بلنسی، محمد بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
بلنسى در محضر تعدادى از دانشمندان عصر خويش به كسب دانش پرداخت. وى يكى از دانش‌پژوهان برجسته بود و در مجالس علمى كه در مسجد جامع غرناطه تشكيل مى‌شد، شركت مى‌جست. پس از استادش خولانى، بر كرسى استادى در مدرسه نصريه - مشهورترين مدرسه در مغرب و اندلس - تكيه زد و شاگردان فراوانى تربيت نمود. وى را استاد لقب داده بودند و اين لقبى بود كه در اندلس به كسى اطلاق نمى‌شد؛ مگر اينكه به درجه بالايى از علم لغت و نحو رسيده باشد.<ref>همان، ص74-75</ref> | بلنسى در محضر تعدادى از دانشمندان عصر خويش به كسب دانش پرداخت. وى يكى از دانش‌پژوهان برجسته بود و در مجالس علمى كه در مسجد جامع غرناطه تشكيل مى‌شد، شركت مى‌جست. پس از استادش خولانى، بر كرسى استادى در مدرسه نصريه - مشهورترين مدرسه در مغرب و اندلس - تكيه زد و شاگردان فراوانى تربيت نمود. وى را استاد لقب داده بودند و اين لقبى بود كه در اندلس به كسى اطلاق نمى‌شد؛ مگر اينكه به درجه بالايى از علم لغت و نحو رسيده باشد.<ref>همان، ص74-75</ref> | ||
وى مفسرى بارز و فقيهى برجسته و نحوى توانمند در ميان هم‌عصرانش بوده است. ابن | وى مفسرى بارز و فقيهى برجسته و نحوى توانمند در ميان هم‌عصرانش بوده است. ابن خطیب غرناطى - كه معاصر بلنسى است - وى را اين‌گونه مى‌ستايد: «دانش‌پژوهى گشاده‌روى و خوش‌برخورد، پاک‌دامن، حريص در علم و جوينده آن، بلندپايه در دانش عربى و بيان، قدرت زياد در يادآورى مسائل و حافظه بالا و تدريس و تقرير نيكو...».<ref>همان</ref> | ||
دانشمندان ديگر همچون شاطبى، منتورى، [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] و تنبكتى وى را در حد اعلى ستوده‌اند. با بررسى كتاب‌هایى كه به شرح حال بلنسى پرداخته‌اند، درمى‌يابيم كه وى را تأليفات بسيار نبوده است. | دانشمندان ديگر همچون شاطبى، منتورى، [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] و تنبكتى وى را در حد اعلى ستوده‌اند. با بررسى كتاب‌هایى كه به شرح حال بلنسى پرداخته‌اند، درمى‌يابيم كه وى را تأليفات بسيار نبوده است. | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مفسران سنی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۱۷
| نام | بلنسی، محمد بن علی |
|---|---|
| نامهای دیگر | بلنسی، ابوعبدالله محمد بن علی |
| نام پدر | ابوالحسن علی |
| متولد | دوشنبه بيست و پنجم ذى‌حجه سال 714ق |
| محل تولد | غرناطه اندلس |
| رحلت | 782 ق |
| اساتید | خولانى |
| برخی آثار | تفسیر مبهمات القرآن الموسوم بصلة الجمع و عائد التذییل لموصول کتابي الاعلام و التکمیل |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05185AUTHORCODE |
محمد بن ابوالحسن على بن احمد بن محمد اوسى (714-782ق)، معروف به «بلنسى»، نحوى، لغوى و مفسر قرن هشتم هجرى است كه در غرناطه - يكى از شهرهاى اندلس - مى‌زيسته است.
ولادت
مكان و سالروز ولادتش، به‌دقت روشن نيست؛ اما شاگردش (محمد بن عبدالملك منتورى) مى‌گويد: وى روز دوشنبه بيست و پنجم ذى‌حجه سال 714ق، متولد شده است. همه شرح‌حال‌نويسان اتفاق نظر دارند كه بلنسى به سال 782ق، وفات يافته است و منتورى، وفات وى را شنبه پنجم ربيع‌الأول 782ق دانسته است.[۱]
شاطبى، پدر بلنسى را اين‌گونه توصيف مى‌كند: «الفقيه الأجل الأكمل المقدس...». چنين وصفى، دلالت بر اين دارد كه پدرش در درجه خوبى از دانش قرار داشته است.
تحصیلات
بلنسى در محضر تعدادى از دانشمندان عصر خويش به كسب دانش پرداخت. وى يكى از دانش‌پژوهان برجسته بود و در مجالس علمى كه در مسجد جامع غرناطه تشكيل مى‌شد، شركت مى‌جست. پس از استادش خولانى، بر كرسى استادى در مدرسه نصريه - مشهورترين مدرسه در مغرب و اندلس - تكيه زد و شاگردان فراوانى تربيت نمود. وى را استاد لقب داده بودند و اين لقبى بود كه در اندلس به كسى اطلاق نمى‌شد؛ مگر اينكه به درجه بالايى از علم لغت و نحو رسيده باشد.[۲]
وى مفسرى بارز و فقيهى برجسته و نحوى توانمند در ميان هم‌عصرانش بوده است. ابن خطیب غرناطى - كه معاصر بلنسى است - وى را اين‌گونه مى‌ستايد: «دانش‌پژوهى گشاده‌روى و خوش‌برخورد، پاک‌دامن، حريص در علم و جوينده آن، بلندپايه در دانش عربى و بيان، قدرت زياد در يادآورى مسائل و حافظه بالا و تدريس و تقرير نيكو...».[۳]
دانشمندان ديگر همچون شاطبى، منتورى، ابن حجر و تنبكتى وى را در حد اعلى ستوده‌اند. با بررسى كتاب‌هایى كه به شرح حال بلنسى پرداخته‌اند، درمى‌يابيم كه وى را تأليفات بسيار نبوده است.
آثار
از جمله نگاشته‌هاى وى عبارتند از:
1. تفسير مبهمات القرآن موسوم به صلة الجمع و عائد التذييل لموصول كتابَي الإعلام و التكميل؛
2. تفسير القرآن.[۴]