وحید قزوینی، محمدطاهر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '==وابسته‌ها== [[' به '==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} [[') |
|||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR03565.jpg|بندانگشتی|وحید قزوینی، محمدطاهر بن حسین]] | [[پرونده:NUR03565.jpg|بندانگشتی|وحید قزوینی، محمدطاهر بن حسین]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |وحید قزوینی، محمدطاهر بن حسین | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | قزوینی، ع‍م‍ادال‍دی‍ن محمدطاهر بن حسین خ‍ان | ||
قزوینی، وحید | قزوینی، وحید | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |محمدحسين | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1015ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |قزوین | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |1112ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" | | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[تاریخ جهان آرای عباسی]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE03565AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''محمدطاهر قزوينى''' (1015-1112ق)، متخلص به وحید، شاعر، تاریخ نگار، دبیر، وزیر ادیب، از استادان علم استيفاء(معرفت به قوانين امور مالى و ضبط دخل و خرج و شيوه محاسبات)، صدراعظم شاه سلیمان و شاه سلطان حسین صفوی | ||
== ولادت == | |||
او فرزند محمدحسين در سال 1015ق در قزوين متولد شد. وى علم را با هنر درآميخته و در انشاء، حسن تحرير و شعر سرآمد هم عصران خود بود. | |||
== تحصیلات == | |||
قزوينى دوران تحصيل مقدماتى را در همان شهر، در رشته‌هاى علمى آغاز نمود و پس از چندى وارد مشاغل ديوانى گرديد. وى هنر خوشنويسى را از شاگردان ميرعماد فراگرفته، او در فراگیری علوم از کسی بهره نبرد و هیچ‌گاه فرصت آن را نیز نداشت، اما بنا به هوشی که داشت از جمیع علوم بهرۀ وافی برد و آثارى نيز در اين زمينه از خود به يادگار گذاشت. | |||
== فعالیتها == | |||
پس از اين كه ساروتقى، وزير شاه صفى، كار او را در امر ديوان پسنديد، در امور وزارت دستيار و مشاور او شد. | پس از اين كه ساروتقى، وزير شاه صفى، كار او را در امر ديوان پسنديد، در امور وزارت دستيار و مشاور او شد. | ||
| خط ۵۷: | خط ۶۲: | ||
پس از مرگ شيخ عليخان در 1101ق، منصب وزارت به او تفويض و به اعتمادالدوله ملقب گرديد. | پس از مرگ شيخ عليخان در 1101ق، منصب وزارت به او تفويض و به اعتمادالدوله ملقب گرديد. | ||
وى چهارسال در زمان شاه سليمان و پس از او شش سال نيز در زمان شاه سلطان حسين بر مسند وزارت بود و چون سال‌هاى عمرش از نود گذشت، از كار كناره گرفت | وى چهارسال در زمان شاه سليمان و پس از او شش سال نيز در زمان شاه سلطان حسين بر مسند وزارت بود و چون سال‌هاى عمرش از نود گذشت، از كار كناره گرفت. | ||
== وفات == | |||
او درسال 1112ق درگذشت. | |||
== آثار == | |||
از جمله آثار او مى‌توان به موارد زير اشاره كرد: | از جمله آثار او مى‌توان به موارد زير اشاره كرد: | ||
# آثار منظوم: كليات وى شامل مثنوى‌هاى خلوت راز، ناز و نياز، فتح نامه و...، ديوان ميرزا محمد طاهر دربر دارند قصائد، غزليات و رباعيات وى. | |||
# آثار منثور: رساله‌اى در حساب، مرآت الاعجاز، اصول خمسه، منشآت و حاشيه‌اى بر تلخيص مقالات [[ارسطو]] از ابن راشد. | |||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
#پيشگفتار كتاب. | |||
