۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'مصنفات فارسی علاء الدوله سمنانی' به 'مصنفات فارسی علاءالدوله سمنانی') |
||
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۶: | خط ۶: | ||
[[هادی زاده، مجید]] (تصحيح و تعليق) | [[هادی زاده، مجید]] (تصحيح و تعليق) | ||
[[عبدالرزاق کاشی، عبدالرزاق بن جلالالدین]] ( | [[عبدالرزاق کاشی، عبدالرزاق بن جلالالدین]] (نویسنده) | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =BP 283/2 /ع2 | | کد کنگره =BP 283/2 /ع2 | ||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
تصوف - متون قدیمی تا قرن 14 | تصوف - متون قدیمی تا قرن 14 | ||
عبدالرزاق کاشی، عبدالرزاق بن | عبدالرزاق کاشی، عبدالرزاق بن جلالالدین، - 736ق. - سرگذشتنامه | ||
عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 | عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 | ||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| سال نشر = 1380 ش | | سال نشر = 1380 ش | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01795AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =2 | | چاپ =2 | ||
| شابک =964-6781-33-0 | | شابک =964-6781-33-0 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =01795 | |||
| کتابخوان همراه نور =01795 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
خط ۴۲: | خط ۴۴: | ||
#«رساله تشريفات»: مصنّف پس از ذكر مقدّمهاى در قسم اوّل رساله، در طىّ پنج تشريق، به بيان حقيقت توحيد و اقسام آن، توحيد افعال، توحيد اسماء، توحيد صفات و سرانجام توحيد ذات مىپردازد. قسم دوم- كه به بررسى عدالت اختصاص دارد- مشتمل بر شش تشريق است و پيرامون حقيقت عدالت و اقسام آن، عدالت نفس به حسب قواى آن، عدالت به نسبت با حضرت حق تعالى، عدالت سلطان به نسبت با رعيّت، عدالت به نسبت با بيگانگان و اجانب و عدالت به نسبت با متعلقان و خويشان بحث مىكند. قسم سوم رساله نيز در طى شش تشريق به بررسى محبّت و اقسام آن، محبّت حق با خود، محبّت بنده با خود، محبّت بنده با حق تعالى، محبّت حق با بنده و محبّت خلق با يكديگر پرداخته است. اين قسم، لطيفترين و دلانگيزترين قسم رساله است و سراسر آن مشحون از حقايق ذوقى است. سرانجام كاشانى در بخش خاتمه از وصف سيرت موحّد محبّ عادل و بيان طريقت او سخن به ميان مىآورد و در وصيّتى كه در نهايت كتاب آورده است، خواننده را به سلوك فرامىخواند تا معانى اين الفاظ بر جان او بنشيند. در پرتو اين اوصاف، اين رساله را مىتوان اثرى عرفانى - اخلاقى خواند. | #«رساله تشريفات»: مصنّف پس از ذكر مقدّمهاى در قسم اوّل رساله، در طىّ پنج تشريق، به بيان حقيقت توحيد و اقسام آن، توحيد افعال، توحيد اسماء، توحيد صفات و سرانجام توحيد ذات مىپردازد. قسم دوم- كه به بررسى عدالت اختصاص دارد- مشتمل بر شش تشريق است و پيرامون حقيقت عدالت و اقسام آن، عدالت نفس به حسب قواى آن، عدالت به نسبت با حضرت حق تعالى، عدالت سلطان به نسبت با رعيّت، عدالت به نسبت با بيگانگان و اجانب و عدالت به نسبت با متعلقان و خويشان بحث مىكند. قسم سوم رساله نيز در طى شش تشريق به بررسى محبّت و اقسام آن، محبّت حق با خود، محبّت بنده با خود، محبّت بنده با حق تعالى، محبّت حق با بنده و محبّت خلق با يكديگر پرداخته است. اين قسم، لطيفترين و دلانگيزترين قسم رساله است و سراسر آن مشحون از حقايق ذوقى است. سرانجام كاشانى در بخش خاتمه از وصف سيرت موحّد محبّ عادل و بيان طريقت او سخن به ميان مىآورد و در وصيّتى كه در نهايت كتاب آورده است، خواننده را به سلوك فرامىخواند تا معانى اين الفاظ بر جان او بنشيند. در پرتو اين اوصاف، اين رساله را مىتوان اثرى عرفانى - اخلاقى خواند. | ||
