کنتوری، سید محمدقلی بن محمدحسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '}} [[' به '}} [[') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR05685.jpg|بندانگشتی|کنتوری، محمدقلی بن محمدحسین]] | [[پرونده:NUR05685.jpg|بندانگشتی|کنتوری، محمدقلی بن محمدحسین]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |کنتوری، محمدقلی بن محمدحسین | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | کنتوری هندی، محمدقلی بن محمدحسین | ||
موسوی، محمدقلی بن محمدحسین | موسوی، محمدقلی بن محمدحسین | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |سید محمدحسین | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |۵ ذی القعده ۱۱۷۴ یا ۱۱۸۸ق (۱۷۷۴م و ۱۱۵۳ش) | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |کُنتور | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |1260 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[سید دلدار علی نقوی]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[تشیید المطاعن لکشف الضغائن (رد باب دهم از کتاب تحفه اثنا عشریه)]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE05685AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''سيد محمدقلى موسوى نيشابورى كنتورى''' ( | '''سيد محمدقلى موسوى نيشابورى كنتورى''' (۱۱۸۸-۱۲۶۸ق)، مفتى و مرجعِ شیعیان هند و از علماى بزرگ قرن سيزدهم هجرى و از صاحب‌نظران در علم كلام بوده است. | ||
== ولادت == | |||
سید محمدقلی موسوی در ۵ ذی القعده ۱۱۷۴ یا ۱۱۸۸ق (۱۷۷۴م و ۱۱۵۳ش) در «کُنتور» زاده شد. نسب وی با ۲۵ واسطه به موسی بن جعفر(ع) می رسد. | |||
اما در | اجدادش در سلسل انساب علويان، نسبت به امام موساى كاظم(ع) مى‌رساندند. نياكانش پيش‌تر در نيشابور زندگى می‌كردند اما پس از حمله مغول، از ايران به هندوستان كوچيدند. پدرش سید محمدحسین (معروف به الله کَرَم)، از علما و فقهای زمان خویش بود که بسیاری از علوم را نزد مولوی عبدالرب حضرت پوری آموخت و قرآن و بسیاری از کتب حدیثی را مانند تحفه الزائر و حق الیقین از علامه مجلسی و جامع عباسی از شیخ بهایی را استنساخ کرد. | ||
== تحصیلات == | |||
سید محمدقلی، کتاب‌های اوّلیه را در لکهنو نزد فضلای آن دوره فرا گرفت و پس از آن محضر [[سید دلدار علی نقوی]] (۱۱۶۶-۱۲۳۵ق) را درک کرد و در اکثر علوم و فنون به ویژه در علم کلام تبحّر و احاطه بسیار پیدا کرد. | |||
وى مدتى در شهر ميرتهه بر كرسى قضاوت و فتوا نشست. | |||
'''شاگردان''' | |||
# فرزندش [[کنتوری، سید میر حامدحسین|سید میرحامد حسین]] (۱۲۴۶-۱۳۰۶ق) صاحب [[عبقات الأنوار في إمامة الأئمة الأطهار|عبقات الانوار]]؛ | |||
# فرزند بزرگترش، مولانا [[کنتوری، سید اعجازحسین بن محمدقلی|سید سراج حسین]] (۱۲۱۱-۱۲۷۳ق) حکیم، طبیب، ریاضی دان و صاحب «رساله در مخروطات»؛ | |||
# فرزند میانی ، علامه سید اعجاز حسین (۱۲۴۰-۱۲۸۶ق) صاحب کشف الحجب و شذور العقیان؛ | |||
# دامادش، سید غلام حسنین کنتوری (۱۲۴۷-۱۳۳۷ق) صاحب انتصار الاسلام؛ | |||
# سلطان العلماء سید محمد نقوی نصیرآبادی (۱۱۹۹-۱۲۸۴ق) صاحب طعن الرماح و الضربة الحیدریة. | |||
سیدمحمدقلی در علوم مختلف مانند فقه، تفسیر و حدیث دارای تألیفات متعددی است اما از آن جا که در علم کلام، محقق و صاحب نظر بود، بیشتر آثارش در این حوزه به یادگار مانده است. | |||
یکی از خدمات علامه سیدمحمدقلی، تأسیس کتابخانه ای است که بعدها با تلاش و کوشش فرزندش میرحامدحسین و نوه اش سیدناصر حسین، گسترش یافت. این کتابخانه در لکهنو به نام «کتابخانه ناصریه» شهرت دارد و یکی از بزرگ ترین کتابخانه‌های شیعه در شهرهای هند و کشورهای اسلامی و مملوّ از کتاب‌های چاپی و خطی از نویسندگان شیعه و سنی است. | |||
== وفات == | |||
سید محمدقلی در اواخر عمرش به لکهنو بازگشت و به تألیف و خدمات علمی و دینی اشتغال داشت و سرانجام در ۸۴ سالگی در ۹ محرم ۱۲۶۸ ق در شهر لکهنو وفات یافت و در حسینیه خود مدفون شد. | |||
== آثار == | |||
رساله‌اى هم به نام «عدالت علويه» در موضوع احكام قضاوت و افتاء و شرائط قاضى و مفتى نوشته است.وى كه اهل قلم و تحقيق بود، در دفاع از مكتب جعفرى، كتاب‌ها نوشت. از ميان آثارش بعضى مانند «الفتوحات الحيدريّه» و «تشييد المطاعن لشكف الضغاين (رد باب دهم از كتاب تحفه اثنی‌عشر يه)» هميشه مطمح نظر متكلمان به‌ويژه نصب‌العين پسرش- نویسنده عبقات الانوار- بود. | |||
نسخهٔ ۲۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۰۴
| نام | کنتوری، محمدقلی بن محمدحسین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | کنتوری هندی، محمدقلی بن محمدحسین
موسوی، محمدقلی بن محمدحسین نیسابوری، محمدقلی بن محمدحسین نیشابوری، سید محمدقلی بن محمدحسین |
| نام پدر | سید محمدحسین |
| متولد | ۵ ذی القعده ۱۱۷۴ یا ۱۱۸۸ق (۱۷۷۴م و ۱۱۵۳ش) |
| محل تولد | کُنتور |
| رحلت | 1260 ق |
| اساتید | سید دلدار علی نقوی |
| برخی آثار | تشیید المطاعن لکشف الضغائن (رد باب دهم از کتاب تحفه اثنا عشریه) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05685AUTHORCODE |
سيد محمدقلى موسوى نيشابورى كنتورى (۱۱۸۸-۱۲۶۸ق)، مفتى و مرجعِ شیعیان هند و از علماى بزرگ قرن سيزدهم هجرى و از صاحب‌نظران در علم كلام بوده است.
