آمدی، حسن بن بشر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
رفیعی علامرودشتی، علی، «شیفتگان کتاب»، میراث شهاب، زمستان 1379، شماره 22، ص23 تا 32، پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز) | |||
[[:noormags:1236594|رفیعی علامرودشتی، علی، «شیفتگان کتاب»، میراث شهاب، زمستان 1379، شماره 22، ص23 تا 32، پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز)]]. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[المؤتلف و المختلف (آمدی)]] | [[المؤتلف و المختلف (آمدی)]] | ||
[[الموازنة بین شعر أبی تمام و البحتری]] | |||
[[معجم الشعراء]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات جدید]] | [[رده:مقالات جدید]] | ||
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۵۸
| نام | آمدی، حسن بن بشر |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابوالقاسم حسن بن بشر بن يحيي الآمدي |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 371ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | المؤتلف و المختلف (آمدی) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE12842AUTHORCODE |
حسن بن بشر آمدی (متوفی 371ق)، ادیب، نحوی، شاعر، کاتب و قاضی بصره. از تاریخ تولدش اطلاعی در دست نیست، اما در هفتادسالگی درگذشته است. «المؤتلف والمختلف»، از جمله آثار اوست.
زادگاه، تحصیل
اصل او از آمد، ولی تولد و وفاتش در بصره بود و گویا در همان جا مقدمات علوم را فراگرفت، سپس به بغداد رفت و در آنجا نزد بزرگان و عالمانی چون: علی بن سلیمان اخفش، ابو اسحاق زجاج، ابوبکر بن درید، ابوبکر بن سراج، ابراهیم بن عرفه معروف به نفطویه نحوی و دیگران، دانش آموخت و سرآمد اقران خویش گردید.
آمدی شعر خوب می‌گفت و در نقد استاد و به گفته ابن ندیم «مليح التصنيف وجيد التأليف» بود و به گفته ذهبی روایت قدیم و اخبار در آخر عمرش به او در بصره منتهی شد و مقام قضاوت بصره را به‌عهده گرفت و از پیشوایان ادب بشمار می‌رفت. یاقوت گوید: وی دارای فهمی نیکو، درایت و روایتی خوب و سریع الادراک بود. او در آغاز جوانی، در بغداد، کاتب ابوجعفر هارون بن محمد ضبی جانشین احمد بن هلال صاحب عمان در دربار مقتدربالله بود. در بصره برای ابوالحسن احمد و ابواحمد طلحة بن حسن بن مثنی و سپس برای قاضی بصره، ابوجعفر بن عبدالواحد هاشمی و برادرش ابوالحسن محمد بن عبدالواحد، کتابت کرد و در مجلس وی در محکمه حاضر می‌شد و در دستگاه اوقاف به خدمت مشغول گردید و پس از آن ملازم خانه خویش گردید تا در هفتادسالگی دیده از جهان فروبست.
آثار
آمدی دارای تألیفات و آثار بسیاری است. یاقوت و سیوطی برخی از اشعار وی را در آثار خویش آورده‌اند. از جمله آثار اوست:
- كتاب الموازنة بين الطائبين أبي‌تمام والبحتري في الشعر (که مهم‌ترین اثر وی بشمار می‌رود و در 1870م، در آستانه (استانبول) به چاپ رسید و محمد ولد آن را به ترکی برگردانده و در 1311ق/1893م، منتشر کرده است. آمدی در این کتاب مضامین اشعار ابوتمام و بحتری را با هم سنجیده، بی‌آنکه به برتری یکی بر دیگری حکم کند، عظمت ادبی و هنری این دو شاعر را نشان داده است)؛
- المؤتلف والمختلف (درباره اسامی و کنیه‌ها و القاب و انساب شاعران است و سیوطی در ضبط اسماء شاعران، در کتاب «شرح شواهد المغني» به این کتاب استناد کرده است)؛
- معاني شعر التجري (که در واقع شرح دیوان تجری است)؛
- النثر المنظوم؛
- الخاص والمشترك (در معانی شعر)؛
- تفضيل شعر امرئ القيس علی الجاهليين؛
- تبيين غلط قدامة بن جعفر في كتاب نقد الشعر؛
- كتاب فعلت وأفعلت؛
- شرح الحماسة، كتاب الحماسة (گزیده‌هایی از اشعار عرب، تألیف ابوتمام طایی)؛
- شدة حاجة الإنسان إلی أن يعرف نفسه؛
- دیوان شعر (که یاقوت گوید: در صد برگ بوده است)؛
- كتاب في أنّ الشاعرين لا يتفق خواطرهما؛
- كتاب ما في عيار الشعر لابن طباطبا من الخطأ؛
- كتاب الرد علی ابن عمار في ما فطأ فيه أباتمام؛
- كتاب الحروف من الأصول في الأضداد[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: رفیعی علامرودشتی، علی، ص27
منابع مقاله