#«نامه به علاء الدّوله سمنانى»: يك گونه از آثار صوفيان -كه با توجّه به فراوانيش مىتوان آن را نوعى از ادبيّات خانقاهى به شمار آورد- نامههايى است كه در ميان نوشتههاى مشايخ به چشم مىخورد. از جمله اين نوشتهها، مكاتباتى است كه ميان مشايخى كه هر يك به سلسلهاى منسوب بودند و ازاينرو پسندهاى يكسان نداشتند، انجام مىشد. معروفترين و كارسازترين نامه اين بخش كه در عين حال از شهرهترين نامههاى تمامى حوزه تصوّف نيز مىباشد، مكاتبهاى است كه ميان كاشانى و معاصر نامدار و قدرتمند، امّا نه چندان دانشمندش، علاء الدّوله سمنانى صورت گرفت. زمينه اين نامهنگارى در سفرى كه عبدالرزّاق به سلطانيه كرده فراهم آمده است. در اين سفر، امير اقبال سيستانى كه در شمار ياران و ارادتمندان سمنانى بود از كاشانى مىخواهد كه مبانى نظرى مسئله وحدت وجود را برایش توضيح دهد. پس از آن كاشانى از امير اقبال جوياى نظر سمنانى درباره شيخ اكبر و نظريه وحدت وجود مىشود و چون با بىاعتمادى او به اين نظريه روبهرو مىگردد، به نقد شفاهى آن مىپردازد. امير اقبال نيز اين سخنان را به شيخ خود عرضه مىدارد و سمنانى خشمگينانه به تخطئه و تكفير كاشانى مىپردازد؛ بدين ترتيب زمينه پديد آمدن اين مباحثه مكتوب فراهم آمد و يكى از آثار كاشانى صورت وجود يافت. آنچه اين نامه را سخت ارجمند مىسازد، گزارشهایى است كه او خود از سير زندگى و سيره عمليش در آن پرداخته و با توجّه به كمىدانستههاى ما درباره او، همين گزارشهاى خرد بسيار ارزشمند است. چهره عبدالرزّاق در اين نامه، چهرهاى است آرام كه درستى مدعاى خود را در لابهلاى آيات قرآنى و احاديث شريف و استدلالات عقلى جستوجو مىكند. | #«نامه به علاء الدّوله سمنانى»: يك گونه از آثار صوفيان -كه با توجّه به فراوانيش مىتوان آن را نوعى از ادبيّات خانقاهى به شمار آورد- نامههايى است كه در ميان نوشتههاى مشايخ به چشم مىخورد. از جمله اين نوشتهها، مكاتباتى است كه ميان مشايخى كه هر يك به سلسلهاى منسوب بودند و ازاينرو پسندهاى يكسان نداشتند، انجام مىشد. معروفترين و كارسازترين نامه اين بخش كه در عين حال از شهرهترين نامههاى تمامى حوزه تصوّف نيز مىباشد، مكاتبهاى است كه ميان كاشانى و معاصر نامدار و قدرتمند، امّا نه چندان دانشمندش، علاء الدّوله سمنانى صورت گرفت. زمينه اين نامهنگارى در سفرى كه عبدالرزّاق به سلطانيه كرده فراهم آمده است. در اين سفر، امير اقبال سيستانى كه در شمار ياران و ارادتمندان سمنانى بود از كاشانى مىخواهد كه مبانى نظرى مسئله وحدت وجود را برایش توضيح دهد. پس از آن كاشانى از امير اقبال جوياى نظر سمنانى درباره شيخ اكبر و نظريه وحدت وجود مىشود و چون با بىاعتمادى او به اين نظريه روبهرو مىگردد، به نقد شفاهى آن مىپردازد. امير اقبال نيز اين سخنان را به شيخ خود عرضه مىدارد و سمنانى خشمگينانه به تخطئه و تكفير كاشانى مىپردازد؛ بدين ترتيب زمينه پديد آمدن اين مباحثه مكتوب فراهم آمد و يكى از آثار كاشانى صورت وجود يافت. آنچه اين نامه را سخت ارجمند مىسازد، گزارشهایى است كه او خود از سير زندگى و سيره عمليش در آن پرداخته و با توجّه به كمىدانستههاى ما درباره او، همين گزارشهاى خرد بسيار ارزشمند است. چهره عبدالرزّاق در اين نامه، چهرهاى است آرام كه درستى مدعاى خود را در لابهلاى آيات قرآنى و احاديث شريف و استدلالات عقلى جستوجو مىكند. | ||
