حق الجار: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'ذهبي، محمد بن احمد' به 'ذهبی، محمد بن احمد') |
جز (ویرایش Fatemeheydari95@yahoo.com (بحث) به آخرین تغییری که Hbaghizadeh@noornet.net انجام داده...) |
||
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =58383 | ||
| کتابخوان همراه نور =58383 | |||
| کد پدیدآور =00487 | | کد پدیدآور =00487 | ||
| پس از = | | پس از = | ||
خط ۲۸: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
'''حق الجار'''، تألیف محمد شمسالدین محمد بن احمد ذهبی دمشقی(متوفی 748ق)، مشهور به ذهبی، تراجمنویس، رجالی و مورخ بزرگ شافعی قرن هشتم، رسالهای مختصر در موضوع حقوق همسایه است که در آن روایاتی از منابع اهل سنت گردآوری شده است. هشام بن اسماعیل سقا تحقیق کتاب و محمود بن محمد حداد ارجاعات کتاب را به انجام رساندهاند. | '''حق الجار'''، تألیف [[ذهبی، محمد بن احمد|محمد شمسالدین محمد بن احمد ذهبی دمشقی]](متوفی 748ق)، مشهور به [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبی]]، تراجمنویس، رجالی و مورخ بزرگ شافعی قرن هشتم، رسالهای مختصر در موضوع حقوق همسایه است که در آن روایاتی از منابع اهل سنت گردآوری شده است. [[سقا، هشام بن اسماعيل|هشام بن اسماعیل سقا]] تحقیق کتاب و [[حداد، محمود بن محمد|محمود بن محمد حداد]] ارجاعات کتاب را به انجام رساندهاند. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
خط ۳۴: | خط ۳۵: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
محقق کتاب در ابتدای مقدمه، ایمان را بیش از هفتاد شعبه دانسته که بیشتر شعبههای آن مکارم اخلاق و از بهترین آنها، احسان به همسایه و ادای حقوقشان معرفی نموده است. محدثین در نگارش کتب جوامع، ادب و مکارم اخلاق ابوابی را به موضوع همسایه اختصاص دادهاند. بیهقی احادیث و روایات در این مسئله را به حد قناعت جمع کرده است؛ اگرچه در حد کفایت نیست. ذهبی نیز در کتاب حاضر احادیث و آثار را گردآورده است؛ اگرچه احادیثی را که در ابواب کتب مذکور بوده را استقصا نکرده است و برای تمامی حقوق تبویب کاملی انجام نداده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص5</ref> | محقق کتاب در ابتدای مقدمه، ایمان را بیش از هفتاد شعبه دانسته که بیشتر شعبههای آن مکارم اخلاق و از بهترین آنها، احسان به همسایه و ادای حقوقشان معرفی نموده است. محدثین در نگارش کتب جوامع، ادب و مکارم اخلاق ابوابی را به موضوع همسایه اختصاص دادهاند. بیهقی احادیث و روایات در این مسئله را به حد قناعت جمع کرده است؛ اگرچه در حد کفایت نیست. [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبی]] نیز در کتاب حاضر احادیث و آثار را گردآورده است؛ اگرچه احادیثی را که در ابواب کتب مذکور بوده را استقصا نکرده است و برای تمامی حقوق تبویب کاملی انجام نداده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39748/1/5 ر.ک: مقدمه محقق، ص5]</ref>. | ||
نویسنده در احادیث بسیاری از حقوق همسایه سخن گفته و توصیهها و تأکیدات پیامبر اکرم(ص) در این زمینه را نقل کرده است؛ بهعنوانمثال در حدیثی از آنحضرت آمده است: «کسی که با شکم پر بخوابد و همسایهاش گرسنه باشد مؤمن نیست»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 38</ref> | نویسنده در احادیث بسیاری از حقوق همسایه سخن گفته و توصیهها و تأکیدات پیامبر اکرم(ص) در این زمینه را نقل کرده است؛ بهعنوانمثال در حدیثی از آنحضرت آمده است: «کسی که با شکم پر بخوابد و همسایهاش گرسنه باشد مؤمن نیست»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39748/1/38 ر.ک: متن کتاب، ص 38]</ref>. یا در روایت دیگری آمده است: «به من ایمان نیاورده کسی که شکم سیر بخوابد و همسایهاش در کنارش گرسنه باشد و او بداند»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39748/1/39 ر.ک: همان، ص 39]</ref>؛ و در روایت دیگری آورده است: «قسم به کسی که جانم در دست اوست هیچ مردی ایمان نمیآورد مگر آنکه آنچه را برای خودش دوست میدارد برای همسایه و برادرش دوست بدارد»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39748/1/44 ر.ک: همان، ص 44]</ref>. | ||
