قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Hbaghizadeh@noornet.net صفحهٔ قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |سید | | data-type="authorTeachers" |[[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سید على طباطبایی]] | ||
[[شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی|ملا محمد | [[شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی|ملا محمد شریف‌العلماى مازندرانى]] | ||
[[آل کاشف‌الغطاء، علی|شیخ على کاشف‌الغطاء]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۸: | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''سید ابراهیم بن محمدباقر موسوى حائرى قزوینى''' (1214-1262ق)، عالم امامى، فقیه اصولى و مدرس، از مخالفان شیخیه، صاحب کتاب [[ضوابط الأصول]]، از شاگردان [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سید على طباطبایی]]<nowiki/>صاحب [[رياض المسائل في تحقيق الأحكام بالدلائل (ط - الحديثة)|ریاض]]، [[شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی|ملا محمد شریف‌العلماى مازندرانى]] | ||
== | == ولادت == | ||
در سال 1214ش در قزوین متولد شد و در سال 1262 یا 1264ق از دنیا رفت. | |||
==تحصیلات== | |||
وى با پدرش، که از علماى بنام آن دوره بود، به کرمانشاه رفت و در آنجا مقدمات علوم دینى را آموخت، سپس عازم کربلا شد و نزد [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سید على طباطبایی]] صاحب «ریاض» و [[شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی|ملا محمد شریف‌العلماى مازندرانى]] درس اصول را فراگرفت. پس از آن به نجف رفت و در محضر [[آل کاشف‌الغطاء، علی|شیخ على کاشف‌الغطاء]]، [[کاشف الغطاء، موسی|شیخ موسى کاشف‌الغطاء]] و [[طباطبایی، سید محمد بن علی|سید محمد مجاهد]] تلمذ کرد و خود عهده‌دار امر تدریس شد. سپس به کربلا رفت و جلسه درس تشکیل داد. | |||
از مشهورترین شاگردان ایشان، شیخ زین‌العابدین بارفروش مازندرانى، آقا جمال محلاتى، [[شفتی بیدآبادی، سید محمدباقر|سید اسداللّه شفتى حجت‌الاسلام اصفهانى]]، شیخ مهدى کجورى، سید حسین کوه‌کمرى، [[تنکابنی، محمد بن سلیمان|میرزا محمد تنکابنى]]، حاج محمدکریم لاهیجى، شیخ عبدالحسین تهرانى، [[کنی تهرانی، علی|ملا على کنى]] و میرزا محمدحسن اردبیلى بودند. | |||
در حدود ۱۲۶۰ق /۱۸۴۴م آشوب شیخیه - پیروان [[احسائی، احمد بن زین‌الدین|شیخ احمد احسایی]] و [[رشتی، کاظم بن قاسم|سید کاظم رشتی]] - در کربلا بالا گرفت. قزوینی که از مخالفان آن گروه بود، مورد تعرض و آزار قرار گرفت و چون در کربلا عرصه بر او تنگ شد، ناگزیر به کاظمین رفت و پس از چندی به کربلا بازگشت. | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
او بر اثر وبا درگذشت. قبر وى در | او در سال ۱۲۶۲ یا ۱۲۶۴ ق بر اثر وبا درگذشت. قبر وى در یکی از حجرههای حرم امام حسین(ع) است. | ||
== آثار== | |||
# ضوابط الأصول، در دو مجلد؛ | |||
# نتایج الأفکار فی أصول الفقه؛ | |||
# رسالة فی حجیة الظن؛ | |||
# دلائل الأحکام فی شرح شرائع الإسلام؛ | |||
# مناسک الحج؛ | |||
# رسالة فی الغیبة؛ | |||
# رسالة فی صلاة الجمعة؛ | |||
# رسالة فی القواعد الفقهیة؛ | |||
# رساله عملیه، در طهارت و نماز<ref>ر.ک: نصيرى، محمدرضا، ج4، ص8</ref> | |||
== | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
نصیرى، محمدرضا، «اثرآفرینان»، انجمن آثار و مفاخر فرهنگى، چاپ دوم، 1384ش، تهران. | |||
نسخهٔ ۳۰ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۵۱
| نام | قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ح‍ائ‍ری قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر
م‍وس‍وی ال‍ق‍زوی‍ن‍ی، ابراهیم بن محمدباقر |
| نام پدر | محمدباقر |
| متولد | سال 1214 ق |
| محل تولد | قزوین |
| رحلت | 1262 ق |
| اساتید | سید على طباطبایی |
| برخی آثار | نتائج الأفکار |
| کد مؤلف | AUTHORCODE12599AUTHORCODE |
سید ابراهیم بن محمدباقر موسوى حائرى قزوینى (1214-1262ق)، عالم امامى، فقیه اصولى و مدرس، از مخالفان شیخیه، صاحب کتاب ضوابط الأصول، از شاگردان سید على طباطباییصاحب ریاض، ملا محمد شریف‌العلماى مازندرانى
ولادت
در سال 1214ش در قزوین متولد شد و در سال 1262 یا 1264ق از دنیا رفت.
تحصیلات
وى با پدرش، که از علماى بنام آن دوره بود، به کرمانشاه رفت و در آنجا مقدمات علوم دینى را آموخت، سپس عازم کربلا شد و نزد سید على طباطبایی صاحب «ریاض» و ملا محمد شریف‌العلماى مازندرانى درس اصول را فراگرفت. پس از آن به نجف رفت و در محضر شیخ على کاشف‌الغطاء، شیخ موسى کاشف‌الغطاء و سید محمد مجاهد تلمذ کرد و خود عهده‌دار امر تدریس شد. سپس به کربلا رفت و جلسه درس تشکیل داد.
از مشهورترین شاگردان ایشان، شیخ زین‌العابدین بارفروش مازندرانى، آقا جمال محلاتى، سید اسداللّه شفتى حجت‌الاسلام اصفهانى، شیخ مهدى کجورى، سید حسین کوه‌کمرى، میرزا محمد تنکابنى، حاج محمدکریم لاهیجى، شیخ عبدالحسین تهرانى، ملا على کنى و میرزا محمدحسن اردبیلى بودند.
در حدود ۱۲۶۰ق /۱۸۴۴م آشوب شیخیه - پیروان شیخ احمد احسایی و سید کاظم رشتی - در کربلا بالا گرفت. قزوینی که از مخالفان آن گروه بود، مورد تعرض و آزار قرار گرفت و چون در کربلا عرصه بر او تنگ شد، ناگزیر به کاظمین رفت و پس از چندی به کربلا بازگشت.
وفات
او در سال ۱۲۶۲ یا ۱۲۶۴ ق بر اثر وبا درگذشت. قبر وى در یکی از حجرههای حرم امام حسین(ع) است.
آثار
- ضوابط الأصول، در دو مجلد؛
- نتایج الأفکار فی أصول الفقه؛
- رسالة فی حجیة الظن؛
- دلائل الأحکام فی شرح شرائع الإسلام؛
- مناسک الحج؛
- رسالة فی الغیبة؛
- رسالة فی صلاة الجمعة؛
- رسالة فی القواعد الفقهیة؛
- رساله عملیه، در طهارت و نماز[۱]
پانویس
- ↑ ر.ک: نصيرى، محمدرضا، ج4، ص8
منابع مقاله
نصیرى، محمدرضا، «اثرآفرینان»، انجمن آثار و مفاخر فرهنگى، چاپ دوم، 1384ش، تهران.