الجمع بين العمرة و الحج في أشهر الحج: تفاوت میان نسخه‌ها

   

'''الجمع بین العمرة و الحج في أشهر الحج'''، اثر سید مرتضی عسکری (1293-1386ش)، کتابی است فقهی با موضوع حج به زبان عربی.

علامه عسکری مقدمه کتابش را با دو آیه شریفه 21 سوره احزاب<ref>لَّقَدۡ كَانَ لَكُمۡ فِي رَسُولِ ٱللَّهِ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ لِّمَن كَانَ يَرۡجُواْ ٱللَّهَ وَٱلۡيَوۡمَ ٱلۡأٓخِرَ وَذَكَرَ ٱللَّهَ كَثِيرٗا؛ مسلّماً براى شما در زندگى رسول خدا سرمشق نيكويى بود، براى آنها كه اميد به رحمت خدا و روز رستاخيز دارند و خدا را بسيار ياد مى كنند.</ref> و  196 سوره بقره <ref>وَأَتِمُّواْ ٱلۡحَجَّ وَٱلۡعُمۡرَةَ لِلَّهِ''ۚ'' فَإِنۡ أُحۡصِرۡتُمۡ فَمَا ٱسۡتَيۡسَرَ مِنَ ٱلۡهَدۡيِ''ۖ'' وَلَا تَحۡلِقُواْ رُءُوسَكُمۡ حَتَّىٰ يَبۡلُغَ ٱلۡهَدۡيُ مَحِلَّهُۥ''ۚ'' فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوۡ بِهِۦٓ أَذٗى مِّن رَّأۡسِهِۦ فَفِدۡيَةٞ مِّن صِيَامٍ أَوۡ صَدَقَةٍ أَوۡ نُسُكٖ''ۚ'' فَإِذَآ أَمِنتُمۡ فَمَن تَمَتَّعَ بِٱلۡعُمۡرَةِ إِلَى ٱلۡحَجِّ فَمَا ٱسۡتَيۡسَرَ مِنَ ٱلۡهَدۡيِ''ۚ'' فَمَن لَّمۡ يَجِدۡ فَصِيَامُ ثَلَٰثَةِ أَيَّامٖ فِي ٱلۡحَجِّ وَسَبۡعَةٍ إِذَا رَجَعۡتُمۡ''ۗ'' تِلۡكَ عَشَرَةٞ كَامِلَةٞ''ۗ'' ذَٰلِكَ لِمَن لَّمۡ يَكُنۡ أَهۡلُهُۥ حَاضِرِي ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِ''ۚ'' وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ؛ و حج و عمره را براى خدا به اتمام برسانيد! و اگر محصور شديد، (و مانعى مانند ترس از دشمن يا بيمارى، اجازه نداد كه پس از احرام بستن، وارد مكه شويد،) آنچه از قربانى فراهم شود (ذبح كنيد، و از احرام خارج شويد)! و سرهاى خود را نتراشيد، تا قربانى به محلش برسد (و در قربانگاه ذبح شود)! و اگر كسى از شما بيمار بود، و يا ناراحتى در سر داشت، (و ناچار بود سر خود را بتراشد،) بايد فديه و كفّاره اى از قبيل روزه يا صدقه يا گوسفندى بدهد! و هنگامى كه (از بيمارى و دشمن) در امان بوديد، هر كس با ختم عمره، حج را آغاز كند، آنچه از قربانى براى او ميسّر است (ذبح كند)! و هر كه نيافت، سه روز در ايام حج، و هفت روز هنگامى كه باز مى گرديد، روزه بدارد! اين، ده روز كامل است (البته) اين براى كسى است كه خانوادۀ او، نزد مسجد الحرام نباشد [اهل مكّه و اطرافِ آن نباشد] و از خدا بپرهيزيد! و بدانيد كه او، سخت كيفر است!</ref>آغاز نموده و پس از آن به ضرورت مراجعه به کتاب و سنت در صورت اختلاف اشاره نموده و دراین‌باره به آیه 59 سوره نساء<ref>يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُواْ ٱلرَّسُولَ وَأُوْلِي ٱلۡأَمۡرِ مِنكُمۡ''ۖ'' فَإِن تَنَٰزَعۡتُمۡ فِي شَيۡءٖ فَرُدُّوهُ إِلَى ٱللَّهِ وَٱلرَّسُولِ إِن كُنتُمۡ تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ''ۚ'' ذَٰلِكَ خَيۡرٞ وَأَحۡسَنُ تَأۡوِيلًا؛ اى كسانى كه ايمان آورده ايد! اطاعت كنيد خدا را! و اطاعت كنيد پيامبر خدا و اولو الأمر [اوصياى پيامبر] را! و هر گاه در چيزى نزاع داشتيد، آن را به خدا و پيامبر بازگردانيد (و از آنها داورى بطلبيد) اگر به خدا و روز رستاخيز ايمان داريد! اين (كار) براى شما بهتر، و عاقبت و پايانش نيكوتر است.</ref> استناد کرده است. او خود را نیز در این بحث ملزم به این کار نموده و معتقد است که با رجوع به کتاب و سنت و استنباط از آن‌دو می‌توان راه مناسب را در مسائل اختلافی بهتر انتخاب نمود و به اذن خداوند آن مسیر، راهی برای اتحاد خواهد شد. ایشان امیدوار است که دیگر علما نیز چنین روشی را پیش بگیرند<ref>مقدمه، ص5</ref>.

پس از این قول خلیفه دوم، مسلمین دو گروه شدند: گروهی به سنت رسول خدا(ص) که همان عمره تمتع و حج تمتع در اشهر حج است عمل نمودند، آنان همان  اهل‌بیت عصمت و طهارت و تابعین آنها بودند و گروهی چون احمد بن حنبل و تابعین سلفی آنان تا کنون به اجتهاد آن خلیفه عمل کردند و شایسته است که آنان در این موارد به سنت رسول خدا عمل کنند؛ زیرا خداوند فرموده: «مٰا آتٰاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ مٰا نَهٰاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا»<ref>حشر: آیه 7</ref><ref>متن کتاب، ص27</ref>.

== وابسته‌ها ==