او پس از نقل این روایات و ذکر سفارشات اکید رسولالله(ص) در رابطه با حقوق همسایه، در ذیل فصلی از کتاب با نهایت عناد از شیعیان سخن گفته مینویسد: «اما اگر همسایه تو رافضی (شیعه) یا صاحب بدعتی بزرگ بود، اگر قدرت بر تعلیم یا هدایتش داری تلاش کن؛ و اگر نمیتوانی او را دوست نداشته باش و او را تصدیق نکن و با او معاشرت نکن و اگر بهجای دیگری منتقل شوی برای تو بهتر است»؛ و در فصل بعد مینویسد: اگر همسایهات یهودی یا نصرانی بود در محل یا بازار یا بستان با نیکی با او رفتار کن و او را اذیت نکن. همانگونه که در حدیث آمده است: همسایه سه قسمند: همسایهای که سه حق دارد که همان همسایه مسلمان است که سه حق قرابت، مسلمانی و همسایگی دارد؛ همسایهای که دو حق اسلام و همسایگی دارد و همسایهای که غیرمسلمان است و حق همسایگی دارد<ref>ر.ک: همان، ص48-47</ref> | او پس از نقل این روایات و ذکر سفارشات اکید رسولالله(ص) در رابطه با حقوق همسایه، در ذیل فصلی از کتاب با نهایت عناد از شیعیان سخن گفته مینویسد: «اما اگر همسایه تو رافضی (شیعه) یا صاحب بدعتی بزرگ بود، اگر قدرت بر تعلیم یا هدایتش داری تلاش کن؛ و اگر نمیتوانی او را دوست نداشته باش و او را تصدیق نکن و با او معاشرت نکن و اگر بهجای دیگری منتقل شوی برای تو بهتر است»؛ و در فصل بعد مینویسد: اگر همسایهات یهودی یا نصرانی بود در محل یا بازار یا بستان با نیکی با او رفتار کن و او را اذیت نکن. همانگونه که در حدیث آمده است: همسایه سه قسمند: همسایهای که سه حق دارد که همان همسایه مسلمان است که سه حق قرابت، مسلمانی و همسایگی دارد؛ همسایهای که دو حق اسلام و همسایگی دارد و همسایهای که غیرمسلمان است و حق همسایگی دارد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39748/1/47 ر.ک: همان، ص48-47]</ref>. همانگونه که در این کلمات مشاهده میکنیم نویسنده شیعیان را از خیل مسلمین خارج دانسته و حتی یهود و نصاری را بر شیعیان ترجیح داده است. لازم به توضیح است که تنقیص رافضی وجه مشترک همه جریانهای حدیثی و فقهی اهل سنت است، لیکن در مورد تعریف رفض و رافضی و ویژگیهای آن، رویکردهای متفاوتی بروز کرده است. اوصافی که برای رافضه شمرده شده و احکام رفض ازهرجهت قابل مناقشه است، بهویژه موضوع کفر رافضی، مستند درستی ندارد. هیچکدام از موضوعاتی چون انکار خلفا، عقیده به نص، حتی لعن یا شتم، موجب کفر، شرک و خارج شدن از دین نیست. به نظر میرسد اصطلاح رفض امری ساختگی و دروغین، به خاطر اغراض سیاسی است. جهل و عصبیت و خصومتهای مذهبی نیز در دامنه یافتن آن دخیل بوده است. هیچ پایه عقیدتی و روایی درستی ندارد و حقیقت شرعیهای پیرامون آن ایجاد نشده است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/58094/10 ر.ک: توکلیان اکبری، محمود و دیگران، ص10] و [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/58094/25 25]</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||
خط ۵۰: | خط ۵۱: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه محقق و متن کتاب. | # مقدمه محقق و متن کتاب. | ||
# توکلیان اکبری، محمود؛ فخلعی، محمدتقی؛ صابری، حسین؛ «تأملی در مفهوم رفض و کفر رافضی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، نشریه علمی-پژوهشی تاریخ و فرهنگ، پاییز و زمستان 1391، شماره 89، صفحات 9 تا | #[[:noormags:1060366|توکلیان اکبری، محمود؛ فخلعی، محمدتقی؛ صابری، حسین؛ «تأملی در مفهوم رفض و کفر رافضی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، نشریه علمی-پژوهشی تاریخ و فرهنگ، پاییز و زمستان 1391، شماره 89، صفحات 9 تا 28]]. | ||
== وابستهها == | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۵۸
حق الجار | |
---|---|
پدیدآوران | ذهبی، محمد بن احمد (نويسنده)
سقا، هشام بن اسماعيل (محقق) حداد، محمود بن محمد (مصحح) |
ناشر | دار عالم الکتب |
مکان نشر | عربستان - رياض |
سال نشر | مجلد1: 1985م , 1405ق, |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
حق الجار، تألیف محمد شمسالدین محمد بن احمد ذهبی دمشقی(متوفی 748ق)، مشهور به ذهبی، تراجمنویس، رجالی و مورخ بزرگ شافعی قرن هشتم، رسالهای مختصر در موضوع حقوق همسایه است که در آن روایاتی از منابع اهل سنت گردآوری شده است. هشام بن اسماعیل سقا تحقیق کتاب و محمود بن محمد حداد ارجاعات کتاب را به انجام رساندهاند.
