آل شبیر خاقانی، محمدطاهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | | | data-type="authorOtherNames" |خ‍اق‍ان‍ي، محمدطاهر | ||
ش‍ب‍ي‍ر خ‍اق‍ان‍ي، محمدطاهر | |||
|- | |- | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۷: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[انوار الوحي في تفسير بعض سور الکتاب المجيد]] | ||
[[انوار الوسائل]] | |||
[[اوثق العري]] | |||
[[تقريرات کتاب طلاق]] | |||
[[رسالة الهدي]] | |||
[[الکلم الطيب]] | |||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۷۷: | خط ۸۵: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[ | [[انوار الوحي في تفسير بعض سور الکتاب المجيد]] | ||
[[انوار الوسائل]] | |||
[[اوثق العري]] | |||
[[تقريرات کتاب طلاق]] | |||
[[رسالة الهدي]] | |||
[[الکلم الطيب]] | |||
[[المثل الاعلي في الفلسفة]] | |||
[[المثل في القواعد الاصولية]] | |||
[[المحاکماة بين الکفاية و اعلام الثلثه]] | |||
[[مناسک حج]] | |||
[[النورية في فن الحکمة]] | |||
[[کتاب الطلاق]] | |||
[[ | [[کتاب القضاء]] | ||
[[مباني الاصول]] | |||
[[الشرکة الحقوق في التشريع الاسلامي]] | |||
[[فطرت يا دين اسلامي]] | |||
[[الصلاة]] | |||
[[الصوم]] | |||
[[الزکاة]] | |||
[[الاجارة]] | |||
[[القصر]] | |||
[[والتمام]] | |||
[[شرح مواريث من حدائق الناظره]] | |||
[[ | [[حاشيه بر عروة]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۳۹
| نام | آل‌شبیر خاقانی، محمدطاهر |
|---|---|
| نام‌های دیگر | خ‍اق‍ان‍ي، محمدطاهر
ش‍ب‍ي‍ر خ‍اق‍ان‍ي، محمدطاهر |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | انوار الوحي في تفسير بعض سور الکتاب المجيد |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00644AUTHORCODE |
محمدطاهر آل‌شبیر خاقانی (متوفی 1406ق)، از عالمان و فقهای آل‌خاقان و از شاگردان میرزا محمدحسین نائینی و سید ابوالحسن اصفهانی و نویسنده کتاب «المحاكمات بين الكفاية والأعلام الثلاثة».
تولد
محمدطاهر فرزند شیخ عبدالحمید، در 1328ق، در خرمشهر به دنیا آمد.
تحصیلات
پس از گذراندن دوره مقدماتی علوم دینی نزد پدرش، در سال 1344 به نجف رفت و دروس عالی فقه و اصول را از استادانی چون میرزا محمدحسین نائینی، آقا ضیاءالدین عراقی، سید ابوالحسن اصفهانی و سید عبدالهادی شیرازی فراگرفت و از برخی از آنان اجازه اجتهاد را دریافت کرد. فلسفه و حکمت و عرفان را نیز از استادان بزرگ نجف آموخت.
وی از آقا ضیاءالدین عراقی و عبدالمحسن خاقانی اجازه روایت گرفت و سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی از او اجازه روایت داشت.
تدریس
محمدطاهر خاقانی پس از فوت پدرش، به خرمشهر بازگشت و به تدریس و افتا پرداخت و مقلدانی یافت. وی که در پیروزی انقلاب اسلامی، در خوزستان نقش مهمی داشت، به سبب بروز پاره‌ای وقایع سیاسی، در 1358ش، به قم رفت و در آنجا به تدریس علوم دینی پرداخت.
وفات
او در 1364ش، در قم درگذشت و در صحن حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.
آثار
الف)- فقه و اصول:
- رسالة الهدی (رساله عملیه)؛
- مناسك الحج؛
- شرح مبحث ارث کتاب الحدائق الناضرة شیخ یوسف بحرانی؛
- المحاكمات بين الكفاية والأعلام الثلاثة؛
- الأصول اللفظية والعملية.
ب)- تفسیر، فلسفه و حکمت:
- أنوار الوحي في تفسير سورة الحمد والإخلاص؛
- العقل البشري في تفسير القرآن الكريم؛
- المثل الأعلی في الفلسفة؛
- المثل النورية في فن الحكمة.
أنوار الوسائل و شرح خطبة الصديقة الزهراء(س)، از دیگر آثار اوست[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: کثیری بیدهندی، خدیجه، ج14، ص657-658
منابع مقاله
کثیری بیدهندی، خدیجه، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرة‌المعارف اسلامی، چاپ اول، 1377ش.