مدرس، عبدالکریم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
</div> | </div> | ||
'''عبدالکریم مدرس''' (1284-1384ش)، متخلص به نامی، فقیه، مفسر، محقق، مترجم نامدار | '''عبدالکریم مدرس''' (1284-1384ش)، متخلص به نامی، فقیه، مفسر، محقق، مترجم نامدار کرد، مفتی عراق | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی سرانجام در ۸ شهریور ۱۳۸۴ش برابر با ۲۴ رجب ۱۴۲۶ق در 100 سالگی وفات یافت. | وی سرانجام در روز سه شنبه ۸ شهریور ۱۳۸۴ش برابر با ۲۴ رجب ۱۴۲۶ق در 100 سالگی وفات یافت و در بغداد، در قبرستان عبدالقادر گیلانی به خاک سپرده شد. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
نسخهٔ ۱۰ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۷
| نام | مدرس، عبدالکریم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | عبدالکریم المدرس
عبدالکریم محمد المدرس کردی الشهروزی، عبدالکریم محمد مدرس، عبدالکریم محمد |
| نام پدر | محمد |
| متولد | 1284ش |
| محل تولد | روستاى «تکیه» نزدیک خورمال عراق |
| رحلت | ۸ شهریور ۱۳۸۴ش |
| اساتید | سعید عبیدى |
| برخی آثار | القصيدة الوردية في سيرة خير البرية
الإسلام و التصوف (مصطلحه - مقاماته - في أقوال کبار مشايخه الطريقة النقشبندیة) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01489AUTHORCODE |
عبدالکریم مدرس (1284-1384ش)، متخلص به نامی، فقیه، مفسر، محقق، مترجم نامدار کرد، مفتی عراق
ولادت
عبدالکریم ابن محمد ابن فاتح ابن سلمان ابن مصطفی بن محمد از عشیره هوزی قاضی، در بهار 1284ش برابر با ربیع‌الاول 1323ق در روستاى «تکیه» نزدیک خورمال عراق دیده به جهان گشود.
تحصیلات
وى پس از طى مراحل مقدماتى طلبگى و با شروع جنگ جهانى اول به سلیمانیه رفت و پس از چندى تحصیل آنجا را به مقصد اورامان ترک کرده و در خانقاه «دورو» (ایران) زیر نظر شیخ علاءالدین بیاره به آموختن درس نحو و فقه و منطق و... مشغول شد.
شیخ علاءالدین در سال 1296ش به خانقاه «بیاره» عراق برگشت و مدرس نیز بعد از مدتى به وى پیوست و در مدرسه ابن عبیده نزد ملا سعید عبیدى به فراگیرى دانش مشغول شد. سپس نزد ملا محمود به «بالک» مریوان رفت و در مدت هشت ماه که نزد وى بود فرائض شیخ معروف نودهى را تمام کرد. پس از آن به امر شیخ علاءالدین به «بیاره» بازگشت و نزد ملا احمد ره زانوى تعلّم زد و همراه او در سال 1298ش به سلیمانیه رفت و به عنوان مهمان در خانقاه مولانا خالد ماند و سپس در محضر شیخ عمر (ابن قره داغى) به ادامه تحصیل پرداخت و سرانجام در سال 1301ش به دریافت اجازه نامه علمى مفتخر گشت.
وى علاوه بر کتابخانه غنى مدرسه «بیاره» از محضر زائرین دانشمند بهره‌هاى علمى و معنوى فراوانى برد. پس از 23 سال اقامت، در سال 1329ش به سلیمانیه رفت و سه سال در آنجا تدریس نمود و در تابستان 1332 به کرکوک رفت. از کرکوک به بغداد رفت و به تدریس در جامع غوث الاعظم مشغول شد. او در آن مدرسه مدت 19 سال علاوه بر هموطنان، دانش اندوزان از کشورهاى ایران، ترکیه، مراکش، الجزایر و... داشت.
وفات
وی سرانجام در روز سه شنبه ۸ شهریور ۱۳۸۴ش برابر با ۲۴ رجب ۱۴۲۶ق در 100 سالگی وفات یافت و در بغداد، در قبرستان عبدالقادر گیلانی به خاک سپرده شد.
آثار
- تفسیر قرآن (9 جلد)، شرح پنج دیوان، علمائنا، شمشیر کارى بر فرق نسیم رستگارى، گردآورى و شرح دیوان محوى (کُردى)، گردآورى و شرح دیوان مولوى (کُردى)، شرح تصریف زنجانى، القصیدة الوردیة فی سیرة خیر البریة و.... بسیارى از آثار ملا عبدالکریم به زبان کردى است.