پرش به محتوا

معلم، حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۰۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱ سپتامبر ۲۰۲۱
جز (جایگزینی متن - '</div> «' به '</div> «')
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class='wikiInfo'>
<div class="wikiInfo">
[[پرونده:NUR04855.jpg|بندانگشتی|معلم، حسین]]
[[پرونده:NUR04855.jpg|بندانگشتی|معلم، حسین]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
|-
|-
! نام!! data-type='authorName'|معلم، حسین
! نام!! data-type="authorName" |معلم، حسین
|-
|-
|نام های دیگر  
|نام‌های دیگر  
|data-type='authorOtherNames'|  
| data-type="authorOtherNames" |  
|-
|-
|نام پدر  
|نام پدر  
|data-type='authorfatherName'|
| data-type="authorfatherName" |
|-
|-
|متولد  
|متولد  
|data-type='authorbirthDate'|
| data-type="authorbirthDate" |10 مهرماه 1324ش
|-
|-
|محل تولد
|محل تولد
|data-type='authorBirthPlace'|
| data-type="authorBirthPlace" |دامغان
|-
|-
|رحلت  
|رحلت  
|data-type='authorDeathDate'|
| data-type="authorDeathDate" |
|-
|-
|اساتید
|اساتید
|data-type='authorTeachers'|
| data-type="authorTeachers" |[[کاتوزیان]]
 
[[امامی، سید حسن|حسن امامى]]
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
|data-type='authorWritings'|
| data-type="authorWritings" |[[راز ربانی (اسرار الوحی سبحانی) در شرح حدیث قدسیه معراجیه]]
|-class='articleCode'
|- class="articleCode"
|کد مؤلف
|کد مؤلف
|data-type='authorCode'|AUTHORCODE4855AUTHORCODE
| data-type="authorCode" |AUTHORCODE04855AUTHORCODE
|}
|}
</div>
</div>
«حسين معلم»، دهم مهرماه 1324ش در خانواده متديّن، عالم‌پرور و ادب‌دوست معلّم، ديده به جهان گشود. پدر و مادر، او را از حبّ خامس آل عبا(ع)، حسين ناميدند. در 5 سالگى پاى به دبستان نهاد و در حلقه دانش‌آموزان مدرسه منوچهرى دامغانى جاى گرفت. پس از گذران دوران دبستان، به مقطع دبيرستان وارد شد و طىّ اين زمان، سرآمد دانش‌آموزان فرهيخته دبيرستان فردوسى دامغان بود. وى از كودكى در نزد پدر فاضل خويش، ادب آموخت و در پيشگاه مادر شجاعش، درس زندگى فراگرفت و اين كمالات را همه حال، توشه راه علم آموزى‌اش نمود. سال 1342ش پس از اتمام دوره دبيرستان، عازم خدمت سربازى شد و 24 ماه در كسوت معلّمى به آموختن دانش‌آموزان روستايى پرداخت. سال 1344 با مدرك ديپلم به استخدام اداره فرهنگ دامغان درآمد و به امر تدريس در روستاهاى زرگرآباد و غنى‌آباد دامغان اهتمام داشت. در عصرى ديگر، به دامغان مراجعت كرد و تحت عنوان دبير دبيرستان‌هاى فردوسى و كوروش و مدرس دانشسراى مقدماتى، به ارائه خدمات ارزنده آموزشى و تربيتى پرداخت. سال 1354 در رشته حقوق دانشكده علوم سياسى و حقوق دانشگاه تهران پذيرفته شد و پس از كسب محضر اساتيد مسلّم و ارجمندى همچون دكتر كاتوزيان، دكتر امامى و... به دريافت دانشنامه كارشناسى حقوق از برترين دانشكده حقوق ايران مفتخر گشت.


سال 1356 به همراه جمعى از معلمان انقلابى و متعهد دامغان، انجمن اسلامى معلمان اين شهر را بنيان نهاد و در كنار دوست و يار صميمى‌اش، شهيد حاج سيد حسن شاهچراغى، جنايات رژيم پهلوى و وابستگى‌هاى سردمداران آن را در مجامع و جلسات گوناگون افشاء مى‌كرد. پس از پيروزى انقلاب، براى مدت كوتاهى از سوى استاندار وقت سمنان به سمت شهردار دامغان منصوب شد و با سامان دادن به اوضاع و احوال شهردارى، شغل اصلى خود يعنى معلّمى را تداوم داد. پذيرش مسئوليت اداره آموزش و پرورش شهرستان شاهرود در سال‌هاى آغازين طلوع فجر انقلاب و مصادف با تحركات عوامل ضدّ انقلاب و... آزمون ديگرى براى احراز شايستگى و توانمندى وى بود. او در اين هنگام، با حكمت و تدبيرى برآمده از آموزه‌هاى اسلامى، بر طوفان حوادث فائق آمد و يك سال و نيم از زمانه تثبيت نظام جمهورى اسلامى را به عهدشناسى و مسئوليت‌مدارى در مديريت آموزش و پرورش شاهرود گذارنيد.
'''حسین معلم دامغانی''' (متولد 1324ش)، معلم، استاد، نویسنده، شاعر، از اعضای تألیف و تدوین کتابهای دبیرستانی، برادر چهره ماندگار عرصه شعر و ادب فارسی [[محمدعلی معلم دامغانی|علی معلم دامغانی]]
== ولادت ==
در دهم مهرماه 1324ش در خانواده متدیّن، عالم‌پرور و ادب‌دوست معلّم، در دامغان دیده به جهان گشود. پدر و مادر، او را از حبّ خامس آل عبا(ع)، حسین نامیدند.  


