مدرس گیلانی، مرتضی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class='wikiInfo'>
    <div class="wikiInfo">
    [[پرونده:NUR00863.jpg|بندانگشتی|مدرس گیلانی، مرتضی]]
    [[پرونده:NUR00863.jpg|بندانگشتی|مدرس گیلانی، مرتضی]]
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    |-
    |-
    ! نام!! data-type='authorName'|مدرس گیلانی، مرتضی
    ! نام!! data-type="authorName" |مدرس گیلانی، مرتضی
    |-
    |-
    |نام‌های دیگر  
    |نام‌های دیگر  
    |data-type='authorOtherNames'| گ‍ی‍لان‍ی‌، م‍رت‍ض‍ی‌
    | data-type="authorOtherNames" | گ‍ی‍لان‍ی‌، م‍رت‍ض‍ی‌


    م‍درس‌، م‍رت‍ض‍ی
    م‍درس‌، م‍رت‍ض‍ی
    خط ۱۳: خط ۱۳:
    |-
    |-
    |نام پدر  
    |نام پدر  
    |data-type='authorfatherName'|
    | data-type="authorfatherName" |[[گیلانی غروی، شعبان|شیخ شعبان یوشلى گیلانى]]
    |-
    |-
    |متولد  
    |متولد  
    |data-type='authorbirthDate'|1295 ش  
    | data-type="authorbirthDate" |1295 ش  
    |-
    |-
    |محل تولد
    |محل تولد
    |data-type='authorBirthPlace'|
    | data-type="authorBirthPlace" |نجف اشرف
    |-
    |-
    |رحلت  
    |رحلت  
    |data-type='authorDeathDate'|1378 ش یا 1420 ق
    | data-type="authorDeathDate" |1378 ش یا 1420 ق
    |-
    |-
    |اساتید
    |اساتید
    |data-type='authorTeachers'|
    | data-type="authorTeachers" |[[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|محمدحسین کاشف الغطاء]]
     
    [[موسى دعیبل]]
     
    [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابو الحسن اصفهانى]]
     
    [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]]
     
    [[بجنوردی، سید حسن|میرزا حسن بجنوردى]]
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    |data-type='authorWritings'|
    | data-type="authorWritings" |
    |-class='articleCode'
    |- class="articleCode"
    |کد مؤلف
    |کد مؤلف
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE00863AUTHORCODE
    | data-type="authorCode" |AUTHORCODE00863AUTHORCODE
    |}
    |}
    </div>
    </div>


    '''مرتضى مدرس گيلانى'''، فرزند شيخ شعبان (م 1348ق)، سه‌شنبه، 7 ربيع‌الاول 1335ق / 1295ش، در نجف اشرف، در محله حويش در «عقد ابى‌الطبيخ»، به دنيا آمد.
    '''مرتضى مدرس گیلانى'''،  
     
    == ولادت ==
    او فرزند [[گیلانی غروی، شعبان|شیخ شعبان یوشلى گیلانى]] ((1275-1348ق)، سه‌شنبه، 7 ربیع‌الاول 1335ق / 1295ش، در نجف اشرف، در محله حویش در «عقد ابى‌الطبیخ»، به دنیا آمد.
     
    پدرش از علما و مراجع نجف و در زمره شاگردان [[رشتی، حبیب‌الله|میرزا حبیب‌الله رشتى]]، فاضل ایروانى و شیخ عبدالله مازندرانى به شمار مى‌آمد و خود شاگردان زیادى را تربیت کرد.


    پدرش از علما و مراجع نجف و در زمره شاگردان [[رشتی، حبیب‌الله|ميرزا حبيب‌الله رشتى]]، فاضل ايروانى و شيخ عبدالله مازندرانى به شمار مى‌آمد و خود شاگردان زيادى را تربيت كرد.
    == تحصیلات ==
     ایشان معالم و شرح لمعه را نزد شیخ [[محمدفاضل قایینى]]، کفایه الاصول را نزد شیخ [[صدرا بادکوبه‌اى]] تلمذ کرد و دروس خارج را از محضر حضرات آیات: شیخ [[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|محمدحسین کاشف الغطاء]] (فقه) ، شیخ [[موسى دعیبل]] (فقه) ، [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابو الحسن اصفهانى]]، شیخ [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]]، شیخ [[على مرندى]]، [[بجنوردی، سید حسن|میرزا حسن بجنوردى]] و [[سید احمد مستنبط تبریزى]] (فقه و اصول به مدت  ١٢  سال) استفاده نمود.