ساختار
کتاب با مقدمه محقق آغاز شده است. اصل کتاب مشتمل بر 66 روایت است با عناوینی چون «باب منه» و «فصل» ارائه شده است؛ «اکرام به همسایه»، «احسان به همسایه» و «نهی از اذیت همسایه» عناوینی است که محقق اثر برگزیده و در کروشه آورده است.
گزارش محتوا
محقق کتاب در ابتدای مقدمه، ایمان را بیش از هفتاد شعبه دانسته که بیشتر شعبههای آن مکارم اخلاق و از بهترین آنها، احسان به همسایه و ادای حقوقشان معرفی نموده است. محدثین در نگارش کتب جوامع، ادب و مکارم اخلاق ابوابی را به موضوع همسایه اختصاص دادهاند. بیهقی احادیث و روایات در این مسئله را به حد قناعت جمع کرده است؛ اگرچه در حد کفایت نیست. ذهبی نیز در کتاب حاضر احادیث و آثار را گردآورده است؛ اگرچه احادیثی را که در ابواب کتب مذکور بوده را استقصا نکرده است و برای تمامی حقوق تبویب کاملی انجام نداده است[۱].
نویسنده در احادیث بسیاری از حقوق همسایه سخن گفته و توصیهها و تأکیدات پیامبر اکرم(ص) در این زمینه را نقل کرده است؛ بهعنوانمثال در حدیثی از آنحضرت آمده است: «کسی که با شکم پر بخوابد و همسایهاش گرسنه باشد مؤمن نیست»[۲]. یا در روایت دیگری آمده است: «به من ایمان نیاورده کسی که شکم سیر بخوابد و همسایهاش در کنارش گرسنه باشد و او بداند»[۳]؛ و در روایت دیگری آورده است: «قسم به کسی که جانم در دست اوست هیچ مردی ایمان نمیآورد مگر آنکه آنچه را برای خودش دوست میدارد برای همسایه و برادرش دوست بدارد»[۴].
او پس از نقل این روایات و ذکر سفارشات اکید رسولالله(ص) در رابطه با حقوق همسایه، در ذیل فصلی از کتاب با نهایت عناد از شیعیان سخن گفته مینویسد: «اما اگر همسایه تو رافضی (شیعه) یا صاحب بدعتی بزرگ بود، اگر قدرت بر تعلیم یا هدایتش داری تلاش کن؛ و اگر نمیتوانی او را دوست نداشته باش و او را تصدیق نکن و با او معاشرت نکن و اگر بهجای دیگری منتقل شوی برای تو بهتر است»؛ و در فصل بعد مینویسد: اگر همسایهات یهودی یا نصرانی بود در محل یا بازار یا بستان با نیکی با او رفتار کن و او را اذیت نکن. همانگونه که در حدیث آمده است: همسایه سه قسمند: همسایهای که سه حق دارد که همان همسایه مسلمان است که سه حق قرابت، مسلمانی و همسایگی دارد؛ همسایهای که دو حق اسلام و همسایگی دارد و همسایهای که غیرمسلمان است و حق همسایگی دارد[۵]. همانگونه که در این کلمات مشاهده میکنیم نویسنده شیعیان را از خیل مسلمین خارج دانسته و حتی یهود و نصاری را بر شیعیان ترجیح داده است. لازم به توضیح است که تنقیص رافضی وجه مشترک همه جریانهای حدیثی و فقهی اهل سنت است، لیکن در مورد تعریف رفض و رافضی و ویژگیهای آن، رویکردهای متفاوتی بروز کرده است. اوصافی که برای رافضه شمرده شده و احکام رفض ازهرجهت قابل مناقشه است، بهویژه موضوع کفر رافضی، مستند درستی ندارد. هیچکدام از موضوعاتی چون انکار خلفا، عقیده به نص، حتی لعن یا شتم، موجب کفر، شرک و خارج شدن از دین نیست. به نظر میرسد اصطلاح رفض امری ساختگی و دروغین، به خاطر اغراض سیاسی است. جهل و عصبیت و خصومتهای مذهبی نیز در دامنه یافتن آن دخیل بوده است. هیچ پایه عقیدتی و روایی درستی ندارد و حقیقت شرعیهای پیرامون آن ایجاد نشده است[۶].
وضعیت کتاب
فهارس آیات، احادیث، اسامی رجال، فواید تعالیق، کتب در تعالیق و فهرست مطالب در انتهای کتاب ذکر شده است.
در پاورقیهای کتاب آدرس آیات و روایات و برخی ارجاعات و توضیحات محقق کتاب ذکر شده است.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه محقق و متن کتاب.
- توکلیان اکبری، محمود؛ فخلعی، محمدتقی؛ صابری، حسین؛ «تأملی در مفهوم رفض و کفر رافضی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، نشریه علمی-پژوهشی تاریخ و فرهنگ، پاییز و زمستان 1391، شماره 89، صفحات 9 تا 28.