |||
پس از آن بهطور خلاصه روشى كه در بيان مطالب فقهى برگزيده و هدفى را در كتاب دنبال مىكند به صورت زير تبيين مىكند: «بهوسيله اين كتاب، در مسائل شرعى متداول بازآفرينى كرده و متون درسى بحثهاى فقهى را زنده كرديم و با پيراستن اصول، به نگارش فروع برآمديم و ميان تحقيق در ادلّه و موضوعات، جمع كرديم و با عباراتى نزديك به ذهن و تقريراتى قابل فهم -كه نه آنقدر خلاصه باشد كه موجب پريشانى خاطر شود و نه آنقدر به طول انجامد كه ملالآور باشد- آنرا نگاشتيم». | پس از آن بهطور خلاصه روشى كه در بيان مطالب فقهى برگزيده و هدفى را در كتاب دنبال مىكند به صورت زير تبيين مىكند: «بهوسيله اين كتاب، در مسائل شرعى متداول بازآفرينى كرده و متون درسى بحثهاى فقهى را زنده كرديم و با پيراستن اصول، به نگارش فروع برآمديم و ميان تحقيق در ادلّه و موضوعات، جمع كرديم و با عباراتى نزديك به ذهن و تقريراتى قابل فهم -كه نه آنقدر خلاصه باشد كه موجب پريشانى خاطر شود و نه آنقدر به طول انجامد كه ملالآور باشد- آنرا نگاشتيم». | ||
خط ۵۴: | خط ۵۶: | ||
== منابع مقاله== | == منابع مقاله== | ||
#مقدّمه و متن كتاب. | |||
#[[:noormags:310251|طباطبایی، سید مهدی؛ معرفی تفصیلی کتاب فقهی: معالم الدین و ملاذالمجتهدین، 1379، فقه اهلبيت، شماره 24، صص 153-176]]. | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] |
ویرایش