ضرورت تدوين مجدد كتب درسى، مسئولان وقت وزارت آموزش و پرورش را به بهره‌مندى از مراتب دانش و بينش او تشويق كرد تا آن‌جا كه كارشناسى آموزش و پرورش در نظام‌هاى جهانى بر عهده وى قرار گرفت و به تألیف كتب ادبيات دوران دبيرستان همراه با برادر انديشمندش «استاد على معلم» و دوست فرزانه‌اش «استاد محمود معارف»22 همت گماشت و در اثناى نگارش اين آثار ارزشمند ادبى، ضمن ديدار با حضرت آيت‌الله خامنه‌اى، «رئيس جمهور وقت»، از راهنمايى‌هاى معظمً له در مسير تدوين كتب بهره گرفت.
== تحصیلات ==
در 5 سالگى پاى به دبستان نهاد و در حلقه دانش‌آموزان مدرسه منوچهرى دامغانى جاى گرفت. پس از گذران دوران دبستان، به مقطع دبیرستان وارد شد و طىّ این زمان، سرآمد دانش‌آموزان فرهیخته دبیرستان فردوسى دامغان بود. وى از کودکى در نزد پدر فاضل خویش، ادب آموخت و در پیشگاه مادر شجاعش، درس زندگى فراگرفت و این کمالات را همه حال، توشه راه علم آموزى‌اش نمود. سال 1342ش پس از اتمام دوره دبیرستان، عازم خدمت سربازى شد و 24 ماه در کسوت معلّمى به آموختن دانش‌آموزان روستایى پرداخت.  


از فعاليت‌هاى ديگر وى مى‌توان به تاسيس مجموعه فرهنگى معلم و دبيرستان غيرانتفاعى دخترانه ميعاد، همكارى در تدوين برنامه‌ها با معاونت ايدئولوژى دانشگاه امام حسين(ع)، مدير مسئول يكى از قديمى‌ترين نشريات كودكان و نوجوانان، در دوران پس از انقلاب با نام «جوانه»، توليت مدرسه علميه موسويه دامغان و... اشاره نمود.
سال 1344ش با مدرک  دیپلم به استخدام اداره فرهنگ دامغان درآمد و به امر تدریس در روستاهاى زرگرآباد و غنى‌آباد دامغان اهتمام داشت. در عصرى دیگر، به دامغان مراجعت کرد و تحت عنوان دبیر دبیرستان‌هاى فردوسى و کوروش و مدرس دانشسراى مقدماتى، به ارائه خدمات ارزنده آموزشى و تربیتى پرداخت.  


وى پس از اتمام اين ماموريت كارى، به دامغان بازگشت و در كنار اشتغال به معلّمى و كشاورزى، در تاسيس و توسعه دفتر نشر فرهنگ اسلامى و كتابخانه بزرگ قمر بنى هاشم حسينيه حضرت ابوالفضل(ع) دامغان، دوشادوش شهيد شاهچراغى و ساير بزرگان اين شهر تاريخى، ماندگارترين صفحات از كتاب عمر پربار خويش را رقم زد و اين تلاش عالمانه از گذشته تاكنون همچون آفتاب تابنده‌اى روشنى بخش راه دانش‌پژوهان و فرزانگان ديار كويرى دامغان مى‌باشد و اين دفتر و كتابخانه كم‌نظير آن كه از نخستين رويش‌هاى انقلاب اسلامى در دامغانند، توانسته موجد تحولات چشمگير اجتماعى و موجب اثرات قابل توجه فرهنگى شود.
سال 1354ش در رشته حقوق دانشکده علوم سیاسى و حقوق دانشگاه تهران پذیرفته شد و پس از کسب محضر اساتید مسلّم و ارجمندى همچون دکتر [[کاتوزیان]]، دکتر [[امامی، سید حسن|حسن امامى]] و... به دریافت دانشنامه کارشناسى حقوق از برترین دانشکده حقوق ایران مفتخر گشت.


