۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
'''تدوين القرآن'''، از آثار [[کورانی، علی|على كورانى عاملى]] (از علماى معاصر)، در پاسخ به شبهه تحريف قرآن به زبان عربى نوشته شده است. | |||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
مؤلف پس از اشاره به اشكال گوناگون ادعاى دشمنان مبنى بر تحريف قرآن، اساس اشكالات را پنج محور مى‌داند: | مؤلف پس از اشاره به اشكال گوناگون ادعاى دشمنان مبنى بر تحريف قرآن، اساس اشكالات را پنج محور مى‌داند: | ||
#ادعاى نقص قرآن؛ | |||
#ادعاى افزوده شدن به قرآن؛ | |||
#ادعاى تعدد متن اصلى قرآن و اينكه قرآن از طرف خداوند به يك وجه نازل نشده است؛ | |||
#ادعاى نزول معناى قرآن؛ يعنى آنچه نازل شده معنايى است كه مى‌توانيم براى آن الفاظ مختلفى قرار دهيم؛ | |||
#بعضى اساسا اين مطلب را كه آنچه نزد ما موجود است همان قرآن نازل‌شده از طرف خداوند است را انكار نموده‌اند <ref>متن، ص27 و 28</ref>. | |||
وى به نوعى ديگر از تحريف، به نام «تحريف معنوى يا تأويلى» اشاره مى‌كند. پس از آن به طرح مسائل اصل كتاب مى‌پردازند و ريشه اين نسبت ناروا به شيعيان را كه از سوى عده‌اى از وهابى‌مسلكان وارد شده، حضور تفكر والاى امامت در جامعه اسلامى كه تهديدى براى منافع دشمنان است دانسته و بعد از ارائه عقايد يكى از نويسندگان وهابى به نام «احسان ظهير» مى‌نويسد:«... از طرفى علماى شيعه در مورد اصالت قرآن ادله زيادى دارند. شيخ صدوق، مفيد، سيد مرتضى، شيخ طوسى، طبرى و صدها تن از بزرگان شيعه، همگى قائل به اعجاز و عدم تحريف قرآن هستند». مؤلف در جواب مستشكل كه مى‌گويد: «شيعه به‌دروغ مدعى عدم تحريف شده و در حقيقت تقيه مى‌كند»، مى‌فرمايد: «تقيه روش عقلى، شرعى و مستند به قرآن بوده كه شيعه هرگاه در اقليت قرار مى‌گرفتند با آن روش خود را از خطرات حفظ مى‌نمودند» <ref>ر.ك: متن، ص48-46</ref>. | وى به نوعى ديگر از تحريف، به نام «تحريف معنوى يا تأويلى» اشاره مى‌كند. پس از آن به طرح مسائل اصل كتاب مى‌پردازند و ريشه اين نسبت ناروا به شيعيان را كه از سوى عده‌اى از وهابى‌مسلكان وارد شده، حضور تفكر والاى امامت در جامعه اسلامى كه تهديدى براى منافع دشمنان است دانسته و بعد از ارائه عقايد يكى از نويسندگان وهابى به نام «احسان ظهير» مى‌نويسد:«... از طرفى علماى شيعه در مورد اصالت قرآن ادله زيادى دارند. شيخ صدوق، مفيد، سيد مرتضى، شيخ طوسى، طبرى و صدها تن از بزرگان شيعه، همگى قائل به اعجاز و عدم تحريف قرآن هستند». مؤلف در جواب مستشكل كه مى‌گويد: «شيعه به‌دروغ مدعى عدم تحريف شده و در حقيقت تقيه مى‌كند»، مى‌فرمايد: «تقيه روش عقلى، شرعى و مستند به قرآن بوده كه شيعه هرگاه در اقليت قرار مى‌گرفتند با آن روش خود را از خطرات حفظ مى‌نمودند» <ref>ر.ك: متن، ص48-46</ref>. | ||