دهان، سامی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'خطي' به 'خطی') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
# ديوان الوأواء الدمشقي؛ | # ديوان الوأواء الدمشقي؛ | ||
# ذيل طبقات الحنابلة؛ | # ذيل طبقات الحنابلة؛ | ||
# الأعلاق | # الأعلاق الخطیرة؛ | ||
# رسالة ابن فضلان: في وصف الرحلة إلی بلاد الترك و الخزر و الروس و الصقالبة؛ | # رسالة ابن فضلان: في وصف الرحلة إلی بلاد الترك و الخزر و الروس و الصقالبة؛ | ||
# المديح؛ و...<ref>ر.ک: همان؛ متادیتای مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی نور</ref>. | # المديح؛ و...<ref>ر.ک: همان؛ متادیتای مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی نور</ref>. |
نسخهٔ ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۲۳
نام | سامی دهان |
---|---|
نامهای دیگر | |
نام پدر | ابراهیم |
متولد | 1328ق |
محل تولد | حلب |
رحلت | 1391ق |
اساتید | |
برخی آثار | الأعلاق الخطیرة فی ذکر أمراء الشام و الجزیرة
المديح |
کد مؤلف | AUTHORCODE20239AUTHORCODE |
سامی دهان (1328ق/1910م-1391ق/1971م)، نویسنده ادیب و از اعضای مجمع علمی عربی در دمشق بود.
ولادت
محمد سامی بن ابراهیم دهان، در سال 1328ق/1910م، در حلب متولد شد.
تحصیلات
او در حلب تحصیلات خود را آغاز کرد، سپس به سوربن پاریس منتقل شد (1936م) و دکترای ادبیات (دکترای دولتی) را به دست آورد.
فعالیتهای علمی
- بازگشت به شهر خویش در سال 1947م و به عضویت مؤسسه فرانسوی مطالعات عربی در دمشق درآمدن؛
- استاد در دانشگاه سوریه؛
- مدیر مسئول و سرپرست عمومی روزنامه هفتگی الوحدة الكبرى؛
- تدریس در رباط مراکش؛
- تدریس در دانشگاه عمان، پایتخت اردن.
وفات
وی در سال 1391ق/1971م، در دمشق از دنیا رفت و جنازه او به حلب منتقل شد[۱].
آثار
برخی از آثار وی، اعم از تألیف و تحقیق، عبارت است از:
- قدماء و معاصرون؛
- أصول التدريس الحديثة؛
- الكتابة، نصوص و قواعد؛
- محمد كرد علي، حياته و آثاره؛
- الشعراء الأعلام في سورية؛
- محاضرات عن الأمير شكيب أرسلان؛
- فنون الأدب العربي؛
- درب الشوك سيرة حياته؛
- الشعر الحديث في الإقليم السوري؛
- المرجع في تدريس اللغة العربية؛
- ديوان أبوفراس الحمداني؛
- زبدة الحلب لابن العديم؛
- التحف و الهدايا للخالديين؛
- ديوان الوأواء الدمشقي؛
- ذيل طبقات الحنابلة؛
- الأعلاق الخطیرة؛
- رسالة ابن فضلان: في وصف الرحلة إلی بلاد الترك و الخزر و الروس و الصقالبة؛
- المديح؛ و...[۲].