منهاج الكرامة في معرفة الإمامة: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR03354J1.jpg|بندانگشتی|منهاج الکرامة في معرفة الإمامة]]

{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"

! نام کتاب!! data-type='bookName'|منهاج الکرامة في معرفة الإمامة

|-

|نام های دیگر کتاب

|data-type='otherBookNames'|

|data-type='authors'|[[موسسه پژوهش و مطالعات عاشورا. گروه معارف اسلامی]] (محقق)

[[علامه حلی، حسن بن یوسف]] (نويسنده)

|زبان  

|data-type='language'|عربی

|کد کنگره  

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏BP‎‏ ‎‏223‎‏ ‎‏/‎‏ع‎‏8‎‏م‎‏8

|موضوع  

|data-type='subject'|امامت - دفاعیه‌ها و ردیه‌ها

شیعه - دفاعیه‎ها و ردیه‎ها

علی بن ابی طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - اثبات خلافت

|ناشر  

|data-type='publisher'|تاسوعا

|مکان نشر  

|data-type='publishPlace'|مشهد مقدس - ایران

|سال نشر  

|data-type='publishYear'| 1379 هـ.ش  

 

 

منهاج الكرامة في معرفة الإمامة، تاليف علامه حلى است. مؤلف در اين كتاب با آوردن دلايل عقلي و نقلي فراوان، به اثبات حقانيت مذهب شيعه و امامت علي بن ابي‌طالب(ع) و فرزندانش پرداخته است.

اين كتاب از كتاب‌هاي تراث شيعي و مشتمل بر شش بخش است. نويسنده در بخش اقوال مذاهب درباره امامت مي‌گويد: «اماميه معتقد به اين امور است: عدل خداوند، امامت استمرار نبوت و لزوم عصمت امام؛ اما اهل سنت بر خلاف اين امور عقيده دارند».

وي در بخش دوم، به تفصيل به توضيح ادله حقانيت مذهب اماميه پرداخته كه عبارت‌اند از: 1. درست‌ترين و بهترين مذهب در مسائل اصولي و فرعي؛ 2. سخن شيخ طوسي درباره حديث پيامبر(ص) كه فرقه ناجيه اماميه است؛ 3. قطع و جزم اماميه بر نجات ائمه و پيروانشان؛ 4. اماميه مذهب خود را از ائمه معصوم(ع)، كه مشهور به كمالات انساني‌اند، گرفته‌اند؛ 5. تعصب نداشتن اماميه در غير حق؛ 6. فضايل و كمالات بي شمار اميرالمؤمنين علي(ع‌م) و نقايص زياد صحابه.

نويسنده در بخش بعدي، ادله امامت اميرالمؤمنين علي بن ابي‌طالب(ع) را چنين برمي‌شمارد: ادله عقلي (عصمت، نصب، حفظ شريعت، قادر بودن خداوند بر نصب امام معصوم و افضليت); ادله نقلي: چهل برهان از آيات قرآن، دوازده حديث از پيامبر(ص)، دوازده ويژگي خاص علي(ع) كه دالّ بر امامت او است.

وي در بخش چهارم، سه راه براي اثبات امامت باقي ائمه(ع) ذكر مي‌كند: نص، لزوم وجود امام معصوم در هر زمان و دارا بودن فضايل كه باعث امامت آنها است.

علامه در بخش پنجم، چهارده دليل بر عدم امامت كسي كه خود را مقدم بر علي(ع) بداند، آورده است. وي در بخش پاياني كتاب، دلايل اثبات خلاف ابوبكر را چنين رد كرده است: اجماع با نص در تعارض است، حديث اقتدا مستلزم خلافت او نيست و آيه 40 سوره توبه دلالت بر نقص او مي‌كند.

اين كتاب براي سلطان محمد خدابنده اولجايتو نوشته شده و تأثير به سزايي در شيعه شدن او و بسياري ديگر از مردم داشت. لذا بعضي از اهل سنت وقتي تأثير فراوان اين كتاب را ديدند، پيش [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] رفتند و از او كمك خواستند كه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] كتاب منهاج السنة را در ردّ اين كتاب نوشت.

منهاج الكرامه داراى شرحى به زبان عربى است كه توسط آیت‌الله [[حسینی میلانی، علی|سيد على حسينى ميلانى]] از علماى معاصر قم نگاشته شده است و در همين برنامه موجود است. البته اين كتاب مذكور كه تاكنون فقط يك جلد از آن در 582 صفحه براى بار نخست در سال 1376ش 1418ق توسط موسسه انتشارات هجرت، قم منتشر شده تنها مشتمل بر شرح فصل اول و دوم كتاب منهاج الكرامه است.

1-نسخه كتابخانه آستان قدس رضوى به شماره 13754.

2-نسخه كتابخانه آیت‌الله مرعشى نجفى، قم كه ضمن مجموعه 49 به شماره «20ب-74ب» نگهدارى مى‌شود.

3- حسينى ميلانى، سيد على، مقدمه شرح منهاج الكرامه.

[[شرح منهاج الکرامة في معرفة الإمامة و الرد علی منهاج السنة لإبن التیمیة]]