رجایی، احمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[خلاصه شرح تعرف بر اساس نسخه منحصر بفرد مورخ ۷۱۳ هجری]] | ||
فرهنگ اشعار حافظ | |||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۲: | ||
== وفات == | == وفات == | ||
شادروان رجايى، در تابستان 1357 پس از سه سال مبارزه با بيمارى سرطان، در تهران درگذشت و در جوار بارگاه حضرت رضا(ع)، در مكانى كه آرامگاه جدش بود، به خاک سپرده شد. | شادروان رجايى، در تابستان 1357 پس از سه سال مبارزه با بيمارى سرطان، در تهران درگذشت و در جوار بارگاه [[امام رضا علیه‌السلام|حضرت رضا(ع)]]، در مكانى كه آرامگاه جدش بود، به خاک سپرده شد. | ||
== آثار == | == آثار == | ||
نسخهٔ ۷ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۲۱:۱۲
| نام | رجایی، احمد علی |
|---|---|
| نامهای دیگر | بخارایی، احمد علی
مشهدی، احمد علی بخارائی مشهدی، احمد علی بن غلامعلی |
| نام پدر | غلامعلى |
| متولد | 1295 ش |
| محل تولد | مشهد |
| رحلت | 1357 ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | خلاصه شرح تعرف بر اساس نسخه منحصر بفرد مورخ ۷۱۳ هجری
فرهنگ اشعار حافظ |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00972AUTHORCODE |
احمدعلى رجايى بخارائى (1357 -1295ش)، نویسنده، محقق، شاعر، مصحح متون دینی و قرآن پژوه
ولادت
او فرزند غلامعلى، در 1295ش، در مشهد تولد يافت.
تحصیلات
تحصيلات ابتدايى را در 1309، در مشهد به پايان برد و در سال 1315 در رشته كشاورزى در كرج ديپلم گرفت. دوره ليسانس ادبيات فارسى و ليسانس حقوق را هم‌زمان در سال 1328، در دانشگاه تهران به اتمام رسانيد و آنگاه به تحصيل و پژوهش ادامه داد تا در سال 1334، در رشته زبان و ادبيات فارسى از دانشگاه تهران درجه دكترا گرفت.
رجايى از سال 1315، وارد خدمت فرهنگ شد و مشاغل متعددى، از معلمى كشاورزى تا رياست اداره كل در وزارت آموزش و پرورش را بر عهده داشت. در 16 بهمن 1336، به رتبه دانشيارى در دانشگاه تبريز نائل آمد و از سال 1337 رسما به تدريس مشغول شد. در مهرماه 1339، به دانشكده ادبيات مشهد منتقل و پس از سه سال تدريس، به رياست آن منصوب گرديد.
وى چند سفر علمى و تحقيقاتى به اروپا رفت و ضمن مطالعه، به تهيه فيلم نسخه‌هاى خطى براى دانشگاه مشهد و تهران اقدام نمود. در اسفند 1347 پس از 22 سال تدريس و خدمت، به درخواست خود بازنشسته شد. پس از بازنشستگى، چند سال رياست امور فرهنگى و كتابخانه‌هاى آستان قدس رضوى را بر عهده داشت و خدمات بسيارى نمود كه از آن جمله ايجاد كتابخانه وزيرى در يزد است. ضمنا براى تهيه فرهنگ‌نامه‌اى مفصل براى قرآن بر اساس قرآن‌هاى مترجم كهن، رنج فراوان برد و مقدمات آن را آماده ساخت، اما متأسفانه نتوانست آن را به پايان ببرد.
آنگاه، در تهران به تدريس در دوره دكترى ادبيات پرداخت و در شناساندن شاهنامه فردوسى و غزليات حافظ برنامه‌هايى را در راديو و تلويزيون اجرا كرد. او شعر را نيكو مى‌سرود و محقق و نویسنده‌اى باذوق و توانا بود. بيش از سى مقاله تحقيقى و يازده كتاب نوشته يا تصحيح و ترجمه كرده است.
وفات
شادروان رجايى، در تابستان 1357 پس از سه سال مبارزه با بيمارى سرطان، در تهران درگذشت و در جوار بارگاه حضرت رضا(ع)، در مكانى كه آرامگاه جدش بود، به خاک سپرده شد.
آثار
- راهنماى آموختن املاى فارسى؛
- ترجمه متون عربى و دبيرستانى؛
- تصحيح و تحشيه «درس عبرت»؛
- فرهنگ اشعار حافظ؛
- يادداشتى درباره لهجه بخارائى؛
- متنى پارسى از قرن 4 هجرى؛
- تصحيح و تحشيه خلاصه شرح تعرف؛
- نمونه‌اى از قرآن مجيد به خط ثلث با ترجمه؛
- سوره مائده با ترجمه استوار فارسى؛
- تصحيح منتخب رونق المجالس و دبستان العارفين؛
- پلى ميان شعر هجايى و عروضى فارسى.