روزبهان بقلی، روزبهان بن ابی‌نصر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابومحمد بن ابونصر بن روزبهان فسایی شیرازی''' (522-606ق)، معروف به روزبهان بقلی، «شیخ شطّاح» و «شطّاح فارس»، عارف و دانشمند سده ششم و هفتم و سرسلسله روزبهانیان بود. دودمان بقلی از دیلمیان مقیم فارس بوده‌اند. از نسبت «بَقلی» برمی‌آید که روزبهان مدتی به فروش «بقُول» (سبزی و تره‌بار) اشتغال داشته است. اشتهار او به شطاح نیز به دلیل شطح‎گویی بسیار او و توضیح و توجیه آن و دفاع از شطحیات صوفیان بوده که در آثار وی نیز نمایان است.

روزبهان در 522ق در فسا به دنیا آمد و به گفته خودش، در میان نادانان، گمراهان و می‌خوارگان پرورش یافت؛ در مکتب به آموختن قرآن پرداخت و در محضر دانشمندان عصر به فراگرفتن علوم متداول مشغول شد.

== فرزندان و نوادگان ==

شهاب‌الدین محمد که در حیات پدر درگذشت؛ فخرالدین احمد (متوفی 620ق) معروف به شافعی الزمان که از پدر خرقه گرفت و در حیات او و پس از وی به‌جای او وعظ می‌کرد؛ فخرالدین که کتاب الوجیز امام غزالی را ـ که در فقه است ـ به نظم درآورده و اشعاری به فارسی و عربی سروده است، فرزندانش هستند. فرزند فخرالدین، شیخ‌الاسلام روزبهان ثانی (متوفی 685) مریدان بسیار داشته و گویند که برخی از حاکمان غیرمسلمان به دست وی مسلمان شده بودند. خطبه‌ها و اشعار فارسی بسیار از وی باقیمانده است. فرزندان روزبهان ثانی (نبیره‌های روزبهان بقلی) عبداللطیف و شرف‌الدین ابراهیم، نیز هر یک کتابی در احوال و آثار شیخ روزبهان بقلی نوشته‌اند.

==جایگاه روزبهان==

بقلی، برخلاف [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]]، جذبه را بر سلوک برتری می‌دهد. همین تفاوت‌نظر در میان [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] و [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] که به ترتیب متأثر از یکی از این دو عارف بوده‌اند، دیده می‌شود.

== آثار ==