۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
(لینک درون متنی) |
جز (جایگزینی متن - '==وابستهها== ' به '==وابستهها== {{وابستهها}} ') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
(۳۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR33334J1.jpg | |||
| عنوان =معانی و بیان | |||
| پدیدآوران = | |||
[[تجلیل، جلیل]] (نویسنده) | |||
|- | |- | ||
| data-type="language" | فارسی | |||
| کد کنگره =PIR 3356 /ت4م6 | |||
| موضوع = | |||
معاني و بيان | |||
| ناشر = | |||
مرکز نشر دانشگاهی | |||
| مکان نشر = ايران - تهران | |||
| سال نشر = |مجلد1: 1390ش , | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE33334AUTOMATIONCODE | |||
| data-type="language" | | | چاپ =2 | ||
| شابک =978-964-01-1261-8 | |||
|کد کنگره | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =33334 | |||
| کتابخوان همراه نور =33334 | |||
|موضوع | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
|ناشر | }} | ||
|- | |||
| | |||
| | |||
| | |||
|| | |||
| | |||
| | |||
'''معانی و بیان'''، اثر [[تجلیل، جلیل|جلیل تجلیل]] و به زبان فارسی است که درباره علم معانی و بیان در ادبیات عربی و فارسی نوشته شده است. | '''معانی و بیان'''، اثر [[تجلیل، جلیل|جلیل تجلیل]] و به زبان فارسی است که درباره علم معانی و بیان در ادبیات عربی و فارسی نوشته شده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب حاضر، شامل دو بخش با عناوین علم معانی و علم بیان است که هرکدام شامل زیر فصلهایی مربوط به خود | کتاب حاضر، شامل دو بخش با عناوین علم معانی و علم بیان است که هرکدام شامل زیر فصلهایی مربوط به خود میباشد. | ||
روش مؤلف در این کتاب چنین است که برای هر بحثی از موضوعات مرتبط با کتاب، مثالی از ابیات فارسی یا آیات قرآنی را ذکر | روش مؤلف در این کتاب چنین است که برای هر بحثی از موضوعات مرتبط با کتاب، مثالی از ابیات فارسی یا آیات قرآنی را ذکر مینماید. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
نویسنده در بخش اول که در مورد علم معانی است، در ابتدای سخن از کلام رسا سخن گفته و خاطرنشان | نویسنده در بخش اول که در مورد علم معانی است، در ابتدای سخن از کلام رسا سخن گفته و خاطرنشان میکند که سخن رسا، گفتاری است که گوینده آن را متناسب احوال مخاطبان پرداخته و سازگار با سطح احساس خواننده یا شنونده بیان داشته است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص1</ref>. | ||
سپس | سپس نمونههایی از ایجاز و اطناب در سخن را ذکر نموده و در ادامه از نمونههای ایجاز و اطناب در قرآن کریم که نمونهی اعلای بلاغت است، مطالبی را خاطرنشان میکند<ref>ر.ک: همان، ص2-3</ref>. | ||
همچنین در این بخش از کتاب، در مورد «فصاحت» سخن رانده و | همچنین در این بخش از کتاب، در مورد «فصاحت» سخن رانده و میگوید: فصاحت به معنی روشنی و ظهور و گشادهزبانی است؛ چنانکه فردوسی گفته است: | ||
«جوانی بیامد | {{شعر}} | ||
{{ب|''«جوانی بیامد گشادهزبان ''|2=''سخن گفتن خوب و طبع روان»''}} | |||
{{ب|''«گشادهزبان و جوانیت هست''|2=''سخن گفتن پهلوانیت هست»''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
وی اشاره میکند که در اینجا، فصاحت به کلمه یا کلامی اطلاق میشود که از ضعف تألیف و تنافر و غرابت و مخالفت قیاس و کثرت تکرار و تعقید و تتابع اضافات خالی باشد. این عیبها بعضی مربوط به کلمه است که کلمه را از زیور فصاحت دور میکند و برخی دامنگیر کلام میشود و کلام را از فصاحت خالی میکند و بهطور کلی، کلامی فصیح است که کلمههایش فصیح باشد. تنافر حروف، مخالفت قیاس، غرابت استعمال و کراهت در سمع از اوصاف مخل «فصاحت کلمه» میباشد. در ادامه به تکتک این اصطلاحات و توضیح آنها میپردازد<ref>ر.ک: همان، ص5-9</ref>. | |||
در ادامهی کتاب، طبق سایر کتب معانی و بیان به معرفی مسند، مسندالیه، خبر، انشا، اسناد، قصر یا حصر، امر، نهی، استفهام و مسائلی از این قبیل که در چنین کتبی مرسوم است، میپردازد. در پایان هر بخش از کتاب، تمریناتی را برای تقویت خواننده ذکر مینماید. | |||
در | بخش دوم کتاب در مورد علم بیان است. نویسنده اشاره میکند که دانش بیان از بنیادهای استوار بلاغت است و آموختن فنون و اشارات آن آدمی را با چهرههای گوناگون خیال و صور رنگارنگ معنی آشنا میسازد و در تعریف این فن گفتهاند: دانشی است که به یاری آن میتوان یک یا چندین معنی را به طرق گونهگون ادا کرد؛ چنانکه بهحسب روشنی و وضوح یا ابهام و تاریکی با هم تفاوت آشکار داشته باشند و سرانجام معانی بر ژرفای دل انسان بنشیند و کمند تسیلم بر جان شنوندگان افکند<ref>ر.ک: همان، ص42</ref>. | ||
وی در ادامه اشاره میکند که پایگاه بیان در آفرینش انسان تا بدانجا است که خدا در قرآن کریم فرموده: «خَلَقَ الْإِنْسَانَ عَلَّمَهُ الْبَيَانَ» (الرحمن: 3 و 4)؛ «انسان را آفرید، به او بیان آموخت» و در حدیث آمده است: «إن من البيان لسحرا» و این علم و هم علم معانی همه به فصاحت و بلاغت برمیگردد و در خدمت سخندانی و گویایی است<ref>ر.ک: همان، ص43</ref>. | |||
در ادامه از تشبیه و اقسام آن، استعاره، تمثیل، حقیقت و مجاز و در انتها از کنایه سخن میگوید. | |||
در ادامه از تشبیه و اقسام آن، استعاره، تمثیل، حقیقت و مجاز و در انتها از کنایه سخن | |||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||
در ابتدای کتاب، فهرست مطالب ذکر شده و در پایان آن، فهرست اشعار «معانی و بیان» به ترتیب صدر ابیات. | در ابتدای کتاب، فهرست مطالب ذکر شده و در پایان آن، فهرست اشعار «معانی و بیان» به ترتیب صدر ابیات. | ||
پاورقیهای کتاب مربوط به ترجمه آیات و روایات میباشد. | |||
==پانویس == | ==پانویس== | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
متن کتاب. | متن کتاب. | ||
== وابستهها == | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده: | [[رده:زبانشناسی، علم زبان]] | ||
[[رده: | [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | ||
[[رده: | [[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | ||
[[رده: | [[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | ||
ویرایش