#«فوائد فارسى در بيان شكر»: اين مقاله، گزارشى است درباره چيستى شكر و بيان مراتب آن. كاشانى در اين مقاله، از پى تحقيقى كوتاه چنين نتيجه مىگيرد كه در ميان تمامى اعمالى كه نشانگر سپاسگزارى بنده است، نماز برترين مكان را داراست. در واقع بخش اعظمى از اين رساله، به بيان رازهاى | #«فوائد فارسى در بيان شكر»: اين مقاله، گزارشى است درباره چيستى شكر و بيان مراتب آن. كاشانى در اين مقاله، از پى تحقيقى كوتاه چنين نتيجه مىگيرد كه در ميان تمامى اعمالى كه نشانگر سپاسگزارى بنده است، نماز برترين مكان را داراست. در واقع بخش اعظمى از اين رساله، به بيان رازهاى معرفتشناسهگانه نماز اختصاص يافته است و از همين رو، آن را رسالهاى در بيان معارف بلند نماز نيز مىتوان ناميد. | ||
#«تحفة الاخوان فى خصائص الفتيان»: اين كتاب، برگردانى فارسى است از رسالهاى كه كاشانى به همين نام به زبان عربى پديد آورد، لذا متن عربى آن در بخش رسالههاى عربى آمده است. اين ترجمه، به دلايلى، از جمله اينكه معارفپژوهان بيشترى از آن بهره گيرند، صورت پذيرفته است. عبدالرزاق، در اين رساله، كاملاً مقيد به متن اصلى نبوده و مطالب ديگرى را نيز به ترجمه افزوده است. | #«تحفة الاخوان فى خصائص الفتيان»: اين كتاب، برگردانى فارسى است از رسالهاى كه كاشانى به همين نام به زبان عربى پديد آورد، لذا متن عربى آن در بخش رسالههاى عربى آمده است. اين ترجمه، به دلايلى، از جمله اينكه معارفپژوهان بيشترى از آن بهره گيرند، صورت پذيرفته است. عبدالرزاق، در اين رساله، كاملاً مقيد به متن اصلى نبوده و مطالب ديگرى را نيز به ترجمه افزوده است. | ||
#«بيان مقدار السنّة السّرمديّة و تعيين ايّام الالهيّة»: اين رساله، از آثار ذوقى كاشانى و نشانگر نازكىهاى خيال اوست. در اين رساله تنها به توضيح بندهايى از چند كريمه قرآنى پرداخته است. وى، در اين رساله در پى آن است كه با بهرهگيرى از دستمايه وسيع حكمى و عرفانيش توضيحى درباره يوم الهى به دست دهد و مقدار آن را مشخص سازد. از منظر او مدّت بقاى حقيقت ذات الهى در حوزه معرفت آدمى معيّن نيست، چرا كه مُدْرَك تا به صفتى متّصف نشود، جزئى نمىشود و تا جزئى نشود، تعيّن نمىپذيرد و تا تعيّن نپذيرد، مدرَك نمىشود؛ ازاينرو، عبدالرزّاق، در پى مشخص نمودن تعيّنى براى ذات نامتعيّن برمىآيد و علم ذات به ذات را كه از حضرت احديّت ذاتيّه به حضرت واحديت تنزل مىكند، نخستين تعيّن قلمداد مىكند. حال با توجّه به اين اثنينيّت اعتبارى- ميان ذات احدى و صفات عليايش- مىتوان اين حضرت ثانى را مثبت ازل الآزال براى حضرت نخست دانست و نسبت اين هر دو ثابت به يكديگر را، «سرمد» خواند. حضرت الهيّه به سبب همين نسبت است كه حقايق اعيان را اقتضا مىكند كه با حدوث اين حقايق، نسبتى ديگر- ميان حقيقت اولى و نفس اعيان- پديد مىآيد. | #«بيان مقدار السنّة السّرمديّة و تعيين ايّام الالهيّة»: اين رساله، از