|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| == باعی ایام، ایام رباعی ==
| |
|
| |
|
| {{جعبه اطلاعات کتاب
| |
| | تصویر =
| |
| | عنوان = رباعی ایام، ایام رباعی
| |
| |= چهارپاره های ایام عنوان‌های دیگر
| |
| [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] (نویسنده)
| |
| | زبان =فارسي
| |
| | کد کنگره = 7793 PIR
| |
| | موضوع = شعر فارسی. رباعیات فارسی.
| |
| | ناشر = انتشارات نجم کبری
| |
|
| |
| | مکان نشر =ایران ـ کرج
| |
| | سال نشر = 1399 ش
| |
|
| |
| | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE0000AUTOMATIONCODE
| |
| | چاپ =1
| |
| | شابک =5-01-6299-622-978
| |
| | تعداد جلد =1
| |
| | کتابخانۀ دیجیتال نور =
| |
| | کتابخوان همراه نور =
| |
| | کد پدیدآور =
| |
| | پس از =
| |
| | پیش از =
| |
| }}
| |
|
| |
| '''رباعی ایام، ایام رباعی''' سروده‌ی استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] است. کتابی است با 340 رباعی که همانند اسمش در طول ایام پدیدار شده و از ایام و گذشت روزگار سخن می گوید. امّا رباعی ایام امری مفهوم است لیکن ایام رباعی گویا شیوه ای است که استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] آن را در این دوران برای بازگویی خاطرات و یافته های خود برگزیده و بدین شیوه با مردم زمانه و یاران خود سخن می گوید. از مجموعه های منتشر شده ی استاد نیز چنین بر می آید که بدین شیوه سخنان خود را به مخاطبان می رساند و با این وسیله آنچه را که باید بگوید می گوید.
| |
|
| |
| رباعی های این مجموعه نیز اغلب اجتماعی است در عین حال تلفیقی از عقل و دین در آن دیده می شود. سفارشهای مکرّر استاد به عقل و خرد و عمل خردمندانه و نیز دینداریِ درست چیزی است که در تمام آثار او و خاصه در این کتاب نیز قابل دیدن است. امّا ایشان مجموعه های دیگری را در همین ژانر نوشته و ارائه داده اند که ظاهراً با استقبال خوبی هم مواجه شده است. از دیگر آثار نامبرده می توان از[[شهر بهشت]]، [[نقطه‌ی آغاز]]، [[میر بهار]]، [[دنیای شما]]، [[نرد عشق]]، [[تازیانه های رباعی]]، [[خم گلرنگ]] و نیز [[شعر قرآنی]] یاد کرد.
| |
|
| |
|
| |
| == ساختار==
| |
| کتاب رباعی ایام، ایام رباعی اثری است شعری در 180 صفحه که حاوی 340 رباعی در باره‌ی آن چیزی است که تداعی ایام و گذشت ایام را داردو در این گذر عمر بسیاری چیزها مورد توجّه شاعر قرار گرفته است. رباعیات کتاب به طور مسلسل و با شماره از عدد 1 تا 340 را پیاپی در بر دارد. کتاب دارای مقدّمه ای مختصر حدود 6 صفحه است که فلسفه ی نگارش کتاب را برای خواننده شرح می دهد ضمن اینکه مراد خود از شعر و شاعری را نیز به خوبی در همین مقدّمه معلوم می¬کند و نگرش خاص خود را در این باره با صراحت توضیح می دهد.
| |
|
| |
| نویسنده در بخشی از مقدّمه در خصوص این کتاب می نویسد: [[رباعی ایام، ایام رباعی]] چهارپاره هایی است که از زمان گذشته تا کنون در دفترها و یادداشتها و اوراق پراکنده و گاه در دست برخی از دوستان و شاگردان به یادگار بوده و نگهداری می شده است. گاه دردهایی از افراد روزگار است و گاه نقدهایی بر فعل و انفعالات فاعلان و فعّالان اجتماعی و سیاسی و ادبی. <ref> مقدّمه، ص 7</ref>.
