آقااحمد کرمانشاهی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی' به 'بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی') |
جز (جایگزینی متن - 'طباطبایی، محمد بن علی' به 'طباطبایی، سید محمد بن علی') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
== اساتید == | == اساتید == | ||
برخى از استادان وى عبارت بودند از: ملا محمداسماعيل عَقْدائى يزدى (متوفى 1240ق)، [[بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی|آقاسيد مهدى طباطبائى]] مشهور به بحرالعلوم (متوفى 1212ق)، و شيخ جعفر نجفى (متوفى 1228ق)، در فقه. وى همچنين، علاوه بر پدرش، از چند تن از عالمان برجسته روزگار خود اجازه علمى به دست آورد كه متن آنها را در مرآت الاحوال درج كرده است، از جمله: شيخ جعفر نجفى، میر[[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على طباطبائى]]، سيد محسن اعرجى بغدادى، [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|میرزاابوالقاسم قمى]] صاحب [[قوانين الأصول (طبع قديم)|قوانين]]. اجازه‌اى نيز از آقا [[طباطبایی، محمد بن علی|سيد محمد مجاهد]] داشته كه قسمتى از آن در اعيان الشيعة آمده است. | برخى از استادان وى عبارت بودند از: ملا محمداسماعيل عَقْدائى يزدى (متوفى 1240ق)، [[بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی|آقاسيد مهدى طباطبائى]] مشهور به بحرالعلوم (متوفى 1212ق)، و شيخ جعفر نجفى (متوفى 1228ق)، در فقه. وى همچنين، علاوه بر پدرش، از چند تن از عالمان برجسته روزگار خود اجازه علمى به دست آورد كه متن آنها را در مرآت الاحوال درج كرده است، از جمله: شيخ جعفر نجفى، میر[[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على طباطبائى]]، سيد محسن اعرجى بغدادى، [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|میرزاابوالقاسم قمى]] صاحب [[قوانين الأصول (طبع قديم)|قوانين]]. اجازه‌اى نيز از آقا [[طباطبایی، سید محمد بن علی|سيد محمد مجاهد]] داشته كه قسمتى از آن در اعيان الشيعة آمده است. | ||
آقا احمد در 1215ق. برای ديدار پدر به کرمانشاه بازگشت. چند ماه پس از بازگشت وى، پدرش درگذشت و او برای مدتى در این شهر ماند. با شنيدن خبر حمله وهابيها به كربلا در 1216ق، به عتبات رفت و پس از بازگرداندن خانواده‌اش به کرمانشاه، عازم قم شد. او در مدت شش ماه اقامت در این شهر، از محضر میرزا ابوالقاسم قمى استفاده كرد و در ضمن به تدريس و تأليف پرداخت. پس از آن به شهرهاى مختلفى از جمله بروجرد، نهاوند و بار ديگر به عتبات سفر كرد و در 1219ق. به مشهد مشرّف شد و سپس به عزم سفر به هندوستان به سوى بندرعباس و مسقط حركت كرد و از آنجا راهى بمبئى شد. وى درباره شهرها و مناطقى كه در هند ديده سخن گفته و اوضاع اقتصادى و سياسى و اجتماعى و احياناً مذهبى آن شهرها را شرح داده است. | آقا احمد در 1215ق. برای ديدار پدر به کرمانشاه بازگشت. چند ماه پس از بازگشت وى، پدرش درگذشت و او برای مدتى در این شهر ماند. با شنيدن خبر حمله وهابيها به كربلا در 1216ق، به عتبات رفت و پس از بازگرداندن خانواده‌اش به کرمانشاه، عازم قم شد. او در مدت شش ماه اقامت در این شهر، از محضر میرزا ابوالقاسم قمى استفاده كرد و در ضمن به تدريس و تأليف پرداخت. پس از آن به شهرهاى مختلفى از جمله بروجرد، نهاوند و بار ديگر به عتبات سفر كرد و در 1219ق. به مشهد مشرّف شد و سپس به عزم سفر به هندوستان به سوى بندرعباس و مسقط حركت كرد و از آنجا راهى بمبئى شد. وى درباره شهرها و مناطقى كه در هند ديده سخن گفته و اوضاع اقتصادى و سياسى و اجتماعى و احياناً مذهبى آن شهرها را شرح داده است. | ||
نسخهٔ ۳۰ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۵۰
| نام | آقا احمد کرمانشاهی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | آلآقا کرمانشاهی، احمد
آلآقا، احمد بن محمدعلی ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی کرمانشاهی، احمد بن محمدعلی کرمانشاهی، آقااحمد |
| نام پدر | محمدعلی |
| متولد | 1191ق |
| محل تولد | کرمانشاه |
| رحلت | 1243 ق |
| اساتید | ملا محمداسماعيل عَقْدائى يزدى
شيخ جعفر نجفى |
| برخی آثار | مرآت الأحوال جهان نما |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04983AUTHORCODE |
احمد بن محمدعلى بهبهانى (1191-1243ق)، معروف به آقا احمد کرمانشاهى، فقيه اصولى، فيلسوف، عارف، شاعر و از عالمان شيعى قرن سيزدهم هجرى، یکى از چهره‌هاى برجسته خاندان وحيد بهبهانى (آل آقا) است. وی افزون بر مقام علمی و تألیفاتش، به دلیل سیر و سیاحتش در ایران، عراق و هند و بر جای نهادن خاطراتش، منزلت ویژه‌ای دارد. کتاب مرآت الاحوال مهم‌ترین کتاب تألیفی اوست.