    وى معلم مدارس متوسطه بوده و در طول تدريس، بيش از دو هزار شاگرد داشته است، چنان‌كه هزار شاگرد غير مدرسه‌اى نيز داشته است.
    استاد مدرّس در سال  ١٣۶۵  ق به ایران سفر کرد و مدتى چند در تهران و قم توقف داشت و از محضر اساتیدى چون: شیخ [[شاه‌آبادی، محمدعلی|محمدعلى شاه‌آبادى]] (بخشى از اسفار) و شیخ [[حبیب‌اللّه ذو الفنون عراقى]] (در هیأت و نجوم) و در قم از محضر [[میرزا على ناسوتى یزدى]] (کتاب الهدایه الاثیریه) بهره برد.


    == برخى از اساتيد وى عبارتند از==
    نامبرده از اساتید بنام حوزۀ علمیۀ نجف اشرف بود که علاوه بر تدریس متون کتب درسى، در تدریس علوم ادبى و عروض و قافیه و هیأت و نجوم و حکمت نظرى مهارت کامل داشت و گروه زیادى از اساتید و فضلاى معاصر محضرش را در آن دیار درک کرده و به کسب دانش پرداختند.


    ==  اساتید==


    1. شيخ على مرندى؛
    1. شیخ [[على مرندى]]؛


    2. محمدحسين كاشف‌الغطاء؛
    2. [[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|محمدحسین کاشف‌الغطاء]]؛


    3. سيد حسن خراسانى؛
    3. [[سید حسن خراسانى]]؛


    4. سيد محمدجواد تبريزى؛
    4. [[سید محمدجواد تبریزى]]؛


    5. سيد احمد بن رضى‌الدين موسوى تبريزى؛
    5. [[سید احمد بن رضى‌الدین موسوى تبریزى]]؛


    6. شيخ صدرالدين بادكوبى؛
    6. شیخ [[صدرالدین بادکوبى]]؛


    7. شيخ نعمت‌الله دامغانى؛
    7. شیخ نعمت‌الله دامغانى؛


    8. ميرزا حبيب‌الله ذوالفنون منجم؛
    8. میرزا حبیب‌الله ذوالفنون منجم؛


    9. ميرزا على سمنانى طبيب؛
    9. میرزا على سمنانى طبیب؛


    10. ميرزا على يزدى ناسوتى حكيم؛
    10. میرزا على یزدى ناسوتى حکیم؛


    11. قاسم محى‌الدين؛
    11. قاسم محى‌الدین؛


    12. مرتضى طالقانى؛
    12. مرتضى طالقانى؛


    13. شمس‌الدين على‌نقى بادكوبى؛
    13. شمس‌الدین على‌نقى بادکوبى؛


    14. محمد قاضى سماوى؛
    14. محمد قاضى سماوى؛


    15. موسى دعبيل نجفى؛
    15. موسى دعبیل نجفى؛


    16. سيد هاشم آل عطيه نجفى؛
    16. سید هاشم آل عطیه نجفى؛


    17. سيد حسن ايروانى؛
    17. سید حسن ایروانى؛


    18. شيخ ابراهيم مدرس گرجى؛
    18. شیخ ابراهیم مدرس گرجى؛


    19. شيخ عبدالحسين رشتى؛
    19. شیخ عبدالحسین رشتى؛


    20. شيخ على قمى؛
    20. شیخ على قمى؛


    21. مهندس عبدالرزاق اصفهانى؛
    21. مهندس عبدالرزاق اصفهانى؛


    22. شيخ عبدالله سنندجى؛
    22. شیخ عبدالله سنندجى؛
     
    23. شیخ اسدالله زنجانى؛


    23. شيخ اسدالله زنجانى؛
    24. سید على قاضى طباطبائى؛


    24. سيد على قاضى طباطبائى؛
    25. [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شیخ آغابزرگ تهرانى]]؛


    25. [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شيخ آغابزرگ تهرانى]]؛
    26. سید ابوالقاسم اصفهانى؛


    26. سيد ابوالقاسم اصفهانى؛
    27. شیخ ابوالفضائل زنجانى؛


    27. شيخ ابوالفضائل زنجانى؛
    28. شیخ محمد فاضل قاینى؛


    28. شيخ محمد فاضل قاينى؛
    29. شیخ محمد ادیب تهرانى؛


    29. شيخ محمد اديب تهرانى؛
    30. شیخ خلیل اراکى؛


    30. شيخ خليل اراكى؛
    31. میرزا ذبیح‌الله بهروز؛


    31. ميرزا ذبيح‌الله بهروز؛
    32. سید جمال‌الدین گلپایگانى.


