المختصر المفيد في شرح جوهرة التوحيد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'ی‎ش' به 'ی‌ش')
    جز (جایگزینی متن - '}} [[' به '}} [[')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
     
    (۱۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۲۱: خط ۲۱:
    | شابک =
    | شابک =
    | تعداد جلد =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =28941
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =25390
    | کتابخوان همراه نور =25390
    | کد پدیدآور =16675
    | کد پدیدآور =16675
    | پس از =
    | پس از =
    خط ۲۹: خط ۳۰:
    '''المختصر المفيد في شرح جوهرة التوحيد'''، شرح عالم مالکی [[قضاه، نوح علي|شیخ نوح علی سلمان‎ القضاة]] بر «جوهرة التوحيد في علم الكلام» ابوالامداد ابراهیم بن حسن لقانی مالکی (متوفی 1041ق) است. لقانی در جوهرة التوحيد که از جمله مهم‎ترین آثار کلامی نزد اشاعره است، اصول اعتقادات را در 144 بیت به نظم درآورده است.  
    '''المختصر المفيد في شرح جوهرة التوحيد'''، شرح عالم مالکی [[قضاه، نوح علي|شیخ نوح علی سلمان‎ القضاة]] بر «جوهرة التوحيد في علم الكلام» ابوالامداد ابراهیم بن حسن لقانی مالکی (متوفی 1041ق) است. لقانی در جوهرة التوحيد که از جمله مهم‎ترین آثار کلامی نزد اشاعره است، اصول اعتقادات را در 144 بیت به نظم درآورده است.  


    در بخش از مقدمه نویسنده چنین می‎خوانیم: «از نوشته‎های مشهور در علم توحید متن «جوهرة التوحيد» شیخ ابراهیم لقانی مالکی است. این اثر منظومه‎ای در 144 بیت است که در آن مهم‎ترین مسائل اعتقادی اسلام برای حفظ راحت‎تر به شیوه گذشتگان - که قواعد هر علم را به نظم و نثر تلخیص می‎کردند تا به هنگام بحث و آموزش سریع‎تر در ذهن حاضر شود - ‎تلخیص شده است. سپس شیخ عبدالسلام، فرزند مؤلف، به جهت رعایت شیوه پدرش در مختصرنویسی، شرحی مختصر بر آن نوشت و آن را در سال 1047ق، به پایان رساند. این منظومه و شرحش در مراکز آموزش دینی در مصر و شام و دیگر بلاد اسلامی تدریس می‌شدند؛ چراکه این دو کتاب برای طلاب علم که در ابتدای تحصیلات دینی بودند مناسب بود<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28941/1/6 ر.ک: مقدمه، ص7-6]</ref>.
    در بخش از مقدمه نویسنده چنین می‌خوانیم: «از نوشته‌های مشهور در علم توحید متن «جوهرة التوحيد» شیخ ابراهیم لقانی مالکی است. این اثر منظومه‌ای در 144 بیت است که در آن مهم‎ترین مسائل اعتقادی اسلام برای حفظ راحت‎تر به شیوه گذشتگان - که قواعد هر علم را به نظم و نثر تلخیص می‌کردند تا به هنگام بحث و آموزش سریع‎تر در ذهن حاضر شود - ‎تلخیص شده است. سپس شیخ عبدالسلام، فرزند مؤلف، به جهت رعایت شیوه پدرش در مختصرنویسی، شرحی مختصر بر آن نوشت و آن را در سال 1047ق، به پایان رساند. این منظومه و شرحش در مراکز آموزش دینی در مصر و شام و دیگر بلاد اسلامی تدریس می‌شدند؛ چراکه این دو کتاب برای طلاب علم که در ابتدای تحصیلات دینی بودند مناسب بود<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28941/1/6 ر.ک: مقدمه، ص7-6]</ref>.


    شارح همچنین به تدریس مکرر این منظومه توسط خودش در مناطق مختلف اشاره کرده است. او در تدریس خود دو نکته را لحاظ می‎کرده است: تبیین مقصود مؤلف از هر بیت، به‎صورت نثر و شرح معنای مورد نظر از آن بیت. او همچنین شیوه گذشتگان در تألیفاتشان که به‎اختصار و منظوم می‎نوشتند را امروزه مورد پسند دانشجویان علوم دینی و غیر دینی نمی‎داند؛ چراکه دانشجویان به شیوه کتب معاصر که عبارات را بسط داده و سهل و روان بیان می‎کنند، عادت کرده‎اند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28941/1/7 ر.ک: همان، ص7]</ref>.  
    شارح همچنین به تدریس مکرر این منظومه توسط خودش در مناطق مختلف اشاره کرده است. او در تدریس خود دو نکته را لحاظ می‌کرده است: تبیین مقصود مؤلف از هر بیت، به‌صورت نثر و شرح معنای مورد نظر از آن بیت. او همچنین شیوه گذشتگان در تألیفاتشان که به‌اختصار و منظوم می‌نوشتند را امروزه مورد پسند دانشجویان علوم دینی و غیر دینی نمی‌داند؛ چراکه دانشجویان به شیوه کتب معاصر که عبارات را بسط داده و سهل و روان بیان می‌کنند، عادت کرده‌اند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28941/1/7 ر.ک: همان، ص7]</ref>.  