| |
|
| |
| == گزارش محتوا==
| |
|
| |
| کتاب [[رباعی ایام، ایام رباعی]] به بیان نویسنده در مقدّمه نقل حکایات زمان است که در تجربه ی او در آمده است. حضور او در زمان و در مکان است که با معرفت برخی چیزها را دیده و شنیده و گزارش کرده است و انتظاری که از شاعران عارف دارد نیز همین است که به جای مدیحه گویی و ذکر اموری که بی خاصیت است به گزارش دیده ها بپردازند و در مقام یا عارفِ شاعر روایت تاریخی زمان خود را متعهّد باشند و در قالب تاریخگوی راستین زمانه باشند.
| |
|
| |
| نویسنده در بخشی از مقدّمه می¬گوید: باری مجموعه ی حاضر که به نام رباعی ایام، ایام رباعی است حاصلی از حدود بیش از چهار دهه است که از زمانی پیش از سال 57 و تا کنون را شامل می شود. در طول این همه سال که کار تدریس و تعلیم از سویی و کتابت و نوشتن از دیگر سو برای این بنده رقم خورده است همواره گویای مفاهیم نغز از زبان شاعرانِ درد و دردمندانِ شاعر بوده است. در این مجموعه که از دل دفترها و اوراق کثیری که پراکنده بوده جمع و در یکجا تدوین شده است، حکایت از این پراکندگی موضوع دارد، از نقدهایی بر ستمِ گذشته و جور اینک چیزهایی هست، از سقوط انسانیت و از دست دادن شور و شرف در برخی مریدان و حرام لقمگان نیز یادی هست تا مبادا احساس شود که خیانت از فکر و ذهن انسان و تاریخ بیرون می رود، که نباید برود و این درسی از قرآن است که هم ستاینده ی ایمان و مؤمنان است و هم کوبنده و رسواساز ابلیس و کافران است. آنان که در فکر و فرهنگ سقوط کرده و دیگران را به انحطاط فکری و فرهنگی می کشند مگر می توان از آنان بی نقد و بی اعتراض عبور کرد و فعل قبیحشان را نادیده گرفت و فکر سخیفشان را مسکوت گذاشت <ref> مقدّمه، ص 9</ref>.
| |
|
| |
| آنچه که در این دفتر شعری می توان به طور پراکنده در گذر ایام نویسنده و شاعر مد نظر قرار داد که در قالب رباعی و چهارپاره خود را نشان داده است چنین است: علم و عالم و معلّم، جمعه و دلگیری و انتظار حضور یار، ارادت به اهل بیت پیامبر، انتقاد از کارهای خطایی که مردم را تحت فشار قرار می دهد، جشنها و مراسم فرهنگی، از سیر و سلوک، از مکتب کبرویه و مشایخ بزرگ آن، از انصاف و بی انصافی، از وفاداری و بی وفایی، از دوستی و دشمنی، از حق و باطل، از خیر و شر و از بسیاری چیزهای دیگر که در خلال این 340 رباعی قابل دیدن و سیر کردن است.
| |
|
| |
| نویسنده و شاعر در یک رباعی مراد خود را از عنوان کتاب و مفهوم و محتوای آن بدین شرح توضیح می دهد: {{شعر}}
| |
| {{ب|''ایام رباعی، ز زمان می گوید''|2=''از گردش ایّام جهان می گوید''}}
| |
| {{ب|''از آمدن و رفتن اقوام و ملل''|2=''از درد و الم، خوف و امان می گوید''<ref>متن، رباعی شماره 12</ref>}}{{پایان شعر}}
| |
| در یک رباعی دیگر در خصوص روزگار و ایّام که در حال گذرند سخن می گوید: {{شعر}}
| |
| {{ب|''ایّام بیاید و رود بی من و ما ''|2=''تکوین جهان همی شود بی من و ما''}}
| |
| {{ب|''حاکم بود احکام قضا در همه جا''|2=''آهوی جهان همی دود بی من و ما''<ref>متن، رباعی شماره 13</ref>}}{{پایان شعر}}
| |
| شاعر از دنیای دنی که سراسر غرور و فریب است مدام یاد و فریاد می کند و به یاران و دوستان خود هشدار می دهد که همواره به هوش باشند و از آن تأثیر نگیرند، چنانکه می گوید: {{شعر}}
| |
| {{ب|''دنیای دنی سرای مکر است و فریب''|2=''صوفیست درین خانه ی بی روح غریب''}}
| |
| {{ب|''گر عمر تو چون نوح بلند است و طویل''|2=''می دان که اجل هست تو را نیز قریب''<ref>متن، رباعی شماره 28</ref>}}{{پایان شعر}}
| |
| در یک رباعی دیگر نیز به خوبی بیان می کند:{{شعر}}
| |
| {{ب|''دنیای دنی نیست مگر موج سراب''|2=''آن خواهش واقعی در آنجا نایاب''}}
| |
| {{ب|''بیهوده تلاش خود در آن وقف مکن''|2=''زیرا که اساس آن بود زشت و خراب''<ref>متن، رباعی شماره 29</ref>}}{{پایان شعر}}
| |
| در بین رباعیات این کتاب نکات بسیار زیادی را می توان دید که تنها نقل و نقد تاریخ نیست بلکه تعریف زندگی و شیوه ی درست زیستن نیز در خلال آن موجود است. راه و روش دینداری و سلوک معنوی هم به خوبی قابل مشاهده است.