    32. سيد جمال‌الدين گلپايگانى.
    استاد شیخ [[امینی، محمدهادی|محمدهادى امینى]] درباره وى نوشته است: «او نویسنده، ادیب، محقق پرکار که دائما در پژوهش و تألیف بود و در ریاضیات متخصص بود. زبانش تند بود و متهم در عقیده. بیشتر منزوى و اهل عزلت بود. در ایرانى‌گرى و زبان فارسى تعصب داشت».


    استاد شيخ [[امینی، محمدهادی|محمدهادى امينى]] درباره وى نوشته است: «او نویسنده، اديب، محقق پركار كه دائما در پژوهش و تأليف بود و در رياضيات متخصص بود. زبانش تند بود و متهم در عقيده. بيشتر منزوى و اهل عزلت بود. در ايرانى‌گرى و زبان فارسى تعصب داشت».
    وى مطالعات و تحصیلاتى هم در ریاضى، نجوم، هیئت و به‌خصوص فلسفه داشت. به دلیل آراء ویژه‌اى که اواخر اقامتش در نجف داشت، مورد بى‌اعتنایى قرار گرفت و به سال 1375ق، براى همیشه به ایران آمد و در تهران ساکن گردید. وى مدت‌ها در مدرسه مروى تدریس مى‌کرد، اما گویا به دلایلى از آنجا نیز بیرون رفت.


    وى مطالعات و تحصيلاتى هم در رياضى، نجوم، هيئت و به‌خصوص فلسفه داشت. به دليل آراء ويژه‌اى كه اواخر اقامتش در نجف داشت، مورد بى‌اعتنايى قرار گرفت و به سال 1375ق، براى هميشه به ايران آمد و در تهران ساكن گرديد. وى مدت‌ها در مدرسه مروى تدريس مى‌كرد، اما گويا به دلايلى از آنجا نيز بيرون رفت.
    ارتباط وى با مرحوم سماوى، مطلبى است که خود در آثارش در چند مورد، از آن یاد کرده است؛ از آن جمله آنکه به خواهش وى، بخشى از نسخه عربى «التفهیم» بیرونى را که ناقص بوده، از روى نسخه فارسى، براى او ترجمه کرده است. وى از برخى از عالمان نجف یاد کرده و مى‌گوید که در منزل مرحوم سماوى خدمت آنان رسیده است.


    ارتباط وى با مرحوم سماوى، مطلبى است كه خود در آثارش در چند مورد، از آن ياد كرده است؛ از آن جمله آنكه به خواهش وى، بخشى از نسخه عربى «التفهيم» بيرونى را كه ناقص بوده، از روى نسخه فارسى، براى او ترجمه كرده است. وى از برخى از عالمان نجف ياد كرده و مى‌گويد كه در منزل مرحوم سماوى خدمت آنان رسيده است.
    مدرس، ذیل شرحى کوتاه از کتابخانه مرحوم عبدالرزاق مقرّم، از دیدارهاى مکرر خود با او و همچنین از اقامت خود در مدرسه بزرگ خلیلى یاد کرده است. مدتى نیز در مدرسه قوام شیرازى بوده و از کتابخانه آن استفاده مى‌کرده است.


    مدرس، ذيل شرحى كوتاه از كتابخانه مرحوم عبدالرزاق مقرّم، از ديدارهاى مكرر خود با او و همچنين از اقامت خود در مدرسه بزرگ خليلى ياد كرده است. مدتى نيز در مدرسه قوام شيرازى بوده و از كتابخانه آن استفاده مى‌كرده است.
    == وفات ==
    او در سن 85 سالگى، در روز یک‌شنبه، 25 ربیع‌الثانى سال 1420ق / 17 مرداد 1378ش، درگذشت.


