حائری شیرازی، محمدصادق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (رده‌‌‌افزایی) |
|||
| خط ۱۳۲: | خط ۱۳۲: | ||
[[رده:امامان جمعه]] | [[رده:امامان جمعه]] | ||
[[رده:امامان جمعه شیراز]] | [[رده:امامان جمعه شیراز]] | ||
[[رده:شاگردان امام خمینی]] | |||
نسخهٔ ۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۵۴
| نام | حائری شیرازی، محمدصادق |
|---|---|
| نامهای دیگر | آیتالله حائری شیرازی
حائری، محمدصادق حائری، محی‌الدین حائری شیرازی، محی‌الدین Ayatollah Mohiuddin Haeri Shirazi |
| نام پدر | عبدالحسین حائری |
| متولد | 1315 ش |
| محل تولد | شیراز |
| رحلت | 29 آذر 1396ش |
| اساتید | آيت‌الله بروجردى |
| برخی آثار | اخلاق اسلامی (حائری شیرازی) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE10856AUTHORCODE |
محمدصادق (محى‌الدين) حائرى شيرازى (۱۳۱۵-۱۳۹۶ق)، استاد برجسته اخلاق، از مبارزان علیه رژیم ستم شاهی، عضومجلس خبرگان رهبری و امام جمعه سابق شیراز
ولادت
در 12 بهمن سال 1315، در شيراز در خانواده‌اى روحانى به دنيا آمد. پدرش آيت‌الله عبدالحسين حائرى، مجتهد زاهد و عارفى بود كه جز به‌ضرورت سخن نمى‌گفت.
تحصیلات
آيت‌الله حائرى تحصيلات كلاسيك خود را تا اخذ ديپلم رياضى در شيراز طى كرد و در سال تحصيلى 35 - 34 به قصد شركت در كنكور و ورود به دانشگاه به تهران آمد، اما مأموران رژيم پهلوى، وى را على‌رغم داشتن همه شرايط براى ورود به دانشگاه، به دليل مسائل سياسى از تحصيل در دانشگاه بازداشتند. او از آن پس، به‌خاطر درك وجود جوهر استقلال در روحانیت و نظام طلبگى (سال 1335) به تحصيل علوم حوزوى رو آورد.[۱]
دوره سطح را ابتدا در مدرسه منصوريه و مدرسه سيد علاءالدين حسین و سپس مدرسه آقاباباخان طى نمود. در اين دوره از محضر درس آيت‌الله بهاءالدين محلاتى و آيت‌الله شيخ محمدعلى موحد بهره وافر برد.
وى پس از فراغت از دروس سطح، براى ادامه تحصيلات حوزوى به قم هجرت كرد و در درس خارج آيت‌الله بروجردى و همچنين درس آيت‌الله داماد و امام خمينى(ره) حاضر شد و به كسب فيض پرداخت.
مبارزات سیاسی
ورود آيت‌الله حائرى به عرصه مبارزات سياسى به سال‌هاى پس از تبعيد امام خمينى(ره) به تركيه بازمى‌گردد كه با تبعيد امام به تركيه، به شيراز مراجعت نموده و به تدريس دروس حوزوى و سامان دادن يك حركت فكرى و فرهنگى به‌روز، در مسجد شمشيرگرها پرداخت.
در طول 10 سال جلسات مستمر در اين مسجد، مبارزات سياسى - فرهنگى خود با رژيم را پيگيرى نمود و پس از تجربه سال‌ها زندان و تبعيد در سال 1353، به قم مهاجرت نمود و اين بار در كنار شهيدان آيت‌الله دكتر بهشتى و قدوسى و آيت‌الله جنتى و مصباح يزدى كمر همت به تربيت طلاب علوم دينى در مدرسه حقانى بست كه بسيارى از خدمتگزاران فعلى نظام ثمره اين ساليانند.[۲]
در سنگر انقلاب
پس از انقلاب، جلسات درس منظمى را براى دانشجويان پيرو خط امام و دفتر تحكيم وحدت در محل لانه جاسوسى اداره نمود و به دفاع از مبانى نظام پرداخت كه كتاب ولايت فقيه، حاصل اين جلسات مى‌باشد.همچنین مدتی به تدریس در دانشکده الهیات پرداخت.
ايشان در دوره اول مجلس شوراى اسلامى، به‌عنوان نماينده اول شيراز به اين مجلس راه يافت و رياست كميسيون اصل 90 را به عهده گرفت.
آيت‌الله حائرى در دوره اول و دوم خبرگان رهبرى به نمايندگى از مردم فارس به مجلس خبرگان راه يافت و پس از فوت امام راحل، به‌عنوان اولين مخالف شورايى شدن رهبرى، سخنان مؤثرى را در اين مجلس ايراد نمود كه در نهايت به انتخاب مقام معظم رهبرى منجر گرديد.
پس از شهادت شهيد محراب، حضرت آيت‌الله دستغيب در 20 آذر 1360، از جانب امام به امامت جمعه شيراز منصوب گرديد.
حاصل سال‌ها امامت جمعه ايشان، ايراد خطبه‌هاى محققانه و تشكيل جلسات مستمر علمى با اساتيد حوزه و دانشگاه حول محور علوم انسانى اسلامى است. تقديم بيش از بيست عنوان كتاب و ارائه مقالات تخصصى در حوزه اقتصاد اسلامى از ديگر ثمرات اين ساليان است.
وفات
سر انجام این فقیه گرانقدر پس از عمری تلاش و مجاهدت در راه آرمانهای انقلاب در تاریخ چهار شنبه 29 آذر 1396ش (اول ربیع الثانی 1439ق) پس از یک دوره بیماری در سن 81 سالگی دعوت حق را لبیک گفتند.[۳]،
در روز پنج شنبه نماز بر پیکر آن مرحوم توسط آیتالله شبیری زنجانی اقامه گردید و سپس در مسجد بالاسر حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.
آثار
- انسان الهى؛
- انسان‌شناسى؛
- با على در صحرا؛
- تمثيلات؛
- تفسير سوره حمد؛
- تربيت كودكان؛
- حافظ سر؛
- درس سحر (در مورد اشعار حافظ)؛
- در سايه‌سار وحى؛
- رمز دوام پيوند يا آداب همسردارى؛
- راه رشد؛
- سيرى در آفاق؛
- مقدمه‌اى بر علوم انسانى؛
- نماز؛
- نكته‌ها؛
و...
پانویس
منابع مقاله