متوکل علیالله، احمد بن سلیمان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
# الزاهر في اصول الفقه و المطاعن | # الزاهر في اصول الفقه و المطاعن | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | |||
[[حقائق المعرفة في علم الکلام]] | [[حقائق المعرفة في علم الکلام]] | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:مرداد(1400)]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۲۷
نام | متوكل علی الله، احمد بن سلیمان |
---|---|
نامهای دیگر | |
نام پدر | سلیمان |
متولد | 500ق برابر با 1106م |
محل تولد | یمن |
رحلت | 566ق برابر با 1171م |
اساتید | عباس بن على، حافظ اسحاق بن احمد بن عبدالباعث، قاضى عبداللّه بن على العنسى |
برخی آثار | حقائق المعرفة في علم الکلام |
کد مؤلف | AUTHORCODE01780AUTHORCODE |
احمد بن سلیمان متوکل علیاللّه (500-566ق)، از سادات یمنی و از ائمه زيديه
ولادت
احمد بن سليمان بن محمد بن مطهر بن على بن امام ناصر احمد بن امام هادي الى الحق يحيى بن الحسين(ع)، در سال 500ق در خاندانى علوى ديده به جهان گشود.
جد پنجم پدری او امام ناصر احمد و مادرش ملیکه بنت عبدالله که بعد از هشت نسل از نوادگان قاسم الرسی(متوفای 860م)، بوده است.
آغاز دعوت
وى دعوت خويش را در 31 سالگى در بلاد«جوف»آغاز نمود،
سپس به جبل«برط» رفته و برخى از مردم آن ديار با وى دست بيعت دارد و پس از آن به «أملح» و سپس در اول محرم سال 533 ه.ق به «نجران» رفت و مردم آنجا با وى بيعت نمودند.
پس از «نجران» به «صعدة» رفت و سفيران و كارگزاران خويش را به شهرهاى وادعة، سنخان و خولان شام فرستاد.از صعدة به «صنعاء» رفت و در آنجا صيت شهرتش فراگير گشت و شيخ نشوان بن سعيد الحميرى مؤلف «شمس العلوم» به حمايت از وى برخاست و او را به حركت به سمت بلاد جنوبى؛ یعنی «يمن» تحريك مىنمود.
وى در يمن به نام خويش دعوتش را اعلان نمود و اهل حل و عقد به عنوان امام با او پيمان بستند.از نبردهايى كه وى با مخالفين داشته مىتوان به واقعه شرزه در سال 552 ه.ق، معركه غيل جلاجل در سال 549 ه.ق و معركۀ زبيد در سال 553 ه.ق اشاره كرد.
مشایخ
برخى مشايخ وى عبارتند از: امام حسن بن محمد از فرزندان مرتضى، علامه عباس بن على بن محمد، حافظ اسحاق بن احمد بن عبدالباعث، قاضى عبداللّه بن على العنسى.
وفات
سرانجام وى در سال 566ق درگذشت.
آثار
- اصول الاحكام في الحلال و الحرام،
- حقائق المعرفة،
- الزاهر في اصول الفقه و المطاعن