    شمارى از آثار او، به خط خود وى، در كتابخانه مجلس نگهدارى مى‌شود؛ از جمله:
    == آثار ==
    شمارى از آثار او، به خط خود وى، در کتابخانه مجلس نگهدارى مى‌شود؛ از جمله:


    1. معجم الشعراء: شامل برگزيده‌اى از اشعار 323 شاعر فارسى‌گوى از شعراى سده سوم هجرى تا سده چهاردهم؛
    1. معجم الشعراء: شامل برگزیده‌اى از اشعار 323 شاعر فارسى‌گوى از شعراى سده سوم هجرى تا سده چهاردهم؛


    2. معجم الشعراء: حاوى اشعار عربى، مجلد اول از 524 شاعر از شعراى جاهليت تا سال 1974م؛
    2. معجم الشعراء: حاوى اشعار عربى، مجلد اول از 524 شاعر از شعراى جاهلیت تا سال 1974م؛


    3. شرح اصطلاحات حل المسائل در نجوم از آقاى عبدالله نوبخت منجم‌باشى؛
    3. شرح اصطلاحات حل المسائل در نجوم از آقاى عبدالله نوبخت منجم‌باشى؛


    4. تاريخ اخبارى و اصولى؛
    4. تاریخ اخبارى و اصولى؛
     
    5. سالنامه 1341، در پيشامدهاى تاريخى، سياسى، علمى، ادبى و انتقادى؛


    6. الفيه و شلفيه يا راز عشاق در بيان نيروى تحريك باه براى فروماندگان از آن؛
    5. سالنامه 1341، در پیشامدهاى تاریخى، سیاسى، علمى، ادبى و انتقادى؛


    7. معجم الحكماء، ترجمه 120 فيلسوف عالم؛
    6. الفیه و شلفیه یا راز عشاق در بیان نیروى تحریک باه براى فروماندگان از آن؛


    8. كفاية الإسلام در فقه شافعى؛
    7. معجم الحکماء، ترجمه 120 فیلسوف عالم؛


    9. الرقاع و المقالات في مواضيع شتى علمية، فلسفية، أدبية، دينية؛
    8. کفایة الإسلام در فقه شافعى؛


    10. تسلية الإخوان علاءالدين عطاملك جوينى؛
    9. الرقاع و المقالات فی مواضیع شتى علمیة، فلسفیة، أدبیة، دینیة؛


    11. زندگى‌نامه اثيرالدين ابهرى؛
    10. تسلیة الإخوان علاءالدین عطاملک جوینى؛


    12. كتاب التهذيب على شرح منطق التهذيب از عبيدالله بن فضل‌الله شافعى کرمانى؛
    11. زندگى‌نامه اثیرالدین ابهرى؛


    13. مثنوى حكمة الأسرار از سروده‌هاى خودش؛
    12. کتاب التهذیب على شرح منطق التهذیب از عبیدالله بن فضل‌الله شافعى کرمانى؛


    14. معارف قرآن در زندگى پيامبران و توضيح آثار، اديان و شرح بلدان از قرآن و تفسير آن؛
    13. مثنوى حکمة الأسرار از سروده‌هاى خودش؛


    15. شرح عقايد بهائيه؛
    14. معارف قرآن در زندگى پیامبران و توضیح آثار، ادیان و شرح بلدان از قرآن و تفسیر آن؛


    چند كتاب هم از پدرش شيخ شعبان و يك اثر از برادرش شيخ عبدالحسين، جزو اين مجموعه است:
    15. شرح عقاید بهائیه؛


    1. تقريرات الأصول؛
    چند کتاب هم از پدرش شیخ شعبان و یک اثر از برادرش شیخ عبدالحسین، جزو این مجموعه است:


    2. منهج المسترشدين إلى أحكام الدين.
    1. تقریرات الأصول؛


    او در سن 85 سالگى، در روز يك‌شنبه، 25 ربيع‌الثانى سال 1420ق / 17 مرداد 1378ش، درگذشت.
    2. منهج المسترشدین إلى أحکام الدین.


    == منابع مقاله ==
    == منابع مقاله ==




    پايگاه كتابخانه تخصصى تاريخ اسلام و ايران، چهارشنبه، 14 ارديبهشت 1390ش.
    پایگاه کتابخانه تخصصى تاریخ اسلام و ایران، چهارشنبه، 14 اردیبهشت 1390ش.




