عصار، سید محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۹۵: | خط ۹۵: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:فروردین(1400)]] | |||
نسخهٔ ۱۷ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۲۲
| نام | عصار، محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | تهرانی عصار، محمد |
| نام پدر | سید محمود لواسانى |
| متولد | 1226ق |
| محل تولد | تهران |
| رحلت | 1315ق |
| اساتید | آخوند خراسانى |
| برخی آثار | رسالة في رد مذهب الوهابیة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02277AUTHORCODE |
محمد بن محمود حسینى لواسانى تهرانى (1226-1315ق)، معروف به عصار ، وى حکیم، متکلم، فقیه، اصولى، شاعر و از مفسران شیعه بود.
ولادت
به سال 1264ق متولد شد.
در اوائل عمر معروف به ناظم بود، سپس به آشفته تهرانى و در آخر عمر به عصار معروف شد در تهران و مشهد زندگى کرد و خانواده‌اش در اصل از مازندران بودند پدرش سید محمود لواسانى ابتدا در لواسان زندگى میکرد سپس به تهران مسافرت کرد.
تحصیلات
دروس مقدمات را در تهران فرا گرفت و در دوازده سالگى به طالقان سفر کرد و پس از بازگشت، معالم الاصول و شرح لمعه را نزد محمدحسن چاله میدانى و ملا اسماعیل قره باغى فرا گرفت. بعد از اتمام مرحله سطح در تهران به کربلاء رفت تا از محضر علمائى چون زین‌العابدین مازندرانى (متوفى 1309ق) - مرجع تقلید هند و مازندران- بهره گیرد بعدها به مدینه مسافرت کرد و با خالد پاشا حاکم آنجا ملاقات نمود.
در مدت اقامت، کتاب التحفه المدنیه را در عروض به سال 1290ق تألیف کرد در همان سال به مکه رفت و در درسهاى سید احمد دحلان و درس ادبیات محمد بسیونى شرکت کرد و اجازه روایت صحاح سته اهل سنت را از مولى عبدالغنى هندى حنفى دریافت کرد.
وى سفرى به بیروت و دمشق داشت سپس به نجف بازگشت. در سال 1296ق براى شرکت در درس میرزاى شیرازى به سامراء آمد و تا سال 1301ق همان جا ماند. پس از ترک آن دیار رحل اقامت در تهران افکند.
از اساتید دیگر عصار مى توان آخوند خراسانى را برشمرد. ایشان همچنین موفق شد اجازه روایت از میرزا حسین نورى، سید مهدى قزوینى، سید محمد بحر العلوم، شیخ محمدحسن مامقانى و عباس کاشف الغطاء دریافت کند. و بعد دوازده سال کناره گیرى از مردم در سال 1340ق، تهران را به مقصد مشهد ترک نموده و تا آخر عمر در جوار حضرت امام رضا(ع) باقى مانده است.
شاگردان
ایشان شاگردان زیادى از جمله میرزا احمد بن صالح بادکوبه‌اى را تربیت کرد.
وفات
سید عصار در محرم سال 1356ق در مشهد از دنیا رفت و در ایوان طلا حرم رضوى به خاک سپرده شد.
آثار
برخى از آنها عبارتند از:
- برکات الرضویه، یک دور اصول فقه
- فقاهة الرضویه
- تفسیر ناسخ التفاسیر
- تلخیص الکفایه
- الهامات الرضویه، شرح زیاره جامعه
- قواع الاوهام فى رد کتاب ینابیع الاسلام
- رسالة فى رد مذهب الوهابیه
- مختصر حیاة الامام الرضا(ع)
- الاشراقات الرضویه، شرح عربى منظومه سبزوارى
- شرح منظوم بر گلشن راز
وى همچنین آثار شعرى دیگر و شروح، حواشى و تصحیحات ارزشمندى دارد.