۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
«من الواضحات الأوليه لكل متحنك في التاريخ أن الأمام علي بن أبيطالب قد استهدف للقتل مرارا وصار هدفا للشهادة في طول حياته لاسيما ليلة هجرة النبي(ص) من داره وإيوائه إلی الغار ثم إلی المدينة الطيبة و بعد ليلة المبيت وخروج علي مع الفواطم إلی النبي قد تأكدت عزيمة جمع من الكفار علی قتله عندما لحقوه بالطريق وقالوا له: ارجع بالنسوة وحالوا بينه و بين النسوة كي يرجع هن فشد عليهم وقتل أحدهم وهو يقول: | «من الواضحات الأوليه لكل متحنك في التاريخ أن الأمام علي بن أبيطالب قد استهدف للقتل مرارا وصار هدفا للشهادة في طول حياته لاسيما ليلة هجرة النبي(ص) من داره وإيوائه إلی الغار ثم إلی المدينة الطيبة و بعد ليلة المبيت وخروج علي مع الفواطم إلی النبي قد تأكدت عزيمة جمع من الكفار علی قتله عندما لحقوه بالطريق وقالوا له: ارجع بالنسوة وحالوا بينه و بين النسوة كي يرجع هن فشد عليهم وقتل أحدهم وهو يقول: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''خلوا سبيل الجاهد المجاهد''|2=''آليت لا أعبد غير الواحد''<ref>ابن ابیالدنیا، عبدالله بن محمد، ص19</ref>}} | {{ب|''خلوا سبيل الجاهد المجاهد''|2=''آليت لا أعبد غير الواحد''<ref>ابن ابیالدنیا، عبدالله بن محمد، ص19</ref>}} {{پایان شعر}} | ||
«یکی از مسائل ابتدایی و روشن برای همه دستاندرکاران تاریخ، این است که [[امام علی علیهالسلام|امام علی بن ابیطالب(ع)]]، همواره خواهان شهادت در راه خدا و در همه عمر، از سوی دشمنان، هدف و نشانه بوده است؛ بهویژه در شب هجرت پیامبر (که درود و سلام پروردگار بر آن بزرگوار و خاندانش باد)؛ همان شبی که آن حضرت از خانه خود بیرون آمد و آهنگ پناه بردن به غار ثور فرمود و سپس از آنجا، بهسوی مدینه طیبه رخت بربست. پس از آن شب، هنگامی که [[امام علی علیهالسلام|علی(ع)]] همراه تنی چند از بانوان که همه را فاطمه نام بود، برای پیوستن به پیامبر(ع)، از مکه بیرون آمد، گروهی از کافران، او را تعقیب کردند و چون میان راه به او رسیدند، تصمیم استوار بر کشتن او گرفتند. نخست او را گفتند که همراه با بانوان، به مکه برگرد و سپس خود را میان او و زنها مانع قرار دادند تا خودشان آنان را برگردانند؛ [[امام علی علیهالسلام|علی(ع)]] با آن کافران درآویخت و خون یکی از ایشان را بریخت و این رجز را خواند: راه پیکارگر کوشا را بازکنید که سوگند خوردهاند جز پروردگار یگانه را پرستش نکنم»<ref>متن کتاب، ص31-32</ref>. | «یکی از مسائل ابتدایی و روشن برای همه دستاندرکاران تاریخ، این است که [[امام علی علیهالسلام|امام علی بن ابیطالب(ع)]]، همواره خواهان شهادت در راه خدا و در همه عمر، از سوی دشمنان، هدف و نشانه بوده است؛ بهویژه در شب هجرت پیامبر (که درود و سلام پروردگار بر آن بزرگوار و خاندانش باد)؛ همان شبی که آن حضرت از خانه خود بیرون آمد و آهنگ پناه بردن به غار ثور فرمود و سپس از آنجا، بهسوی مدینه طیبه رخت بربست. پس از آن شب، هنگامی که [[امام علی علیهالسلام|علی(ع)]] همراه تنی چند از بانوان که همه را فاطمه نام بود، برای پیوستن به پیامبر(ع)، از مکه بیرون آمد، گروهی از کافران، او را تعقیب کردند و چون میان راه به او رسیدند، تصمیم استوار بر کشتن او گرفتند. نخست او را گفتند که همراه با بانوان، به مکه برگرد و سپس خود را میان او و زنها مانع قرار دادند تا خودشان آنان را برگردانند؛ [[امام علی علیهالسلام|علی(ع)]] با آن کافران درآویخت و خون یکی از ایشان را بریخت و این رجز را خواند: راه پیکارگر کوشا را بازکنید که سوگند خوردهاند جز پروردگار یگانه را پرستش نکنم»<ref>متن کتاب، ص31-32</ref>. |
ویرایش