مولانا بروجردی، غلامرضا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' های ' به 'های ') |
جز (جایگزینی متن - 'کسب علم و دانش' به 'تحصیلات') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
'''غلامرضا مولانا بروجردى''' فرزند ملا على‌اكبر بروجردى از افاضل اهل منبر و محدثين معاصر مقيم قم است. وى در سال 1306ش در شهرستان بروجرد بدنيا آمد. | '''غلامرضا مولانا بروجردى''' فرزند ملا على‌اكبر بروجردى از افاضل اهل منبر و محدثين معاصر مقيم قم است. وى در سال 1306ش در شهرستان بروجرد بدنيا آمد. | ||
== | ==تحصیلات== | ||
غلامرضا مولانا بروجردى خواندن و نوشتن و مقدارى از مقدمات عربى را نزد والدش فرا گرفته است. | غلامرضا مولانا بروجردى خواندن و نوشتن و مقدارى از مقدمات عربى را نزد والدش فرا گرفته است. | ||
نسخهٔ ۴ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۳۸
| نام | مولانا بروجردی، غلامرضا |
|---|---|
| نام‌های دیگر | بروجردی، غلامرضا
مولانا، غلامرضا |
| نام پدر | |
| متولد | 1306 ش |
| محل تولد | بروجرد |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | حلية الأبرار في أحوال محمد و آله الأطهار عليهم‌السلام |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05513AUTHORCODE |
غلامرضا مولانا بروجردى فرزند ملا على‌اكبر بروجردى از افاضل اهل منبر و محدثين معاصر مقيم قم است. وى در سال 1306ش در شهرستان بروجرد بدنيا آمد.
تحصیلات
غلامرضا مولانا بروجردى خواندن و نوشتن و مقدارى از مقدمات عربى را نزد والدش فرا گرفته است. وى سطوح ادبيات و فقه و اصول و منطق و فلسفه را از اساتيد فنون ياد شده چون مرحوم حاج سيد محسن شريعتمدارى، سيد عبدالحسين خندانى، شيخ على‌محمد خرّم آبادى، شيخ محمد غروى، شيخ على جواهرى و حدود هيجده سال از محضر آيت‌اللّه حاج شيخ على‌محمد نجفى بروجردى و چند سالى در فصل تابستان از محضر آیت‌الله حاج سيد على بهبهانى رامهرمزى بهره‌مند شده است.
آثار
- حلية الابرار فى احوال محمد و آله الاطهار؛
- تبليغ اسلام و ترويج دين و نشر معارف اهل‌البيت از طريق منبر؛
- درسهائى از توحيد؛
- تعليقات بر كتاب صراط المستقيم؛
- تحقيق و تخريج كتاب شريف عبقات الانوار تأليف مير حامد حسين هندى؛
- تاريخ بروجرد از نظر جغرافيا و حكّام و حوادث؛
- تعليقات بر كتاب بحرانى؛
- تنظيم و تخريج تقريرات مرحوم آیت‌الله بروجردى در كفاية الاصول؛
- المنظومة العربيّة فى فقه اللمعة الدمشقية؛
- فهرس الاسماء و الالقاب و الكنى؛
- المواعظ و الخطب بالفارسیة.
منابع مقاله
گنجينه دانشمندان، محمد شريف رازى، ج9، ص 365.