آثار ذوقى كاشانى و نشانگر نازكىهاى خيال اوست. در اين رساله تنها به توضيح بندهايى از چند كريمه قرآنى پرداخته است. وى، در اين رساله در پى آن است كه با بهرهگيرى از دستمايه وسيع حكمى و عرفانيش توضيحى درباره يوم الهى به دست دهد و مقدار آن را مشخص سازد. از منظر او مدّت بقاى حقيقت ذات الهى در حوزه معرفت آدمى معيّن نيست، چرا كه مُدْرَك تا به صفتى متّصف نشود، جزئى نمىشود و تا جزئى نشود، تعيّن نمىپذيرد و تا تعيّن نپذيرد، مدرَك نمىشود؛ ازاينرو، عبدالرزّاق، در پى مشخص نمودن تعيّنى براى ذات نامتعيّن برمىآيد و علم ذات به ذات را كه از حضرت احديّت ذاتيّه به حضرت واحديت تنزل مىكند، نخستين تعيّن قلمداد مىكند. حال با توجّه به اين اثنينيّت اعتبارى- ميان ذات احدى و صفات عليايش- مىتوان اين حضرت ثانى را مثبت ازل الآزال براى حضرت نخست دانست و نسبت اين هر دو ثابت به يكديگر را، «سرمد» خواند. حضرت الهيّه به سبب همين نسبت است كه حقايق اعيان را اقتضا مىكند كه با حدوث اين حقايق، نسبتى ديگر- ميان حقيقت اولى و نفس اعيان- پديد مىآيد. | ||
خط ۶۱: | خط ۶۳: | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
مقدمه و متن كتاب. | |||
==وابستهها== | |||
{{وابستهها}} | |||
[[غيث المواهب العلية في شرح الحكم العطائية]] | |||
[[شرح فصوص الحكم لابن عربي (بالیزاده حنفی)]] | |||
[[آفاق معرفت (تبصرة المبتدي و تذكرة المنتهي)]] | |||
[[مجموعة رسائل ابن عربی]] | |||
[[زبدة الحقایق]] | |||
[[المقدمات من كتاب نص النصوص في شرح فصوص الحكم]] | |||
[[جامع الأسرار و منبع الأنوار]] | |||
[[انوار الحقيقة و اطوار الطريق و اسرار الشريعة]] | |||
[[مرموزات اسدی در مزمورات داودی]] | |||
[[المصباح في التصوف (جديد)]] | |||
[[ترجمه و متن مرآة العارفين و مظهر الكاملين في ملتمس زبدة العابدين]] | |||
[[رساله حق الیقین]] | |||
[[زبدة الحقایق]] | |||
[[مصنفات فارسی علاءالدوله سمنانی]] | |||
[[مقالات شمس تبریزی]] | |||
[[مجموعه رسائل عوارف المعارف]] | |||
[[لوائح الحق و لوامع العشق]] | |||
[[زبدة الحقایق]] | |||
[[عنقا مغرب في ختم الأولياء و شمس المغرب]] | |||
[[شرح فصوص الحكم (ابن تركه)]] | |||
[[ترجمه و شرح مصباح الانس(ناییجی)]] | |||
[[المقدمات من كتاب نص النصوص في شرح فصوص الحكم]] | |||
[[رسائل دهدار]] | |||
[[شرح فصوص الحكم (خوارزمی)]] | |||
[[منارات السائرين إلی حضرة الله جل جلاله و مقامات الطائرين]] | |||
[[معارف؛ مجموعه مواعظ و سخنان سلطان العلما بهاءالدین محمد بن حسین خطیبی بلخی مشهور به بهاءولد]] | |||
[[المصباح في التصوف (جديد)]] | |||
[[آفاق معرفت (تبصرة المبتدي و تذكرة المنتهي)]] | |||
[[مجموعه رسائل عوارف المعارف]] | |||
[[شرح فصوص الحكم ابن عربي (قاساني)]] | |||
[[لوامع و لوایح در شرح قصیده خمریه ابن فارض و در بیان معارف و معانی عرفانی (سه رساله در تصوف)]] | |||
[[مرصاد العباد]] | |||
[[شرح فصوص الحكم داود القيصري (حسنزاده آملی)]] | |||
[[ساحت ربوبی]] | |||
[[مصنفات فارسی علاءالدوله سمنانی]] | |||
[[شرح فصوص الحكم ابن عربی (پارسا)]] | |||
[[المصباح في التصوف (جديد)]] | |||
[[شرح فصوص الحكم داود القيصري (حسنزاده آملی)]] | |||
[[ممد الهمم در شرح فصوص الحكم]] | |||
[[فصوص الحكم (تعليقات ابوالعلاء عفيفي)]] | |||
ویرایش