ولادت
سید محمدقلی موسوی در ۵ ذی القعده ۱۱۷۴ یا ۱۱۸۸ق (۱۷۷۴م و ۱۱۵۳ش) در «کُنتور» زاده شد. نسب وی با ۲۵ واسطه به موسی بن جعفر(ع) می رسد.
اجدادش در سلسل انساب علويان، نسبت به امام موساى كاظم(ع) مى‌رساندند. نياكانش پيش‌تر در نيشابور زندگى می‌كردند اما پس از حمله مغول، از ايران به هندوستان كوچيدند. پدرش سید محمدحسین (معروف به الله کَرَم)، از علما و فقهای زمان خویش بود که بسیاری از علوم را نزد مولوی عبدالرب حضرت پوری آموخت و قرآن و بسیاری از کتب حدیثی را مانند تحفه الزائر و حق الیقین از علامه مجلسی و جامع عباسی از شیخ بهایی را استنساخ کرد.
تحصیلات
سید محمدقلی، کتاب‌های اوّلیه را در لکهنو نزد فضلای آن دوره فرا گرفت و پس از آن محضر سید دلدار علی نقوی (۱۱۶۶-۱۲۳۵ق) را درک کرد و در اکثر علوم و فنون به ویژه در علم کلام تبحّر و احاطه بسیار پیدا کرد.
وى مدتى در شهر ميرتهه بر كرسى قضاوت و فتوا نشست.
شاگردان
- فرزندش سید میرحامد حسین (۱۲۴۶-۱۳۰۶ق) صاحب عبقات الانوار؛
- فرزند بزرگترش، مولانا سید سراج حسین (۱۲۱۱-۱۲۷۳ق) حکیم، طبیب، ریاضی دان و صاحب «رساله در مخروطات»؛
- فرزند میانی ، علامه سید اعجاز حسین (۱۲۴۰-۱۲۸۶ق) صاحب کشف الحجب و شذور العقیان؛
- دامادش، سید غلام حسنین کنتوری (۱۲۴۷-۱۳۳۷ق) صاحب انتصار الاسلام؛
- سلطان العلماء سید محمد نقوی نصیرآبادی (۱۱۹۹-۱۲۸۴ق) صاحب طعن الرماح و الضربة الحیدریة.
سیدمحمدقلی در علوم مختلف مانند فقه، تفسیر و حدیث دارای تألیفات متعددی است اما از آن جا که در علم کلام، محقق و صاحب نظر بود، بیشتر آثارش در این حوزه به یادگار مانده است.
یکی از خدمات علامه سیدمحمدقلی، تأسیس کتابخانه ای است که بعدها با تلاش و کوشش فرزندش میرحامدحسین و نوه اش سیدناصر حسین، گسترش یافت. این کتابخانه در لکهنو به نام «کتابخانه ناصریه» شهرت دارد و یکی از بزرگ ترین کتابخانه‌های شیعه در شهرهای هند و کشورهای اسلامی و مملوّ از کتاب‌های چاپی و خطی از نویسندگان شیعه و سنی است.
وفات
سید محمدقلی در اواخر عمرش به لکهنو بازگشت و به تألیف و خدمات علمی و دینی اشتغال داشت و سرانجام در ۸۴ سالگی در ۹ محرم ۱۲۶۸ ق در شهر لکهنو وفات یافت و در حسینیه خود مدفون شد.
آثار
رساله‌اى هم به نام «عدالت علويه» در موضوع احكام قضاوت و افتاء و شرائط قاضى و مفتى نوشته است.وى كه اهل قلم و تحقيق بود، در دفاع از مكتب جعفرى، كتاب‌ها نوشت. از ميان آثارش بعضى مانند «الفتوحات الحيدريّه» و «تشييد المطاعن لشكف الضغاين (رد باب دهم از كتاب تحفه اثنی‌عشر يه)» هميشه مطمح نظر متكلمان به‌ويژه نصب‌العين پسرش- نویسنده عبقات الانوار- بود.