صائغ غریفی، رضا بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'صایغ غریفی، رضا بن علی' به 'صائغ غریفی، رضا بن علی') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (Hbaghizadeh@noornet.net صفحهٔ صایغ غریفی، رضا بن علی را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به صائغ غریفی، رضا بن علی منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ ۷ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۴۴
| نام | صائغ غریفی، رضا بن علی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | سيد الرضا بن علي الموسوي البحراني الغريفي الصائغ
موسوي غريفي بحراني، رضا بن علي صائغ، رضا بن علي صائغ غریفی، رضا بن علی |
| نام پدر | سید علی غریفی |
| متولد | 1296ق |
| محل تولد | نجف اشرف |
| رحلت | 1339ق |
| اساتید | سید علی غریفی
سید حسون براقی نجفی |
| برخی آثار | الشجرة الطيبة في الأرض المخصبة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE09550AUTHORCODE |
رضا بن علی صائغ غریفی (1296-1339ق)، از مشاهیر علم نسب‌شناسی است که عالمان بزرگواری همچون آیت‌الله مرعشی نجفی از درس انساب ایشان بهره برده‌اند. ایشان تألیفاتی در علم نسب‌شناسی، همچون «الشجرة الطيبة في الأرض المخصبة» دارد.
ولادت
آیت‌الله شهاب‌الدین مرعشی استاد خویش را در کتاب «كشف الارتياب» چنین معرفی نموده است: سید رضا بن علی بن محمد بن علی بن اسماعیل بن محمد الغیاث بن علی بن احمد بن هاشم بن علوی بن حسین بن حسن بن عبدالله بن عیسی بن خمیس بن احمد بن ناصر بن علی بن سلیمان بن جعفر بن موسی بن محمد بن علی الضخیم بن ابوعلی حسن بن محمد حائری بن ابراهیم بن مجاب بن محمد العابد بن امام موسی کاظم(ع)، معروف به صائغ بحرانی غریفی، در روز غدیر خم سال 1296ق، در نجف اشرف متولد شد. ایشان از شایسته‌ها و شگفتی‌های زمان در تسلط بر انساب آل رسول(ص) بود[۱].
خاندان
خاندان ایشان از سادات بحرینی بودند که جدش سید احمد بن هاشم از بحرین به سمت نجف اشرف مهاجرت نمود و چون به منطقه ابیض که محله‌ای است نزدیک دیوانیه رسید، به راهزنان برخورد کرد و چون آنان قصد دزیدن اموال و ناموس او را داشتند، به دفاع از خود و همسرش پرداخت و جمعی از آنان را کشت تا اینکه خود و همسر و فرزندش کشته شدند. قبر او در آن مکان زیارتگاه مؤمنان است[۲].
اساتید و شاگردان
ایشان علم انساب را از پدرش سید علی غریفی و از سید حسون براقی نجفی فراگرفته بود. سید علی غریفی شاگردانی نیز تربیت نمود، از جمله آیت‌الله سید شهاب‌الدین حسینی مرعشی نجفی[۳].
وفات
ایشان در 26 رجب سال 1339ق، از دنیا رفت و در صحن علوی حرم امام علی(ع) دفن شد[۴].
آثار
از ایشان آثاری برجا مانده است، از جمله:
- مشجرة أسرته إلی محمد العابد؛
- الشجرة الطيبة في الأرض المخصبة؛
- شجرة النبوة و ثمرة الفتوة؛
- مشجرات العلويين؛
- التعليقة علی عمدة الطالب؛
- مصطلحات علماء النسب؛
و...[۵].
پانویس
منابع مقاله
رجایی، سید مهدی، «الشجرة الطيبة في الأرض المخصبة»، تألیف سید رضا بن علی غریفی صائغ، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، قم، چاپ اول، 1381ش.