۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |احمد | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |488ق/1095م | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |همدان | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[قلانسی، محمد بن حسین|ابوالعز قلانسی]] | ||
[[عبدالرحمن بن محمد دونی]] | |||
[[ابوعبدالله حسین بن محمد بارع]] | |||
[[ابوبکر محمد بن حسین مزرفی]] | |||
[[ابوالقاسم بن بیان و ابوعلی بن نبهان]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[غایة الإختصار في قراءات العشرة أئمة الأمصار]] | ||
[[صفة جزیرة العرب]] | |||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۳۸: | خط ۴۸: | ||
'''حسن بن احمد همدانی''' (۴۸۸-۵۶۹ق)، معروف به «ابوالعلاء همدانی»، محدث و مقری بزرگ شرق اسلامی. از او با القاب قطب‌الدین، صدرالحفاظ، شیخ‌الاسلام و مهذب‌الائمه یاد شده است. | '''حسن بن احمد همدانی''' (۴۸۸-۵۶۹ق)، معروف به «ابوالعلاء همدانی»، محدث و مقری بزرگ شرق اسلامی. از او با القاب قطب‌الدین، صدرالحفاظ، شیخ‌الاسلام و مهذب‌الائمه یاد شده است. | ||
== | ==ولادت== | ||
ابوالعلاء در سال 488ق/1095م، در همدان به دنیا آمد. | ابوالعلاء در سال 488ق/1095م، در همدان به دنیا آمد. | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
نخستین استماع او در هفت‌سالگی از عبدالرحمن بن محمد دونی صورت گرفت. وی پس از بهره گرفتن از جمعی از مشایخ همدان، اندکی پس از ۵۰۰ق/۱۱۰۷م، برای ادامه تحصیل روانه بغداد شد و در آنجا از شیوخ بزرگ قرائت چون ابوعبدالله حسین بن محمد بارع و ابوبکر محمد بن حسین مزرفی دانش آموخت و از محدثانی چون ابوالقاسم بن بیان و ابوعلی بن نبهان استماع کرد. همچنین در واسط (عراق) از مقری بزرگ آن دیار ابوالعز قلانسی (متوفی ۵۲۱ ق) قرائت آموخت. نیز در سفری به اصفهان که پیش از ۵۱۵ق بوده، از ابوعلی حسن بن احمد حداد (متوفی ۵۱۵ق) حدیث شنید و قرائت آموخت. | نخستین استماع او در هفت‌سالگی از [[عبدالرحمن بن محمد دونی]] صورت گرفت. وی پس از بهره گرفتن از جمعی از مشایخ همدان، اندکی پس از ۵۰۰ق/۱۱۰۷م، برای ادامه تحصیل روانه بغداد شد و در آنجا از شیوخ بزرگ قرائت چون [[ابوعبدالله حسین بن محمد بارع]] و [[ابوبکر محمد بن حسین مزرفی]] دانش آموخت و از محدثانی چون [[ابوالقاسم بن بیان و ابوعلی بن نبهان]] استماع کرد. همچنین در واسط (عراق) از مقری بزرگ آن دیار [[قلانسی، محمد بن حسین|ابوالعز قلانسی]] (متوفی ۵۲۱ ق) قرائت آموخت. نیز در سفری به اصفهان که پیش از ۵۱۵ق بوده، از [[ابوعلی حسن بن احمد حداد]] (متوفی ۵۱۵ق) حدیث شنید و قرائت آموخت. | ||
او در سفر به خراسان، در نیشابور مورد احترام و ستایش عبدالغافر فارسی (متوفی ۵۲۹ق) قرار گرفت، ولی گویا موفق نشد از او استماع کند و صحیح مسلم و دیگر روایات را از شاگرد فارسی، محمد بن فضل فراوی (متوفی ۵۳۰ق) آموخت و ظاهراً در همین فرصت از زاهر بن طاهر شحامی (متوفی ۵۳۳ق) اخذ حدیث کرد. | او در سفر به خراسان، در نیشابور مورد احترام و ستایش عبدالغافر فارسی (متوفی ۵۲۹ق) قرار گرفت، ولی گویا موفق نشد از او استماع کند و صحیح مسلم و دیگر روایات را از شاگرد فارسی، [[محمد بن فضل فراوی]] (متوفی ۵۳۰ق) آموخت و ظاهراً در همین فرصت از زاهر بن طاهر شحامی (متوفی ۵۳۳ق) اخذ حدیث کرد. | ||
ابن | [[جزری، محمد بن ابراهیم|ابن جزری]]، ابوالعلاء را با عنوان مقری سرزمین‌های شرق اسلامی، با [[دانی، عثمان بن سعید|ابوعمرو دانی]] مقری نامدار مغرب قیاس کرده؛ حتی وسعت روایت او را بیش از ابوعمرو دانسته است. از مشایخ وی به‌جز آنان که ذکرشان گذشت، از شریف نورالهدی زینبی، اسماعیل بن احمد بن عمر اشعثی و احمد بن محمد بن اسماعیل فارسی در حدیث و [[بغدادی|ابوغالب احمد بن عبیدالله بغدادی]]، [[ابوالفتح اسماعیل بن فضل سراج]] و [[ابوالوفا علی بن زید اصفهانی]] در قرائت نیز می‌توان یاد کرد. | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
| خط ۹۰: | خط ۱۰۰: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
| خط ۱۰۵: | خط ۱۱۵: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده: | [[رده:اسفند(1400)]] | ||