کلابی، عبدالوهاب بن حسن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
[[مناقب الإمام علي بن أبي‌طالب عليه‌السلام (تحقیق بهبودی)]] | [[مناقب الإمام علي بن أبي‌طالب عليه‌السلام (تحقیق بهبودی)]] | ||
[[مناقب | [[مناقب الإمام علي بن أبي‌طالب عليه‌السلام (ترجمه مرعشی نجفی)]] | ||
[[ترجمه مناقب الإمام علي بن | [[ترجمه مناقب الإمام علي بن ابي‌طالب عليه‌السلام]] | ||
[[مناقب الإمام علي بن أبي‌طالب عليه‌السلام (مناقب مغازلي)]] | |||
[[جزء فيه من حديث أبي الحسين عبد الوهاب بن الحسن الكلابي]] | [[جزء فيه من حديث أبي الحسين عبد الوهاب بن الحسن الكلابي]] | ||
نسخهٔ ۲۳ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۹:۵۴
| نام | کلابی، عبدالوهاب بن حسن |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | [[ | ]]
[[ | ]]؛ |
| برخی آثار | [[ ]]
[[ ]] |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01419AUTHORCODE |
کلابی، عبدالوهاب بن حسن (306-396ق)، محدث دمشقی قرن چهارم قمری.
تولد
اَخوتَبوک، ابوالحسین عبدالوهاب بن حسن بن ولید بن موسى بن سعید کلابى، نسبتش به کلاب بن ربیعة بن عامر بن صَعصَعه بازمی‌گردد. تولد وی به گفته خودش در ذی‌قعده 306، یا به روایتى دیگر در ربیع‌الاول 305 بوده است.
اساتید و شیوخ
اخوتبوک از کسانى چون طاهر بن محمد امام، محمد بن خُریم، ابوالحسن بن جَوصاء، سعید بن عبدالعزیز حلبى، ابراهیم بن عبدالرحمان بن عبدالملک بن مروان، ابوعبدالرحمان محمد بن عبدالله بن عبدالسلام مکحول، محمد بن احمد بن محمد بن صلت، ابویحیى زکریا بن احمد بلخى قاضى، محمد بن بکار سَکسَکى و خیثمة بن سلیمان طرابلسى حدیث شنید و بهره علمى برد.
شاگردان
کسانى نیز چون تمّام بن محمد رازی، ابوالقاسم سُمَیساطى، ابوالحسن رشاد بن نظیف، ابوعلى اهوازی، ابوالحسین میدانى، ابوالقاسم بن فرات و ابوطالب حمزة بن محمد بن عبدالله جعفری از او استماع حدیث کردند.
جایگاه اخوتبوک نزد علمای رجال
اخوتبوک محدثى ثقه و مورد اعتماد رجال‌شناسان بود و از وی با تعابیری چون «الشيخ الثقة الأمين» و «المحدث الصادق» یاد کرده‌اند. همچنین گفته‌اند که وی حدیث بسیار شنیده است.
وفات
وی که احتمالاً تا پایان عمر در دمشق به سر برده بود، در همان جا درگذشت. سال وفات او را 396ق، ذکر کرده‌اند.
آثار
بخشى از احادیث مسند وی در مورد فضایل حضرت على(ع) که به‌عنوان گزیده‌ای در پایان نسخه‌ای از مناقب على بن ابی‌طالب ابن مغازلى آمده، به کوشش محمدباقر بهبودی همراه کتاب ابن مغازلى در تهران به چاپ رسیده است. اجزای حدیثى وی که به‌صورت نسخه خطى باقى مانده، در کتابخانه ظاهریه یافت می‌شود[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: بخش فقه، علوم قرآنى و حدیث، ج7، ص285
منابع مقاله
بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377ش.