ولادت
آل آقا، خاندانى از عالمان دينى، شيعى امامى، مشهور به علم و ادب از قرن 12 تا14ق. در ایران هستند. شهرت افراد این خاندان به آل آقا بدين جهت است كه منتسب به «آقا محمدباقر وحيد بهبهانى» بوده و ازاين‌رو، گاه بهبهانى خوانده شده‌اند. برخى از اينان از جمله آقا احمد كه در کرمانشاه و نهاوند اقامت داشته‌اند به کرمانشاهى و نهاوندى شهرت يافته‌اند. برخى از افراد این خاندان نيز در تهران، قم، نجف و كربلا ساكن بوده‌اند.
آقا احمد افزون بر مقام علمى و تأليفاتش، به دليل سير و سياحتش در ایران، عراق و هند و بر جاى نهادن خاطرات باارزشش، منزلت ویژه‌اى دارد. آقااحمد، به نوشته خودش در «مرآت الاحوال» كه شرح حال وى به قلم خود اوست، در 1191ق. در کرمانشاه به دنيا آمد. از شش سالگى تحصيل عربى و فارسی و نيز متون فقهى را نزد پدرش آقا محمدعلى بهبهانى (متوفى 1216ق.) و برادرش آقا محمد جعفر (متوفى 1259ق.) آغاز كرد. در هفده سالگى مادرش را از دست داد و در بيست سالگى برای ادامه تحصيل عازم عتبات عاليات شد و در مسير خود، با عالمان شهر كاظمین ديدار كرد و پس از سكونت در نجف و ازدواج، تحصيل خود را به سرعت ادامه داد.
اساتید
برخى از استادان وى عبارت بودند از: ملا محمداسماعيل عَقْدائى يزدى (متوفى 1240ق)، آقاسيد مهدى طباطبائى مشهور به بحرالعلوم (متوفى 1212ق)، و شيخ جعفر نجفى (متوفى 1228ق)، در فقه. وى همچنين، علاوه بر پدرش، از چند تن از عالمان برجسته روزگار خود اجازه علمى به دست آورد كه متن آنها را در مرآت الاحوال درج كرده است، از جمله: شيخ جعفر نجفى، میرسيد على طباطبائى، سيد محسن اعرجى بغدادى، میرزاابوالقاسم قمى صاحب قوانين. اجازه‌اى نيز از آقا سيد محمد مجاهد داشته كه قسمتى از آن در اعيان الشيعة آمده است.
آقا احمد در 1215ق. برای ديدار پدر به کرمانشاه بازگشت. چند ماه پس از بازگشت وى، پدرش درگذشت و او برای مدتى در این شهر ماند. با شنيدن خبر حمله وهابيها به كربلا در 1216ق، به عتبات رفت و پس از بازگرداندن خانواده‌اش به کرمانشاه، عازم قم شد. او در مدت شش ماه اقامت در این شهر، از محضر میرزا ابوالقاسم قمى استفاده كرد و در ضمن به تدريس و تأليف پرداخت. پس از آن به شهرهاى مختلفى از جمله بروجرد، نهاوند و بار ديگر به عتبات سفر كرد و در 1219ق. به مشهد مشرّف شد و سپس به عزم سفر به هندوستان به سوى بندرعباس و مسقط حركت كرد و از آنجا راهى بمبئى شد. وى درباره شهرها و مناطقى كه در هند ديده سخن گفته و اوضاع اقتصادى و سياسى و اجتماعى و احياناً مذهبى آن شهرها را شرح داده است.
آقا احمد در محرم 1225ق. در شهر عظيم‌آباد بوده و ضمن وصف کیفیت عزادارى آن شهر از آخرين وقايعى كه ياد كرده، تولد فرزندش آقاعلى در عظيم آباد است. پس از آن وى به ایران بازگشته است.
از این پس اطلاع دقيقى از زندگى وى وجود ندارد. به روايتى، آقا احمد در 1233ق. در عراق بوده و گویا پس از مدتى به ایران بازگشته است. وى در 1235ق، در 44 سالگى درگذشت و كنار مرقد پدرش در کرمانشاه به خاک سپرده شد. در اعيان‌الشيعه از سال 1243ق به عنوان سال وفات وى ياد شده است.
آثار
آقا احمد فهرست هجده تأليف يا اثر در دست تأليف خود را در «مرآت الاحوال» آورده كه از آن جمله است:
- محموديّة: حاشيه‌اى بر صمديّه شيخ بهائى؛
- نورالانوار؛
- الدرّر الغرویّة في اصول الأحكام الإلهيّة؛
- رسالة قوت لايموت؛
- ربيع الأزهار؛
- تاريخ بغلى (تحفة الأخوان)؛
- كشف الشّبهة عن حكم المتعة؛
- تحفة المحبيّن.