حسینی شهرستانی، سید عبدالرضا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '==وابسته‌ها== [[' به '==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} [[') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'رده:تیر (99)' به '') |
||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۰۲
| نام | حسینی شهرستانی، عبدالرضا |
|---|---|
| نامهای دیگر | حسینی، ع‍ب‍د ال‍رض‍ا
شهرستانی، ع‍ب‍د ال‍رض‍ا |
| نام پدر | سيد زين‌العابدين شهرستانى |
| متولد | 1299 ش |
| محل تولد | كربلا |
| رحلت | 1376ش یا 1418 ق |
| اساتید | شيخ مرتضى آشتيانى |
| برخی آثار | مقاليد الهدی في شرح العروة الوثقی الإجتهاد و التقليد |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04725AUTHORCODE |
سيد عبدالرضا حسينى شهرستانى (1299-1376ش)، فقیه، مجتهد، عالم مجاهد، نگارنده شرحی بر العروة الوثقی سید محمدکاظم یزدی با نام مقاليد الهدی في شرح العروة الوثقی الإجتهاد و التقليد
ولادت
فرزند حجت‌الاسلام سيد زين‌العابدين شهرستانى، در سال 1339ق در كربلا متولد شد.
تحصیلات
وى پس از پشت سر نهادن دوران كودكى، به سال 1346ق وارد مدرسه‌ى جعفريه شد و به يادگيرى خواندن و نوشتن و علوم ابتدايى پرداخت و پس از آن به تحصيل علوم دينى روى آورد و مقدمات و سطوح را نزد حضرات آيات شيخ على‌اكبر سيبويه و شيخ جعفر رشتى فراگرفت، سپس به يادگيرى رسائل و مكاسب و كفايه و علوم هيئت و رياضيات نزد حضرات آيات شيخ محمدرضا اصفهانى و سيد محمدطاهر بحرانى پرداخت و خارج فقه و اصول را نيز در محضر آيات عظام سيد محمدهادى ميلانى، ميرزا مهدى شيرازى، سيد عبدالحسين حجت و شيخ مرتضى آشتيانى آموخت. ايشان در كنار تحصيل به تدريس سطوح عاليه پرداخت و پس از ساليان فراوان تدريس سطح، در سال 1392ق تدريس خارج فقه را آغاز كرد، سپس به مشهد هجرت نمود.
آيت‌الله حسينى شهرستانى علاوه بر تحصيل و تدريس، به اقامه‌ى جماعت در صحن حسينى(ع) و پاسخگويى به مسائل دينى پرداخت. وى در برابر نفوذ و تبليغات فكرى و سياسى و ايجاد شبهات دينى از سوى كمونيست و چپ‌گرايان عراق سخت ايستادگى كرد و به‌منظور استحكام بنيان‌هاى فكرى جوانان، اقدام به تأسيس مجله‌ى «اجوبة المسائل‌الدينية» كرد و در آن - با هميارى و همكارى حضرات آيات سيد محمدباقر صدر، سيد حسن شيرازى، سيد عبدالصاحب حكيم و استاد احمد امين - به صدها پرسش فكرى و اعتقادى جامعه پاسخ داد و حوزه‌ى خوانندگان خود را به فراسوى مرزهاى عراق گسترانيد. دامنه نفوذ اين مجله در آن سال‌هاى پراختناق عراق باعث شد تا رژيم بعث، پس از آزار و اذيت‌هاى فراوان و زندانى ساختن فرزندش، جلو انتشار آن را بگيرد و او را هم از عراق بيرون نمايد.
ايشان به‌جز تدريس، تأليف، اقامه‌ى جماعت و تبليغ شعائر دينى، با هميارى و مساعدت گروهى از علماى بزرگ و تجار كربلا دست به بنياد مؤسسات خيريه و عام‌المنفعه‌اى زد كه برخى از آنها عبارتند از مدرسة الامام الصادق(ع) (اين مدرسه براى دانش‌آموزان بر مبناى تعاليم اسلامى در سال 1371ق تأسيس شد و تا سال 1395ق ادامه يافت)؛ مدرسه اسلامىه (در اين مدرسه به دانش‌آموزان دروس فقه، حديث، تفسير و عقايد آموزش داده مى‌شد)؛ درمانگاه كودكان؛ الجمعية الخيرية الاسلامىة؛ المكتبة الجعفرية (اين كتابخانه با پنج هزار كتاب چاپى و خطى در مدرسه هندى گشايش يافت)؛ لجنة الثقافة‌الدينية (كه پاسخگويى به شبهات و پرسش‌هاى دينى را بر عهده داشت و در خلال پانزده سال فعاليت خويش، توانست صدها سؤال را پاسخ دهد).
در سال 1397ق به علت فشارهاى رژيم بعثى، وى عراق را به قصد ايران ترك كرد و در مشهد اقامت گزيد و به تدريس سطوح عاليه و عقايد، امامت جماعت (در مسجد الحميد) و تأسيس مجله «الارشاد» كه از آن هفت شماره منتشر گرديد پرداخت، اما در سال 1400ق به دنبال سكته‌اى ناقص، توان كار و كوشش از او سلب شد و تا پايان عمر خانه‌نشين شد.
وفات
آيت‌الله حسينى شهرستانى سرانجام پس از هفتاد و هفت سال زندگى در يازدهم مرداد 1376 (27 ربيع‌الاول 1418ق) چشم از جهان فروبست و پيكرش در روز سه شنبه بيست و هشتم ربيع‌الاول، پس از تشييع و نماز آيت‌الله شيخ حسنعلى مرواريد بر آن، در صحن آزادى حرم امام رضا(ع) به خاک سپرده شد.
آثار
- مقاليد الهدى فى شرح العروة الوثقى؛
- حياة الامام الحسين بن على(ع)؛
- صلاة الجمعة فى عصر الغيبة؛
- النيروز فى الاسلام؛
- نوروز در تاريخ و دين؛
- الامر بالمعروف و النهى عن المنكر؛
- اجوبة المسائل‌الدينية؛
- اجوبة المسائل فى التفسير؛
- اجوبة المسائل فى العقائد؛
- المهدى الموعود و دفع الشبهات عنه؛
- الطريق القويم الى جنة النعيم (پيرامون امامت)؛
- دفع الشبهات و حل المشكلات؛
- غاية التقرب فى شرح منظومة التهذيب؛
- حاشبه بر مكاسب؛
- حاشيه بر رسائل؛
- حاشيه بر معالم؛
- حاشيه بر قوانين؛
- حاشيه بر شرح لمعه؛
- الطريق المستقيم فى بيان اصول‌الدين؛
- عقائد المؤمنين فى اصول‌الدين؛
و...