شوشتری، محمدتقی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - 'رده:بهمن (99)' به '')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
    خط ۱۴۵: خط ۱۴۵:


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:بهمن (99)]]

    نسخهٔ ‏۲۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۴۱

    شوشتری، محمدتقی
    نام شوشتری، محمدتقی
    نام‌های دیگر تستری، محمدتقی

    شیخ شوشتری، محمدتقی

    شیخ، محمدتقی

    شوشتری، محمدتقی بن محمدکاظم

    نام پدر محمدکاظم
    متولد 1282ش
    محل تولد نجف اشرف
    رحلت 1374ش یا 1415ق یا 1995م
    اساتید شیخ محمدکاظم پدرش

    سید حسین نورى

    سید مهدى آل‌طیب

    سید على‌اصغر حکیم

    برخی آثار النجعة في شرح اللمعة

    قاموس الرجال

    توحيد مفضل

    رسالة في تواريخ النبي و الآل عليهم‌السلام

    قضاء أميرالمؤمنين علي بن أبي‌طالب عليه‌السلام

    کد مؤلف AUTHORCODE00390AUTHORCODE



    محمدتقى شوشترى (1282-1374ش)، معروف به محقق شوشتری، و علامه تستری، فقیه، رجالی، حدیث‌پژوه، شارح نهج‌البلاغه

    ولادت

    در سال 1320ق، در شهر نجف اشرف دیده به جهان گشود. پدرش شیخ محمدکاظم، اهل شوشتر و مادرش اهل کرمان بود. خانواده‌ى شوشترى، خانواده‌اى اهل علم و مورد اعتماد مردم، به‌خصوص در شهر شوشتر بودند.

    تحصیلات

    مرحوم علامه شیخ تا هفت سالگى در نجف اشرف زندگى کرد و هنگامى که پدرش تحصیلات عالیه‌ى خود را به پایان رساند و به درجه اجتهاد نایل شد و به شوشتر بازگشت، او نیز به‌همراه مادر و دایى خود به پدر در شوشتر، ملحق شد. چیزى از ورود او به شوشتر نگذشته بود که مادرش بدرود حیات گفت.

    مرحوم شوشترى از هفت سالگى شروع به آموزش و خواندن قرآن نمود و خط ترسل را نیز که خواندن آن مشکل بوده است، فراگرفت. سپس فراگیرى دروس رایج حوزوى را نزد پدر و برخى استادان حاضر در شوشتر آغاز نمود.

    وى با توجه به نبوغ و ذکاوت فراوانى که داشت، ابتداى کتاب‌هاى درسى را نزد استاد مى‌خواند و بقیه را با مطالعه‌ى خود، به پایان مى‌برد.

    هم‌زمان با دستور کشف حجاب از سوى رضا شاه، در اعتراض به این مسئله اقدام به ترک کشور نمود. ایشان که در آن زمان به درجه اجتهاد نایل شده بود، به‌همراه مرحوم سید باقر حکیم، راهى کربلا شد و مدت 6 سال در آنجا سکنى گزید. در این 6 سال، پایه‌هاى اصلى «قاموس الرجال» را (که حاشیه‌اى بر رجال مرحوم علامه شیخ عبدالله مامقانى بود) بنا نهاد.

    مرحوم علامه در عتبات، به خدمت مرحوم شیخ آقابزرگ تهرانى رسید و موفق به کسب اجازه روایت ازآن بزرگوار شد.

    ایشان در سال 1360ق، هم‌زمان با برکنارى رضا شاه، به شوشتر بازگشت و بقیه‌ى عمر پربرکت خود را در میان مردم این شهر سپرى نمود.

    بازنگرى در نوشته‌هاى «قاموس الرجال» و نوشتن مستدرکى بر آن، نگارش «النجعة فی شرح اللمعة»، نگارش «الأخبار الدخیلة» و مستدرک آن و... ازکارهایى بود که ایشان در سال‌هاى اقامت در شوشتر به آن پرداخت.

    اساتید

    1. پدر بزرگوارش؛
    2. آقا سید حسین نورى؛
    3. آقا سید مهدى آل‌طیب؛
    4. آقا سید على‌اصغر حکیم؛
    5. سید محمدعلى امام؛
    6. سید محمدتقى شیخ‌الاسلام.

    وفات

    سرانجام در 19 ذى‌الحجه 1415ق مطابق با 29 اردیبهشت 1374ش در سن 95 سالگى دار فانى را وداع گفت و به‌سوى معبودش شتافت. پیکر مطهرش در شوشتر و در کنار بقعه سید محمد گلابی به‌ خاک سپرده شد.

    آثار

    1. بهج الصباغة فی شرح نهج‌البلاغة؛
    2. قاموس الرجال؛
    3. النجعة فی شرح اللمعة؛
    4. الأخبار الدخیلة؛
    5. قضاء أمیرالمؤمنین(ع)؛
    6. البدائع؛
    7. الأوائل؛
    8. الأربعون حدیثاً؛
    9. آیات بینات فی حقیة بعض المنامات؛

    و...

    منابع مقاله

    برگرفته از کتاب جلوه فضل و فضیلت، مرورى اجمالى بر سلوک علمى و عملى علامه محقق حاج شیخ محمدتقى شیخ شوشترى، اثر ابوالقاسم اعتبار، مؤسسه فرهنگى انتشاراتى نور معرفت، بنیاد علامه شیخ شوشترى، مشهد، چاپ دوم، 1390.


    وابسته‌ها