== آثار ==
سال 1356ش به همراه جمعى از معلمان انقلابى و متعهد دامغان، انجمن اسلامى معلمان این شهر را بنیان نهاد و در کنار دوست و یار صمیمى‌اش، شهید حاج [[سید حسن شاهچراغى]]، جنایات رژیم پهلوى و وابستگى‌هاى سردمداران آن را در مجامع و جلسات گوناگون افشاء مى‌کرد. پس از پیروزى انقلاب، براى مدت کوتاهى از سوى استاندار وقت سمنان به سمت شهردار دامغان منصوب شد و با سامان دادن به اوضاع و احوال شهردارى، شغل اصلى خود یعنى معلّمى را تداوم داد. پذیرش مسئولیت اداره آموزش و پرورش شهرستان شاهرود در سال‌هاى آغازین طلوع فجر انقلاب و مصادف با تحرکات عوامل ضدّ انقلاب و... آزمون دیگرى براى احراز شایستگى و توانمندى وى بود. او در این هنگام، با حکمت و تدبیرى برآمده از آموزه‌هاى اسلامى، بر طوفان حوادث فائق آمد و یک سال و نیم از زمانه تثبیت نظام جمهورى اسلامى را به عهدشناسى و مسئولیت‌مدارى در مدیریت آموزش و پرورش شاهرود گذارنید.
 
ضرورت تدوین مجدد کتب درسى، مسئولان وقت وزارت آموزش و پرورش را به بهره‌مندى از مراتب دانش و بینش او تشویق کرد تا آن‌جا که کارشناسى آموزش و پرورش در نظام‌هاى جهانى بر عهده وى قرار گرفت و به تألیف کتب ادبیات دوران دبیرستان همراه با برادر اندیشمندش «استاد [[على معلم]]» و دوست فرزانه‌اش «استاد [[محمود معارف]]» همت گماشت و در اثناى نگارش این آثار ارزشمند ادبى، ضمن دیدار با حضرت [[خامنه‌ای، سید علی|آیت‌الله خامنه‌اى]]، «رئیس جمهور وقت»، از راهنمایى‌هاى معظمً له در مسیر تدوین کتب بهره گرفت.
 
از فعالیت‌های دیگر وى مى‌توان به تأسیس مجموعه فرهنگى معلم و دبیرستان غیرانتفاعى دخترانه میعاد، همکارى در تدوین برنامه‌ها با معاونت ایدئولوژى دانشگاه امام حسین(ع)، مدیر مسئول یکى از قدیمى‌ترین نشریات کودکان و نوجوانان، در دوران پس از انقلاب با نام «جوانه»، تولیت مدرسه علمیه موسویه دامغان و... اشاره نمود.


وى پس از اتمام این ماموریت کارى، به دامغان بازگشت و در کنار اشتغال به معلّمى و کشاورزى، در تاسیس و توسعه دفتر نشر فرهنگ اسلامى و کتابخانه بزرگ قمر بنى هاشم حسینیه حضرت ابوالفضل(ع) دامغان، دوشادوش شهید شاهچراغى و سایر بزرگان این شهر تاریخى، ماندگارترین صفحات از کتاب عمر پربار خویش را رقم زد و این تلاش عالمانه از گذشته تاکنون همچون آفتاب تابنده‌اى روشنى بخش راه دانش‌پژوهان و فرزانگان دیار کویرى دامغان مى‌باشد و این دفتر و کتابخانه کم‌نظیر آن که از نخستین رویش‌هاى انقلاب اسلامى در دامغانند، توانسته موجد تحولات چشمگیر اجتماعى و موجب اثرات قابل توجه فرهنگى شود.


از ايشان تا به امروز، تعداد 12 اثر به نام‌هاى درس ادبيات فارسى، 1360-1363- نقد نيازى، 1370- راز ربّانى، 1372- آتش عشق- آتش و عطش- تصحيح كتاب اعلام دامغان با همكارى دكتر حسن ذوالفقارى منتشر گرديده و كار ترجمه كتاب شريف [[مفاتيح الجنان]] به فارسى سليس و روان توسط اين شخصيت عاليقدر، پايان يافته و در آينده‌اى نزديك به زيور نشر آراسته خواهد شد.
== آثار ==
# درس ادبیات فارسى
# نقد نیازى
# راز ربّانى
# آتش عشق
# آتش و عطش
# تصحیح کتاب اعلام دامغان با همکارى دکتر حسن ذوالفقارى
# ترجمه کتاب شریف [[مفاتيح الجنان|مفاتیح الجنان]] به فارسى سلیس و روان  


== منابع مقاله ==
== منابع مقاله ==


برگرفته از سایت چهره‌هاى ماندگار


برگرفته از سايت چهره‌هاى ماندگار


==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}


== وابسته‌ها ==
[[راز ربانی (اسرار الوحی سبحانی) در شرح حدیث قدسیه معراجیه]]
[[راز ربانی (اسرار الوحی سبحانی) در شرح حدیث قدسیه معراجیه]]


[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:شهریور(1400)]]
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش