سپهر، محمدتقی بن محمدعلی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '<references />' به '<references/>') |
|||
خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references/> | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== |
نسخهٔ ۲۵ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۱۸
نام | سپهر، محمدتقی بن محمدعلی |
---|---|
نامهای دیگر | سپهر کاشانی، محمد تقی
کاشانی، محمد تقی بن محمد علی لسان الملک |
نام پدر | ملا محمدعلی کاشانی |
متولد | 1216ق |
محل تولد | کاشان |
رحلت | 1297ق |
اساتید | |
برخی آثار | ناسخ التواریخ |
کد مؤلف | AUTHORCODE01522AUTHORCODE |
محمدتقی سپهر کاشانی (1216-1297ق)، ملقب به لسانالملک، مورخ، ادیب، شاعر عصر قاجار، نویسنده ناسخ التواریخ
ولادت
او فرزند ملا محمدعلى کاشانی، ملقب به لسانالملک و متخلص به سپهر بوده و به لسانالملک سپهر اشتهار دارد.[۱]
او در سال 1216ق در کاشان متولد شد.
تحصیلات
تحصیلات خود را در همان شهر به انجام رسانید. وى از مورخان، ادیبان و شاعران عصر قاجار است که عمده شهرت او به خاطر تألیف کتاب "ناسخ التواریخ" است.
مىگویند سپهر قصیدهاى در مدح ملک الشعراى صبا سرود و چون ملک الشعرا طبع وى را آماده دید وى را تشویق کرد و دختر خود را به همسرى وى درآورد و با پسر خویش به کاشان فرستاد و میرزا محمدتقى تا وفات ملک الشعراء در کاشان بود تا پس از درگذشت او با پسرش، محمدحسین خان عندلیب، به تهران آمد پس از چندى به کاشان بازگشت و به دستگاه شاهزاده محمود میرزا، حاکم نهاوند و مضافات راه یافت و دیوانى در مدح او ساخت.
سپهر در سال 1248ه.ق به همراه یوسف خان سپهدار که از طرف فتحعلى شاه براى رسیدگى و حل اختلاف میان حسام السلطنة و حشمت الدولة در لرستان پدید آمده بود راهى لرستان شد.
در 1250 در رکاب فتحعلى شاه به فارس رفت و پس از آن به کاشان بازگشت.در زمان محمد شاه، سپهر به تهران احضار و به منصب استیفا گمارده شد. بعد از جلوس ناصرالدین شاه، مأمور کاشان و تا سال 1267ه.ق در آنجا بود و هنگام مراجعت ناصرالدین شاه از عراق و اصفهان در رکاب وى به تهران بازگشت. در دربار ناصرالدین شاه خواندن دستخطهاى شاه و فرامین او بر شغل سابق وى افزوده شد و در سال 1272 لقب لسان الملک یافت و بعدها جزء اعضاى مصلحت خانه درآمد. در سال 1291 ه.ق که اعتضاد السلطنة ریاست اداره "تربیت مجالس تنظیمات حسنه در ولایات ممالک محروسه" را یافت، سپهر مستوفى اول شد و به لقب خانى مفتخر گردید
وفات
تا آنکه در ربیعالآخر سال 1297ق برابر با برابر با ۱۰ فروردین ۱۲۵۹ش در تهران درگذشت و جنازهاش به نجف اشرف حمل و در آنجا به خاک سپرده شد.
آثار
ناسخ التواریخ، تاریخ قاجاریه، دیوان اشعار، آینه جهان نما، جنگ التواریخ، محمودة القصائد، براهین العجم و اسرار الانوار.
پانویس
- ↑ ناسخ التواریخ-قاجاریه-صفحه بیست و نه