    نسخهٔ ‏۱۰ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۵۳

    مدرس گیلانی، مرتضی
    نام مدرس گیلانی، مرتضی
    نام‌های دیگر گ‍ی‍لان‍ی‌، م‍رت‍ض‍ی‌

    م‍درس‌، م‍رت‍ض‍ی

    م‍درس‍ی‌ گ‍ی‍لان‍ی‌، م‍رت‍ض‍ی‌

    نام پدر شیخ شعبان یوشلى گیلانى
    متولد 1295 ش
    محل تولد نجف اشرف
    رحلت 1378 ش یا 1420 ق
    اساتید محمدحسین کاشف الغطاء

    موسى دعیبل

    سید ابو الحسن اصفهانى

    محمدکاظم شیرازى

    میرزا حسن بجنوردى

    برخی آثار
    کد مؤلف AUTHORCODE00863AUTHORCODE

    مرتضى مدرس گیلانى،

    ولادت

    او فرزند شیخ شعبان یوشلى گیلانى ((1275-1348ق)، سه‌شنبه، 7 ربیع‌الاول 1335ق / 1295ش، در نجف اشرف، در محله حویش در «عقد ابى‌الطبیخ»، به دنیا آمد.

    پدرش از علما و مراجع نجف و در زمره شاگردان میرزا حبیب‌الله رشتى، فاضل ایروانى و شیخ عبدالله مازندرانى به شمار مى‌آمد و خود شاگردان زیادى را تربیت کرد.

    تحصیلات

     ایشان معالم و شرح لمعه را نزد شیخ محمدفاضل قایینى، کفایه الاصول را نزد شیخ صدرا بادکوبه‌اى تلمذ کرد و دروس خارج را از محضر حضرات آیات: شیخ محمدحسین کاشف الغطاء (فقه) ، شیخ موسى دعیبل (فقه) ، سید ابو الحسن اصفهانى، شیخ محمدکاظم شیرازى، شیخ على مرندى، میرزا حسن بجنوردى و سید احمد مستنبط تبریزى (فقه و اصول به مدت  ١٢  سال) استفاده نمود.

    استاد مدرّس در سال  ١٣۶۵  ق به ایران سفر کرد و مدتى چند در تهران و قم توقف داشت و از محضر اساتیدى چون: شیخ محمدعلى شاه‌آبادى (بخشى از اسفار) و شیخ حبیب‌اللّه ذو الفنون عراقى (در هیأت و نجوم) و در قم از محضر میرزا على ناسوتى یزدى (کتاب الهدایه الاثیریه) بهره برد.

    نامبرده از اساتید بنام حوزۀ علمیۀ نجف اشرف بود که علاوه بر تدریس متون کتب درسى، در تدریس علوم ادبى و عروض و قافیه و هیأت و نجوم و حکمت نظرى مهارت کامل داشت و گروه زیادى از اساتید و فضلاى معاصر محضرش را در آن دیار درک کرده و به کسب دانش پرداختند.

    اساتید

    1. شیخ على مرندى؛

    2. محمدحسین کاشف‌الغطاء؛

    3. سید حسن خراسانى؛

    4. سید محمدجواد تبریزى؛

    5. سید احمد بن رضى‌الدین موسوى تبریزى؛

    6. شیخ صدرالدین بادکوبى؛

    7. شیخ نعمت‌الله دامغانى؛

    8. میرزا حبیب‌الله ذوالفنون منجم؛

    9. میرزا على سمنانى طبیب؛

    10. میرزا على یزدى ناسوتى حکیم؛

    11. قاسم محى‌الدین؛

    12. مرتضى طالقانى؛

    13. شمس‌الدین على‌نقى بادکوبى؛

    14. محمد قاضى سماوى؛

    15. موسى دعبیل نجفى؛

    16. سید هاشم آل عطیه نجفى؛

    17. سید حسن ایروانى؛

    18. شیخ ابراهیم مدرس گرجى؛

    19. شیخ عبدالحسین رشتى؛

    20. شیخ على قمى؛

    21. مهندس عبدالرزاق اصفهانى؛

    22. شیخ عبدالله سنندجى؛

    23. شیخ اسدالله زنجانى؛

    24. سید على قاضى طباطبائى؛

    25. شیخ آغابزرگ تهرانى؛

    26. سید ابوالقاسم اصفهانى؛

    27. شیخ ابوالفضائل زنجانى؛

    28. شیخ محمد فاضل قاینى؛

    29. شیخ محمد ادیب تهرانى؛

    30. شیخ خلیل اراکى؛

    31. میرزا ذبیح‌الله بهروز؛

    32. سید جمال‌الدین گلپایگانى.

