غروی، محمد بن محمداسماعیل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
{{اشتباه نشود|غروی، سید محمد}} | {{اشتباه نشود|غروی، سید محمد}} | ||
{{کاربردهای دیگر|غروی (ابهام زدایی)}} | |||
نسخهٔ ۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۴
| نام | غروی، محمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | محمد بن محمداسماعيل بن ابراهيم قزويني غروي مازندراني |
| نام پدر | ابراهیم غروی قزوینی |
| متولد | 1304ش / 1345ق / 1926م |
| محل تولد | نجف اشرف |
| رحلت | 1389ش / 1432ق / 2011م |
| اساتید | شیخ محمد آقا رازی تهرانی |
| برخی آثار | المختار من كلمات الإمام المهدي عليه‌السلام |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04100AUTHORCODE |
با غروی، سید محمد اشتباه نشود.
برای دیگر کاربردها، غروی (ابهام زدایی) را ببینید.
محمد غروی (1342-1432ق)، روحانی و دانش‌آموخته حوزه علمیه نجف، مدرس حوزه نجف و قم، از شاگردان بزرگانی چون حضرات آیات: خویی، سید عبدالهادی شیرازی و حکیم.
ولادت
محمد فرزند شیخ محمداسماعیل، فرزند ابراهیم غروی قزوینی، در ذی‌الحجه 1345ق، در نجف اشرف متولد شد.
تحصیلات
وی تا 1360ق، از خواندن و نوشتن و حساب در مدرسه علوی در نجف اشرف ـ که ویژه ایرانیان بود ـ فارغ شد، آنگاه به آموختن دانشهای دینی پرداخت.
اساتید
- شیخ محمد آقا رازی تهرانی، شاگرد میرزا باقر زنجانی که در 1384ق، در حدود 55 سالگی درگذشت. نزد ایشان صرف، نحو، معانی و بیان و بدیع و منطق و تجوید و تفسیر قرآن و معالم‌الدین را از سال 1360ق، به بعد آموخت.
- شیخ صدرا بادکوبی (متوفی 1394ق)، نزد ایشان شرح مطالع تألیف قطبالدین محمد بن محمد و بعضی از مباحث فلسفه و کلام را فراگرفت.
- شیخ محمدحسین دهاقانی (متوفی ششم محرم 1404ق)، نزد ایشان قوانین میرزای قمی (م 1231ق) را آموخت.
- شیخ مجتبی لنکرانی (متوفی 20 شعبان 1406ق)، نزد ایشان شرح لمعه و بخشی از رسائل و مکاسب شیخ انصاری را آموخت.
- شیخ احمد هروی (متوفی 18 صفر 1388ق)، نزد ایشان بخشی از رسائل شیخ انصاری و اخلاق را آموخت.
- سید علی بهشتی (متوفی 9 ربیع‌الأول 1424ق)، نزد ایشان بخشی از شرح لمعه و بقیه رسائل و بعضی کتب دیگر را آموخت.
- شیخ نصرالله شبستری (متوفی 28 ذی‌قعده 1424)، از ایشان علم رجال را فراگرفت.
- حاج آقا میرزا حسین یزدی (متوفی 1378ق)، کفایه را نزد ایشان خواند.
- آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی، دو دوره‌ونیم درس خارج اصول، بخشی از خارج فقه و تفسیر را نزد ایشان خواند.
- آیت‌الله سید میرزا عبدالهادی شیرازی (متوفی 10 صفر 1382ق)، در درس خارج صلات ایشان شرکت کرد.
- آیت‌الله شیخ حسین حلی (متوفی 5 شوّال 1394ق)، نزد ایشان قواعد فقهی را خواند.
- آیت‌الله حاج سید محسن حکیم طباطبایی (متوفی 1390ق)، از ایشان بسیاری از مباحث فقهی را بر اساس عروة الوثقی فراگرفت.
تدریس و مهاجرت
ایشان تا سال 1395ق، که در نجف اشرف بود، در مقاطع مختلف حوزه تدریس نمود و سپس با خانواده به حج مشرف شده و آنگاه به قم مهاجرت کرد.
وفات
آیت‌الله غروی عصر شنبه 21 اسفندماه 1389ش، در سن 87 سالگی در قم دار فانی را وداع گفت. جسد او به نجف منتقل و در آنجا دفن گردید.
آثار
- الأمثال النبوية؛
- الأمثال والحكم المستخرجة من نهج البلاغة؛
- الأمثال والحكم المتسخرجة من كلمات الإمام الرضا(ع)؛
- الاسم الأعظم أو معارف البسلمة والحمدله؛
- السلام في القرآن والحديث؛
- أمثال وحكم الإمام الكاظم وكلماته المختارة؛
- رسالة في ذبائح أهل الكتاب؛
- الشيخ المفيد والتوقيعات الصادرة عن الناحية المقدسة من الأخذ والرد؛
- المختار من كلمات الإمام المهدي؛
- البصائر في تفسير آيات الأمثال والنظائر؛
- أمثال وحكم الأربعة عشر المعصومين؛
- دوره اصول فقه و تقریرات دروس آیت‌الله خویی؛
- رساله‌ای استدلالی در احکام حج عروة الوثقی؛
- رساله‌ای استدلالی در اجتهاد و تقلید؛
- تعلیقه بر شرح لمعه؛
- المكاسب المحرّمة (تقریرات درس آیت‌الله خویی)؛
- تعلیقه بر قوانين الأصول؛
- تعلیقه بر مکاسب شیخ انصاری؛
- حاشیه بر كفاية الأصول؛
- حاشیه بر طهارت رياض المسائل؛
- حاشیه بر منظومه ملا هادی سبزواری؛
- شرح كشف المراد علامه حلی؛
- شرح بر این بیت حافظ:
ألا يا ايها الساقي أدر كأساً وناولها که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها - شرح‌حال زرارة بن اعین؛
- الأمثال والحكم العلوية؛
- المختار من كلمات الإمام أميرالمؤمنين؛
- شرح احوال فیض کاشانی؛
- دوره مختصر علم اصول فقه؛
- حول البداء وبعض مناظرات الإمام الرضا التسع؛
- حول التشبيه والاستعاره والمثل وأقسامه؛
- حول بعض المعارف الإلهية؛
- تجارة النبي(ص) قبل البعثة وتزويجه بخديجة؛
- رسالة في تحريم الغناء والمعازف والموسيقي؛
- رسالة في تحريم القمار والشطرنج والنرد؛
- دروس تهذيبية وتوجيهية؛
- دروس من كتاب صلاة العروة الوثقی؛
- دروس من كتاب طهارة العروة الوثقی؛
- الكتاب والكتابة في الكتاب والسنة؛
- تعلیقات بر رسائل شیخ انصاری[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: صادقی، محسن، ص115-120