شهاری، ابراهیم بن قاسم بن مؤیدبالله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
شهارى، ابراهيم بن قاسم، «طبقات الزيدية الکبرى (القسم الثالث) و يسمى بلوغ المراد إلى معرفة الإسناد»، تحقيق عبدالسلام بن عباس الوجيه، اردن، مؤسسة الإمام زيد بن علي الثقافية، چاپ اول، 1421ق2001/م. | # شهارى، ابراهيم بن قاسم، «طبقات الزيدية الکبرى (القسم الثالث) و يسمى بلوغ المراد إلى معرفة الإسناد»، تحقيق عبدالسلام بن عباس الوجيه، اردن، مؤسسة الإمام زيد بن علي الثقافية، چاپ اول، 1421ق2001/م. | ||
# [https://ar.wikinoor.ir/%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D8%A7%D8%B1%D9%8A زرکلی، خير الدين، الأعلام، ج1، ص58، لبنان - بيروت، دار العلم للملايين، 1989م] | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
نسخهٔ ۲ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۳
| نام | شهاری، ابراهیم بن قاسم بن مؤید بالله |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | قاسم |
| متولد | |
| محل تولد | شهاره (از شهرهاى شمالى يمن) |
| رحلت | 1152 ق |
| اساتید | احمد بن سعدالدين مسورى |
| برخی آثار | طبقات الزیدیة الکبری (القسم الثالث) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04101AUTHORCODE |
ابراهيم بن قاسم بن المؤيدبالله شهارى (متوفای 1152ق)، مورخ، اهل شهاره یمن
ولادت
در شهر شهاره (از شهرهاى شمالى يمن) به دنيا آمد. تاريخ ولادت وى به‌درستى معلوم نيست، اما بنا بر استناد به قول صاحب «نفحات العنبر» مبنى بر تلمذ وى در محضر قاضى احمد بن سعدالدين مسورى، متوفى 1079ق، مى‌توان تخمين زد که وى تقريبا از مواليد سال 1066ق مى‌باشد، با اين فرض که وى لااقل در دوازده سالگى به دانش‌آموزى پرداخته است[۱]
دوران رشد، بالندگى و تحصيل وى، در ربع آخر قرن يازدهم قمرى و در شهر شهاره، سپرى گرديد[۲]
وى در خانواده‌اى که به علم و ديانت، شهره بودند، بزرگ شد. جد وى، المنصوربالله قاسم بن محمد و نيز المؤيد بالله محمد بن قاسم، از بزرگان و مشاهير زيديه مى‌باشند[۳]
پدرش، قاسم بن امام المؤيدبالله محمد بن قاسم، در 18 ذى‌الحجه سال 1042ق، در شهاره به دنيا آمد و در همان شهر، کسب علم نمود و از مجتهدين برجسته آن ديار گرديد[۴]
اساتید
وى محضر اساتيد زيادى را درک نموده که برخى از آن‌ها عبارتند از:
- ابراهيم بن هادى قاسمى مغربى شهارى (متوفى 1137ق)؛
- احمد بن جابر کينعى شهارى (متوفى 1110ق)؛
- احمد بن سعدالدين مسورى (متوفى 1079ق)؛
- احمد بن محمد بن على اکوع (1032-1115ق)؛
- احمد بن محمد بن حسن کبسى روضى (متوفى 1161ق)؛
- احمد بن محمد عيانى (متوفى 1136ق)؛
- حسن بن محمد بن سعيد مغربى (1050-1142ق)؛
- حسين بن احمد بن صلاح زباره (1068-1141ق)؛
- زيد بن محمد بن حسن (1075-1123ق)؛
- صلاح بن حسين اخفش (متوفى 1142ق)؛
- طه بن عبدالله (متوفى 1141ق)؛
- عبدالله بن على وزير (1074-1147ق)؛
- على بن محمد عقيبى انصارى (1033- 1101ق).
- قاسم بن احمد بن محمد عيانى (متوفى 1159ق)[۵]
علماى زيادى نزد وى کسب علم نموده که معروف‌ترين آن‌ها، سيد حافظ احمد بن يوسف بن حسين بن حسن بن قاسم مى‌باشد.
آثار
مهم‌ترين تأليفات و آثار او عبارتند از:
- إجازة في الحديث؛
- الدرر المضيئة المستخرجة من أحاديث أئمة الزيدية المروية عن سيد البرية؛
- الروضة البهية في المساجلة بنفائس الأشعار[۶]
وى مدتى در شهر تعز (از شهرهاى يمن) منصب قضاوت را از سوی منصور بن متوکل بر عهده داشته است.
وفات
او در حدود سال 1153ق، در همان شهر، دار فانى را وداع گفت[۷]
پانويس
منابع مقاله
- شهارى، ابراهيم بن قاسم، «طبقات الزيدية الکبرى (القسم الثالث) و يسمى بلوغ المراد إلى معرفة الإسناد»، تحقيق عبدالسلام بن عباس الوجيه، اردن، مؤسسة الإمام زيد بن علي الثقافية، چاپ اول، 1421ق2001/م.
- زرکلی، خير الدين، الأعلام، ج1، ص58، لبنان - بيروت، دار العلم للملايين، 1989م