    بنابراین شارح در این اثر تلاش داشته که مسائل عقیدتی را که در جوهرة التوحيد و شرحش آمده، در قالبی سهل و آسان بیان کند. او در هر بخش، ابیات را کامل ذکر کرده و برای هر بیت یا ابیات مرتبط عنوانی که بیان‎کننده مقصود باشد برگزیده است. سپس در حد توان معنای آن ابیات را شرح داده و از آیات قرآن کریم و احادیث شریفی که اهل سنت بر عقاید خود به‎عنوان شاهد مثال آورده‎اند، استفاده کرده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28941/1/7 ر.ک: همان، ص8-7]</ref>.
    بنابراین شارح در این اثر تلاش داشته که مسائل عقیدتی را که در جوهرة التوحيد و شرحش آمده، در قالبی سهل و آسان بیان کند. او در هر بخش، ابیات را کامل ذکر کرده و برای هر بیت یا ابیات مرتبط عنوانی که بیان‌کننده مقصود باشد برگزیده است. سپس در حد توان معنای آن ابیات را شرح داده و از آیات قرآن کریم و احادیث شریفی که اهل سنت بر عقاید خود به‌عنوان شاهد مثال آورده‌اند، استفاده کرده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28941/1/7 ر.ک: همان، ص8-7]</ref>.


    شارح این اثر نیز همانند حاشية الصاوي، اشعار جوهرة التوحيد را در سه مبحث الهیات، نبوات و سمعیات تقسیم و شرح کرده است؛ با این تفاوت که در اینجا از بیت 63 به بعد که در موضوع نبوت است، در بخش سمعیات آمده و حال آنکه در شروح دیگری چون «حاشية الصاوي علی جوهرة التوحيد في علم الكلام»، از بیت 84 که در موضوع دعاست در سمعیات ذکر شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28941/1/133 ر.ک: متن کتاب، ص133]؛ [https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/25594/1/174 الصاوي، أحمد بن محمد، ص174]</ref>.  
    شارح این اثر نیز همانند حاشية الصاوي، اشعار جوهرة التوحيد را در سه مبحث الهیات، نبوات و سمعیات تقسیم و شرح کرده است؛ با این تفاوت که در اینجا از بیت 63 به بعد که در موضوع نبوت است، در بخش سمعیات آمده و حال آنکه در شروح دیگری چون «حاشية الصاوي علی جوهرة التوحيد في علم الكلام»، از بیت 84 که در موضوع دعاست در سمعیات ذکر شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28941/1/133 ر.ک: متن کتاب، ص133]؛ [https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/25594/1/174 الصاوي، أحمد بن محمد، ص174]</ref>.  


    شیوه شارح در نگارش اثر بدین ‎ترتیب است که پس از عنوان منتخب، ابیات مورد نظر را به‎طور کامل آورده و سپس به شرح مقصود مصنف پرداخته است. در ضمن شرح در صورت نیاز الفاظ و واژگان ابیات را معنا کرده و به شبهات مرتبط نیز پاسخ گفته است.  
    شیوه شارح در نگارش اثر بدین ‎ترتیب است که پس از عنوان منتخب، ابیات مورد نظر را به‌طور کامل آورده و سپس به شرح مقصود مصنف پرداخته است. در ضمن شرح در صورت نیاز الفاظ و واژگان ابیات را معنا کرده و به شبهات مرتبط نیز پاسخ گفته است.  


    فهرست تفصیلی مطالب کتاب در انتهای آن ذکر شده است. کتاب، فاقد پاورقی است. تنها در خود متن، آدرس آیات در کروشه و آدرس روایات گاه با ذکر نام منبع و گاه با ذکر نام و صفحه آن ذکر شده است.  
    فهرست تفصیلی مطالب کتاب در انتهای آن ذکر شده است. کتاب، فاقد پاورقی است. تنها در خود متن، آدرس آیات در کروشه و آدرس روایات گاه با ذکر نام منبع و گاه با ذکر نام و صفحه آن ذکر شده است.  
    خط ۴۷: خط ۴۸:
    # الصاوي، أحمد بن محمد، «[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/25594 حاشية الصاوي علی جوهرة التوحيد في علم الكلام]»، بیروت، دارالكتب العلمية، الطبعة الأولی، 2010م.  
    # الصاوي، أحمد بن محمد، «[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/25594 حاشية الصاوي علی جوهرة التوحيد في علم الكلام]»، بیروت، دارالكتب العلمية، الطبعة الأولی، 2010م.  
       