#[[:noormags:104642|روحبخشان، على محمد(تازه‌هاى چاپ)، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله آينه ميراث، پاييز و زمستان 1384- شماره 30 و 31، صفحه 407 تا 408]] | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۷۹: | خط ۸۳: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:شاعران]] | |||
[[رده:آذر(1400)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۲۸
| نام | وحید قزوینی، محمدطاهر بن حسین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | قزوینی، ع‍م‍ادال‍دی‍ن محمدطاهر بن حسین خ‍ان
قزوینی، وحید محمدطاهر ع‍م‍ادال‍دی‍ن بن م‍ح‍م‍دح‍س‍ی‍ن م‍ی‍رزا محمدطاهر وقایعنویس وحید قزوینی، ع‍م‍ادال‍دی‍ن محمدطاهر بن حسین وقایعنویس، محمدطاهر بن حسین وح‍ی‍دال‍زم‍ان قزوینی، محمدطاهر قزوینی، اعتمادالدوله محمدطاهر |
| نام پدر | محمدحسين |
| متولد | 1015ق |
| محل تولد | قزوین |
| رحلت | 1112ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | تاریخ جهان آرای عباسی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03565AUTHORCODE |
محمدطاهر قزوينى (1015-1112ق)، متخلص به وحید، شاعر، تاریخ نگار، دبیر، وزیر ادیب، از استادان علم استيفاء(معرفت به قوانين امور مالى و ضبط دخل و خرج و شيوه محاسبات)، صدراعظم شاه سلیمان و شاه سلطان حسین صفوی
ولادت
او فرزند محمدحسين در سال 1015ق در قزوين متولد شد. وى علم را با هنر درآميخته و در انشاء، حسن تحرير و شعر سرآمد هم عصران خود بود.
تحصیلات
قزوينى دوران تحصيل مقدماتى را در همان شهر، در رشته‌هاى علمى آغاز نمود و پس از چندى وارد مشاغل ديوانى گرديد. وى هنر خوشنويسى را از شاگردان ميرعماد فراگرفته، او در فراگیری علوم از کسی بهره نبرد و هیچ‌گاه فرصت آن را نیز نداشت، اما بنا به هوشی که داشت از جمیع علوم بهرۀ وافی برد و آثارى نيز در اين زمينه از خود به يادگار گذاشت.
فعالیتها
پس از اين كه ساروتقى، وزير شاه صفى، كار او را در امر ديوان پسنديد، در امور وزارت دستيار و مشاور او شد.
پس از قتل ساروتقى، در دوران شاه عباس دوم به خدمت وزيراعظم سيدعلاءالدين خليفه سلطان درآمد و منصب مجلس‌نويسى(وقايع‌نگارى) در سال 1055ق به او داده شد.
محمدطاهر در ابتداى دوران سلطنت شاه سليمان، همچنان شغل وقايع‌نگارى را برعهده داشت؛ اما پس از مدتى با وساطت و سعايت شيخ عليخان زنگنه، در سال 1085ق از آن شغل عزل و خانه‌نشين شد.
پس از مرگ شيخ عليخان در 1101ق، منصب وزارت به او تفويض و به اعتمادالدوله ملقب گرديد.
وى چهارسال در زمان شاه سليمان و پس از او شش سال نيز در زمان شاه سلطان حسين بر مسند وزارت بود و چون سال‌هاى عمرش از نود گذشت، از كار كناره گرفت.
وفات
او درسال 1112ق درگذشت.
آثار
از جمله آثار او مى‌توان به موارد زير اشاره كرد:
- آثار منظوم: كليات وى شامل مثنوى‌هاى خلوت راز، ناز و نياز، فتح نامه و...، ديوان ميرزا محمد طاهر دربر دارند قصائد، غزليات و رباعيات وى.
- آثار منثور: رساله‌اى در حساب، مرآت الاعجاز، اصول خمسه، منشآت و حاشيه‌اى بر تلخيص مقالات ارسطو از ابن راشد.
منابع مقاله
- پيشگفتار كتاب.
- روحبخشان، على محمد(تازه‌هاى چاپ)، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله آينه ميراث، پاييز و زمستان 1384- شماره 30 و 31، صفحه 407 تا 408