    استاد شیخ محمدهادى امینى درباره وى نوشته است: «او نویسنده، ادیب، محقق پرکار که دائما در پژوهش و تألیف بود و در ریاضیات متخصص بود. زبانش تند بود و متهم در عقیده. بیشتر منزوى و اهل عزلت بود. در ایرانى‌گرى و زبان فارسى تعصب داشت».

    وى مطالعات و تحصیلاتى هم در ریاضى، نجوم، هیئت و به‌خصوص فلسفه داشت. به دلیل آراء ویژه‌اى که اواخر اقامتش در نجف داشت، مورد بى‌اعتنایى قرار گرفت و به سال 1375ق، براى همیشه به ایران آمد و در تهران ساکن گردید. وى مدت‌ها در مدرسه مروى تدریس مى‌کرد، اما گویا به دلایلى از آنجا نیز بیرون رفت.

    ارتباط وى با مرحوم سماوى، مطلبى است که خود در آثارش در چند مورد، از آن یاد کرده است؛ از آن جمله آنکه به خواهش وى، بخشى از نسخه عربى «التفهیم» بیرونى را که ناقص بوده، از روى نسخه فارسى، براى او ترجمه کرده است. وى از برخى از عالمان نجف یاد کرده و مى‌گوید که در منزل مرحوم سماوى خدمت آنان رسیده است.

    مدرس، ذیل شرحى کوتاه از کتابخانه مرحوم عبدالرزاق مقرّم، از دیدارهاى مکرر خود با او و همچنین از اقامت خود در مدرسه بزرگ خلیلى یاد کرده است. مدتى نیز در مدرسه قوام شیرازى بوده و از کتابخانه آن استفاده مى‌کرده است.

    وفات

    او در سن 85 سالگى، در روز یک‌شنبه، 25 ربیع‌الثانى سال 1420ق / 17 مرداد 1378ش، درگذشت.

    آثار

    شمارى از آثار او، به خط خود وى، در کتابخانه مجلس نگهدارى مى‌شود؛ از جمله:

    1. معجم الشعراء: شامل برگزیده‌اى از اشعار 323 شاعر فارسى‌گوى از شعراى سده سوم هجرى تا سده چهاردهم؛

    2. معجم الشعراء: حاوى اشعار عربى، مجلد اول از 524 شاعر از شعراى جاهلیت تا سال 1974م؛

    3. شرح اصطلاحات حل المسائل در نجوم از آقاى عبدالله نوبخت منجم‌باشى؛

    4. تاریخ اخبارى و اصولى؛

    5. سالنامه 1341، در پیشامدهاى تاریخى، سیاسى، علمى، ادبى و انتقادى؛

    6. الفیه و شلفیه یا راز عشاق در بیان نیروى تحریک باه براى فروماندگان از آن؛

    7. معجم الحکماء، ترجمه 120 فیلسوف عالم؛

    8. کفایة الإسلام در فقه شافعى؛

    9. الرقاع و المقالات فی مواضیع شتى علمیة، فلسفیة، أدبیة، دینیة؛

    10. تسلیة الإخوان علاءالدین عطاملک جوینى؛

    11. زندگى‌نامه اثیرالدین ابهرى؛

    12. کتاب التهذیب على شرح منطق التهذیب از عبیدالله بن فضل‌الله شافعى کرمانى؛

    13. مثنوى حکمة الأسرار از سروده‌هاى خودش؛

    14. معارف قرآن در زندگى پیامبران و توضیح آثار، ادیان و شرح بلدان از قرآن و تفسیر آن؛

    15. شرح عقاید بهائیه؛

    چند کتاب هم از پدرش شیخ شعبان و یک اثر از برادرش شیخ عبدالحسین، جزو این مجموعه است:

    1. تقریرات الأصول؛

    2. منهج المسترشدین إلى أحکام الدین.

    منابع مقاله

    پایگاه کتابخانه تخصصى تاریخ اسلام و ایران، چهارشنبه، 14 اردیبهشت 1390ش.


    وابسته‌ها

    برگرفته از «https://fa.wikinoor.ir/w/index.php?title=مدرس_گیلانی،_مرتضی&oldid=541503»