| |
| نخستین رباعی این مجموعه عبارت است از: {{شعر}}
| |
| {{ب|''آیا رسد آن روز که بینیم تو را؟''|2=''تسلیم تو گردیم و گزینیم تو را؟''}}
| |
| {{ب|''یا آنکه به توحیدِ حقیقیش رسیم''|2=''از هر چه که هست برگزینیم تو را؟''<ref>متن، ص 11</ref>}}{{پایان شعر}}
| |
| آخرین رباعی کتاب رباعی ایام، ایام رباعی، یعنی شماره 340 در آخرین صفحه نیز چنین است: {{شعر}}
| |
| {{ب|''دردین خدا بنای ما شادی بود''|2=''تعلیم رسول جمله آزادی بود''}}
| |
| {{ب|''با خلق نکو و فکر و کارو دانش''|2=''فرمان خرد بنا و آبادی بود''<ref>متن، ص 180</ref>}}{{پایان شعر}}
| |
|
| |
|
| |
| ==ویژگیها==
| |
| در نگاهی کلّی به کتاب رباعی ایام، ایام رباعی می‌توان به نکته‌هایی خاص برخورد کرد که برخی از آنها بدین شرح است:
| |
|
| |
| # مقدّمه‌ی کاملاً مفهومی که مراد نویسنده را از شعر و شاعری و تدوین کتاب بیان می کند.
| |
| # تجمیع اشعاری در قالب رباعی که کلّیّتِ این مفهوم را بتواند القاء کند.
| |
| # بیان مفاهیم عمیق زندگی و معرفت در قالب شعر و خاصّه رباعی.
| |
| # اشاره به مشکلات انسان در جامعه و جامعه ی انسانی.
| |
| # اظهار نظرهای صریح در مقوله های اجتماعی.
| |
| #دعوت به زندگیِ متعهدانه همراه با شور و شادی و آزادی.
| |
|
| |
| ==وضعیت کتاب==
| |
| رباعی ایام، ایام رباعی، تألیف استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]]
| |
|
| |
| کتاب یک جلد، دارای مقدّمه ای فلسفی ـ اجتماعی با 340 رباعی است، متن آن فارسی و دارای 180 صفحه، با کاغذ مرغوب، جلد نرم و طرحی متناسب با نام کتاب می‌باشد.
| |
|
| |
| ==پانویس ==
| |
| <references />
| |
|
| |
| ==منابع مقاله==
| |
| مقدّمه و متن کتاب
| |
|
| |
| ==وابسته‌ها==
| |
| {{وابسته‌ها}}
| |
|
| |
|
| |
| [[شهر بهشت]]
| |
|
| |
| [[تازیانه های رباعی]]
| |
|
| |
| [[نرد عشق]]
| |
|
| |
| [[میر بهار]]
| |
|
| |
| [[عروسان معانی]]
| |
|
| |
| [[نقطه‌ی آغاز]]
| |
|
| |
| [[دنیای شما]]
| |
|
| |
| [[خم گلرنگ]]
| |
|
| |
| [[شعر قرآنی]]
| |
|
| |
| [[رده:کتاب‌شناسی]]
| |
| [[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]]
| |
| [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
| |
| [[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
| |
| [[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]]
| |
| [[رده:شهریور(1400)]]
| |
| [[رده:مقالات کاربران]]
| |
