امیر، محمد بن اسماعیل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Hbaghizadeh@noornet.net صفحهٔ صنعانی، محمد بن اسماعيل را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به صنعانی، محمد بن اسماعیل منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | شب جمعه نیمه | | data-type="authorbirthDate" | شب جمعه نیمه جمادیالثانی سال 1099ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" | 1182ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |صلاح بن حسین اخفش | | data-type="authorTeachers" |صلاح بن حسین اخفش | ||
[[وزیر، عبدالله بن علی|عبدالله بن علی وزیر]] | |||
ابوالحسن بن عبدالهادی سندی | ابوالحسن بن عبدالهادی سندی | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''محمد بن اسماعیل صنعانی'''، از علمای یمن می‌باشد که نزد اساتیدی همچون علامه زید بن محمد بن | '''محمد بن اسماعیل صنعانی''' (1099-1182ق)، ملقب به ابن الامیر، از علمای سلفی یمن می‌باشد که نزد اساتیدی همچون علامه [[زید بن محمد بن حسن]]، [[صلاح بن حسین اخفش]] و [[وزیر، عبدالله بن علی|عبدالله بن علی وزیر]] تلمذ نموده و آثاری چون «[[إجابة السائل شرح بغية الآمل]]»، «[[أجوبة المرضية علی الأسئلة الصعدية]]» و «[[الإحرار لما في أساس البلاغة]]» را از خود به یادگار گذاشته است. | ||
== | ==ولادت== | ||
محمد بن اسماعیل بن صلاح بن محمد بن علی بن | محمد بن اسماعیل بن صلاح بن محمد بن علی بن حفظالدین بن شرف‌الدین بن صلاح بن حسن صنعانی، از نوادگان یحیی بن حمزه از نسل امام حسن مجتبی علیه‌السلام در شب جمعه نیمه جمادیالثانی سال 1099ق، در کحلان واقع در شمال غربی یمن به دنیا آمد<ref>ر.ک: مقریزی، تقی‌الدین، ص157</ref>. | ||
== تحصیلات == | |||
وی در سال 1107ق، همراه با پدرش، به‌منظور کسب علم و دانش، به صنعا رفته و درحالی‌که بیش از ده سال نداشت حافظ تمام قرآن گردید، سپس از پدرش، فقه و نحو و بیان را آموخت. | وی در سال 1107ق، همراه با پدرش، به‌منظور کسب علم و دانش، به صنعا رفته و درحالی‌که بیش از ده سال نداشت حافظ تمام قرآن گردید، سپس از پدرش، فقه و نحو و بیان را آموخت. | ||
دیگر علمایی که وی در محضر آنها تلمذ کرده، عبارتند از: علامه [[زید بن محمد بن حسن]] (متوفی 1123ق)، صلاح بن حسین اخفش (متوفی 1142ق)، [[وزیر، عبدالله بن علی|عبدالله بن علی وزیر]] (متوفی 1147ق)، قاضی علامه [[علی بن محمد عنسی]] (متوفی 1139ق)، [[صلاح بن حسین کحلانی]]، [[عبدالخالق بن زین مزجاجی زبیدی]]، [[حسین محمد مغربی]] (متوفی 1119ق)، عبدالرحمن خطیب بن ابوالغیث، طاهر بن ابراهیم بن حسن کردی مدنی، ابوالحسن بن عبدالهادی سندی و..<ref>ر.ک: همان، ص157-158</ref>. | |||
دیدگاه‌های اعتقادی او در مسئله توحید، شرک و بدعت متأثر از اندیشه‌های سلفی [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] است که در آثارش انعکاس یافته است. او با توسعه‌ی مفهوم شرک هر گونه توسل، استغاثه، نذر و قربانی برای غیرخدا را از مصادیق بارز شرک دانسته، این اعمال را در ردیف شرک بت پرستان قلمداد کرده است. | |||
== آثار == | |||
وی صاحب تألیفات فراوانی است که از جمله آنها عبارتند از: | وی صاحب تألیفات فراوانی است که از جمله آنها عبارتند از: | ||
# إجابة السائل شرح بغية الآمل؛ | # إجابة السائل شرح بغية الآمل؛ | ||
| خط ۹۲: | خط ۹۸: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
نسخهٔ ۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۲۰
| نام | محمد بن اسماعیل صنعانی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | اسماعیل |
| متولد | شب جمعه نیمه جمادیالثانی سال 1099ق |
| محل تولد | کحلان یمن |
| رحلت | 1182ق |
| اساتید | صلاح بن حسین اخفش
ابوالحسن بن عبدالهادی سندی عبدالخالق بن زین مزجاجی زبیدی |
| برخی آثار | تجريد التوحيد المفيد |
| کد مؤلف | AUTHORCODE16549AUTHORCODE |
محمد بن اسماعیل صنعانی (1099-1182ق)، ملقب به ابن الامیر، از علمای سلفی یمن می‌باشد که نزد اساتیدی همچون علامه زید بن محمد بن حسن، صلاح بن حسین اخفش و عبدالله بن علی وزیر تلمذ نموده و آثاری چون «إجابة السائل شرح بغية الآمل»، «أجوبة المرضية علی الأسئلة الصعدية» و «الإحرار لما في أساس البلاغة» را از خود به یادگار گذاشته است.
