أصول الشاشي: تفاوت میان نسخه‌ها

در مقدمه، ضمن ارائه شرح حال مختصری از مؤلف، به تعریف اصول فقه و توضیح روش تألیف متکلمین، احناف، متأخرین و متکلمین پرداخته شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص5-‌11</ref>.

الف)- کتاب الله: در این بخش، ابتدا به موضوع خاص و عام و مباحث مربوط به آن، از جمله تقسیمات عام<ref>ر.ک: متن کتاب، ص20</ref> و عام مخصص<ref>ر.ک: همان، ص26</ref> پرداخته شده و سپس، مباحثی همچون مطلق و مقید<ref>ر.ک: همان، ص29</ref>، مشترک و مؤول<ref>ر.ک: همان، ص36</ref>، حقیقت و مجاز<ref>ر.ک: همان، ص42</ref>، صریح و کنایه<ref>ر.ک: همان، ص64</ref>، وجوب عمل به حکم ظاهر و نص<ref>ر.ک: همان، ص72</ref>، ترجیح مفسر بر نص<ref>ر.ک: همان، ص76</ref>، خفی و مشکل و مجمل و متشابه<ref>ر.ک: همان، ص80</ref> مطرح شده است.

نویسنده در مبحث مجمل و متشابه، بحث مفصلی پیرامون مواضعی که حقایق الفاظ ترک می‌شود، مطرح کرده است<ref>ر.ک: همان، ص85</ref>.

دیگر مباحث این بخش، عبارتند از: امر و مباحث مربوط به آن از جمله موجب امر مطلق<ref>ر.ک: همان، ص120</ref> و مأموربه مطلق و مقید<ref>ر.ک: همان، ص131</ref>، نهی و مباحث آن مانند تقسیمات نهی<ref>ر.ک: همان، ص165</ref>، نهی از افعال حسی و شرعی<ref>ر.ک: همان، ص168</ref>، طرق شناخت مراد شارع از نصوص<ref>ر.ک: همان، ص175</ref>، تقریر معانی حروف<ref>ر.ک: همان، ص189</ref>.

ب)- سنت پیامبر(ص): نویسنده روایات پیامبر(ص) را در لزوم علم و عمل به آن، به‌منزله کتاب خدا دانسته<ref>ر.ک: همان، ص269</ref> و سپس به بررسی اقسام خبر، شامل خبر متواتر و مشهور<ref>ر.ک: همان، ص272</ref> و اقسام راوی پرداخته است. وی راویان را به دو دسته تقسیم کرده است: معروف به علم و اجتهاد مانند خلفای اربعه، عبدالله بن مسعود، عبدالله بن عباس، عبدالله بن عمر، زید بن ثابت، معاذ بن جبل و... سپس چنین سفارش کرده است: «اگر روایت ایشان از رسول‌الله(ص) نزد تو صحیح بود، عمل به آن روایت اولی از عمل به قیاس می‌باشد»<ref>ر.ک: همان، ص275</ref>.

از دیگر مطالب این بخش، عبارت است از: شرط عمل به خبر واحد<ref>ر.ک: همان، ص280</ref>، ترک عمل به خبر واحد در صورت مخالفت با ظاهر<ref>ر.ک: همان، ص284</ref> و موارد حجیت خبر واحد<ref>ر.ک: همان، ص287</ref>.

ج)- اجماع: نویسنده اجماع امت پس از پیامبر(ص) را در فروعات حجت شرعی دانسته<ref>ر.ک: همان، ص287-‌288</ref> و آن را به چهار قسم: «اجماع تمامی صحابه به‌صورت نص»، «اجماع آنان به‌صورت نص بعضی و سکوت باقی از رد»، «اجماع امت پس از صحابه در مواردی که قول سلف یافت نشود» و «اجماع بر یکی از اقوال سلف» تقسیم کرده و به توضیح هریک پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص291</ref>.

آنچه بر مجتهد واجب است<ref>ر.ک: همان، ص300</ref> و تعارض دو دلیل<ref>ر.ک: همان، ص304</ref>، از جمله مباحث این بخش از کتاب می‌باشد.

د)- قیاس: نویسنده قیاس را در صورت فقدان موارد فوق، حجت شرعی دانسته و در ادامه، به توضیح چگونگی حجیت آن، پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص308</ref>. از جمله مباحث این بخش، می‌توان به اخبار حجیت قیاس<ref>ر.ک: همان، ص312</ref>، شروط پنج‌گانه قیاس (شامل مقابل نص نبودن آن، متضمن تغییر حکمی از احکام نص نبودن، منجر به حکمی نامعقول نشدن، تعلیل برای حکمی شرعی باشد نه برای امری لغوی و نصی بر فرع مورد نظر موجود نباشد)<ref>ر.ک: همان، ص314</ref>، تعریف قیاس شرعی<ref>ر.ک: همان، ص325</ref>، سؤالات مربوط به مبحث قیاس<ref>ر.ک: همان، ص341</ref>، فرق میان سبب و علت<ref>ر.ک: همان، ص356</ref>، تعلق احکام شرعی به اسباب آن<ref>ر.ک: همان، ص364</ref> و احتجاج بلادلیل<ref>ر.ک: همان، ص388</ref> اشاره کرد.