       
    == وابسته‌ها ==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
     
    [[حاشية الصاوي علی جوهرة التوحيد في علم الكلام]]  
    [[حاشية الصاوي علی جوهرة التوحيد في علم الكلام]]  


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده: 25 شهریور الی 24 مهر]]
    [[رده:سال97-25شهریور الی24 مهر]]
    [[رده:25 فروردین الی 24 اردیبهشت(98)]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۶ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۵۹

    ‏المختصر المفيد في شرح جوهرة التوحيد
    المختصر المفيد في شرح جوهرة التوحيد
    پدیدآورانقضاه، نوح علي (نویسنده)
    عنوان‌های دیگرجوهرة التوحيد. شرح المختصر المفيد في شرح جوهرة التوحيد
    ناشردار الرازي
    مکان نشراردن - عمان
    سال نشرمجلد1: 1420ق,
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    المختصر المفيد في شرح جوهرة التوحيد، شرح عالم مالکی شیخ نوح علی سلمان‎ القضاة بر «جوهرة التوحيد في علم الكلام» ابوالامداد ابراهیم بن حسن لقانی مالکی (متوفی 1041ق) است. لقانی در جوهرة التوحيد که از جمله مهم‎ترین آثار کلامی نزد اشاعره است، اصول اعتقادات را در 144 بیت به نظم درآورده است.

    در بخش از مقدمه نویسنده چنین می‌خوانیم: «از نوشته‌های مشهور در علم توحید متن «جوهرة التوحيد» شیخ ابراهیم لقانی مالکی است. این اثر منظومه‌ای در 144 بیت است که در آن مهم‎ترین مسائل اعتقادی اسلام برای حفظ راحت‎تر به شیوه گذشتگان - که قواعد هر علم را به نظم و نثر تلخیص می‌کردند تا به هنگام بحث و آموزش سریع‎تر در ذهن حاضر شود - ‎تلخیص شده است. سپس شیخ عبدالسلام، فرزند مؤلف، به جهت رعایت شیوه پدرش در مختصرنویسی، شرحی مختصر بر آن نوشت و آن را در سال 1047ق، به پایان رساند. این منظومه و شرحش در مراکز آموزش دینی در مصر و شام و دیگر بلاد اسلامی تدریس می‌شدند؛ چراکه این دو کتاب برای طلاب علم که در ابتدای تحصیلات دینی بودند مناسب بود[۱].

    شارح همچنین به تدریس مکرر این منظومه توسط خودش در مناطق مختلف اشاره کرده است. او در تدریس خود دو نکته را لحاظ می‌کرده است: تبیین مقصود مؤلف از هر بیت، به‌صورت نثر و شرح معنای مورد نظر از آن بیت. او همچنین شیوه گذشتگان در تألیفاتشان که به‌اختصار و منظوم می‌نوشتند را امروزه مورد پسند دانشجویان علوم دینی و غیر دینی نمی‌داند؛ چراکه دانشجویان به شیوه کتب معاصر که عبارات را بسط داده و سهل و روان بیان می‌کنند، عادت کرده‌اند[۲].

    بنابراین شارح در این اثر تلاش داشته که مسائل عقیدتی را که در جوهرة التوحيد و شرحش آمده، در قالبی سهل و آسان بیان کند. او در هر بخش، ابیات را کامل ذکر کرده و برای هر بیت یا ابیات مرتبط عنوانی که بیان‌کننده مقصود باشد برگزیده است. سپس در حد توان معنای آن ابیات را شرح داده و از آیات قرآن کریم و احادیث شریفی که اهل سنت بر عقاید خود به‌عنوان شاهد مثال آورده‌اند، استفاده کرده است.[۳].

    شارح این اثر نیز همانند حاشية الصاوي، اشعار جوهرة التوحيد را در سه مبحث الهیات، نبوات و سمعیات تقسیم و شرح کرده است؛ با این تفاوت که در اینجا از بیت 63 به بعد که در موضوع نبوت است، در بخش سمعیات آمده و حال آنکه در شروح دیگری چون «حاشية الصاوي علی جوهرة التوحيد في علم الكلام»، از بیت 84 که در موضوع دعاست در سمعیات ذکر شده است.[۴].

    شیوه شارح در نگارش اثر بدین ‎ترتیب است که پس از عنوان منتخب، ابیات مورد نظر را به‌طور کامل آورده و سپس به شرح مقصود مصنف پرداخته است. در ضمن شرح در صورت نیاز الفاظ و واژگان ابیات را معنا کرده و به شبهات مرتبط نیز پاسخ گفته است.

    فهرست تفصیلی مطالب کتاب در انتهای آن ذکر شده است. کتاب، فاقد پاورقی است. تنها در خود متن، آدرس آیات در کروشه و آدرس روایات گاه با ذکر نام منبع و گاه با ذکر نام و صفحه آن ذکر شده است.

    پانویس

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. الصاوي، أحمد بن محمد، «حاشية الصاوي علی جوهرة التوحيد في علم الكلام»، بیروت، دارالكتب العلمية، الطبعة الأولی، 2010م.

    وابسته‌ها