ولادت
محمد بن اسماعیل بن صلاح بن محمد بن علی بن حفظالدین بن شرف‌الدین بن صلاح بن حسن صنعانی، از نوادگان یحیی بن حمزه از نسل امام حسن مجتبی علیه‌السلام در شب جمعه نیمه جمادیالثانی سال 1099ق، در کحلان واقع در شمال غربی یمن به دنیا آمد[۱].
تحصیلات
وی در سال 1107ق، همراه با پدرش، به‌منظور کسب علم و دانش، به صنعا رفته و درحالی‌که بیش از ده سال نداشت حافظ تمام قرآن گردید، سپس از پدرش، فقه و نحو و بیان را آموخت.
دیگر علمایی که وی در محضر آنها تلمذ کرده، عبارتند از: علامه زید بن محمد بن حسن (متوفی 1123ق)، صلاح بن حسین اخفش (متوفی 1142ق)، عبدالله بن علی وزیر (متوفی 1147ق)، قاضی علامه علی بن محمد عنسی (متوفی 1139ق)، صلاح بن حسین کحلانی، عبدالخالق بن زین مزجاجی زبیدی، حسین محمد مغربی (متوفی 1119ق)، عبدالرحمن خطیب بن ابوالغیث، طاهر بن ابراهیم بن حسن کردی مدنی، ابوالحسن بن عبدالهادی سندی و..[۲].
دیدگاه‌های اعتقادی او در مسئله توحید، شرک و بدعت متأثر از اندیشه‌های سلفی ابن تیمیه است که در آثارش انعکاس یافته است. او با توسعه‌ی مفهوم شرک هر گونه توسل، استغاثه، نذر و قربانی برای غیرخدا را از مصادیق بارز شرک دانسته، این اعمال را در ردیف شرک بت پرستان قلمداد کرده است.
آثار
وی صاحب تألیفات فراوانی است که از جمله آنها عبارتند از:
- إجابة السائل شرح بغية الآمل؛
- أجوبة المرضية علی الأسئلة الصعدية؛
- الإحرار لما في أساس البلاغة؛
- الإدراك لضعف أدلة تحريم التنباك؛
- الأدلة الجلية في تحريم نظر الأجنبية؛
- إرشاد النقاد إلی تيسير الاجتهاد؛
- إزالة التهمة ببيان ما يجوز من مخالطة الظلمة؛
- إسبال المطر بشرح قصب السكر نظم نخبة الفكر؛
- استيفاء الأقوال في تحريم الإسبال علی الرجال؛
- الإصابة في الدعوات المجابة؛
- إقامة البرهان علی جواز أخذ الأجرة علی تلاوة القرآن؛
- إقامة الدليل علی ضعف أدلة التكفير بالتأويل؛
- الاقتباس لمعرفة الحق من أنواع القياس؛
- إقناع الباحث بإقامة الأدلة بصحة الوصية للوارث؛
- الإنصاف في حقيقة الأولياء و ما لهم من الكرامات؛
- الأنفاس الرحمانية علی الإفاضة المدنية؛
- الأنوار شرح إيثار الحق علی الخلق؛
- الإيضاح و البيان في تحقيق عبارات قصص القرآن؛
- إيقاظ الفكرة لمراجعة الفطرة؛
- بحث في إيقاع الطلاق بلفظ التحريم؛
- بحوث في مسئلة العمارة في بيوت الأوقاف؛
- بذل الموجود في حكم الأعمار و امرأة المفقود؛
- تأنيس الغريب نظم بشري الكئيب بلقاء الحبيب؛
- التحبير شرح تيسير الوصول إلی جامع الأصول؛
- تطهير الاعتقاد عن درن الإلحاد؛
- تفسير فتح الرحمن؛
- تنوير شرح الجامع الصغير؛
- توضيح الأفكار شرح تنقيح الأنظار في علوم الحديث و الآثار؛
- الثمان المسائل المرضية؛
- ثمراث النظر في علم الأثر؛
- جمع الشتيت شرح أبيات التثبيت؛
- حاشية علی شرح الرضي علی الكافية؛
- حديث افتراق أمتي علی نيف و سبعين فرقة؛
- الحراسة في مخالفة المشروع من السياسة؛
- حل الأقفال عما في رسالة الزكاة للجلال من الإشكال؛
- الدراية شرح العناية؛
- دیوان شعر؛
- رسالة جواب لسؤال: هل التحدي بالقرآن مستمر؛
- رسالة شريفة في الأعداد للحروف و علم الأوفاق و كم الباقي من عمر الدنيا و جواب رسالة عن المهدي المنتظر؛
و...[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقریزی، تقی‌الدین، «تجريد التوحيد المفيد»، دارالقبس، عربستان، چاپ اول، 1426ق.