أخلاق العلماء: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ': ==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '== وابسته‌ها == {{وابسته‌ها}}') |
||
| خط ۹۴: | خط ۹۴: | ||
== وابسته‌ها == | == وابسته‌ها == | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[آجری، محمد بن حسین]] | [[آجری، محمد بن حسین]] | ||
نسخهٔ ۱۵ اکتبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۸:۲۱
| نام کتاب | أخلاق العلماء |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | آجری، محمد بن حسین (نويسنده)
انصاری، اسماعیل بن محمد (مصحح) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | |
| موضوع | |
| ناشر | دار الصميعي |
| مکان نشر | ریاض - عربستان |
| سال نشر | 1429 هـ.ق یا 2008 م |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE19944AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
اخلاق العلماء اثر محمد بن حسين بن عبد الله الآجرى، (متوفى360ق)، با تصحيح اسماعيل بن محمد انصارى، بررسى و بيان اخلاق، صفات و فضايل علما مى‌باشد كه به زبان عربى و در قرن چهارم هجرى، نوشته شده است.
ساختار
كتاب با دو مقدمه از ناشر و مصحح در بيان شرح حال مصحح و نويسنده آغاز و مطالب در سه باب و يك ملحقه تنظيم شده است.
نويسنده در بيان مطالب از آيات قرآن كريم و روايات شريف استفاده نموده است.
گزارش محتوا
نويسنده در ابتدا، پس از حمد و ثناى خداوند، مطالبى در مورد فضيلت و ارزش علم و عالم بيان نموده است. در اين بخش، آياتى از قرآن و سنت بيان و شرح شده است. برخى از آياتى كه مؤلف استفاده نموده، عبارت است از:
«انما يخشى الله من عباده العلماء ان الله عزيز غفور».
«و لكن كونوا ربانين بما كنتم تعلمون الكتاب و بما كنتم تدرسون».
باب اول، پيرامون فضليت علما در دنيا و آخرت بوده و نويسنده در آن، رواياتى همراه با ذكر سند نقل نموده و شرح و توضيح داده است.
برخى از روايات اين باب بدين ترتيب است:
«فضيلت و برترى عالم بر عابد مانند فضيلت و برترى ماه در شب هلال كامل است بر ساير كواكب و ستارگان، بدرستى كه علماء ورثه انبياء هستند، بدرستى كه انبياء، دينار و درهمى به ارث نمى‌گذارند. همانا ارث آنان علم است. پس كسى كه آن (علم) را اخذ نمايد بهره فراوان برده است»، «يك فقيه، براى شيطان از هزار عابد سخت‌تر است»و...
مؤلف در اين باب، روايتى ذكر نموده كه در آن، آيه ربنا ءَاتنا فى الدنيا حسنه... ذكر شده و به اين نكته اشاره نموده كه حسنه در دنيا، علم و عبادت است و در آخرت بهشت.
باب دوم، در مورد اوصاف علمايى است كه با علم خود باعث نفع و سود هستند.مؤلف در اين قسمت، هفت صفت از اوصاف علما را ذكر نموده و پيرامون آن‌ها توضيح داده است.
يكى از صفاتى كه بيان مى‌شود صفت طلب علم است. مؤلف، در توضيح اين صفت، بيان مى‌كند كه از جمله صفاتى كه علماء آن را اراده مى‌نمايد، طلب و تحصيل علم مى‌باشد. وى به اين نكته اشاره دارد كه خداوند، بر بندگان خود عبادت را واجب نموده و شاخه‌اى از عبادت، علم است.
عناوين صفاتى كه مؤلف در اين باب ذكر مى‌نمايد عبارت است از:
صفت مشى علما؛ صفت مجالست و همنشينى علما؛ معروف شدن علما به علم؛ مناظره علما؛ اخلاق و معاشرت علما.
باب سوم، پيرامون سؤال خداوند از علما در رابطه با علم و عمل به آن است. اين باب، بسيار خلاصه و مختصر بوده و در آن به چند آيه و روايت بدين مضمون اشاره شده كه علما در برابر علم و آگاهى كه دارند، مسئول بوده و بايد به علم و دانسته‌هاى خويش عمل نمايند.
ملحقه كتاب، پيرامون اخلاق عالمان جاهلى است كه به سبب علمشان فريب خورده‌اند.در اين ملحقه، تعداد 53 روايت همراه با سند بيان شده است. از جمله اين روايات، حديثى از پيامبر(ص) است كه مى‌فرمايند: كسى كه علم را براى غير خدا فراگيرد، يا به سبب علم، غير خدا را اراده نمايد، جايگاهش در آتش است.
آخرين مطلب كتاب، در مورد كسانى است كه با علم خود، باعث نفع به ديگران مى‌شوند. در اين بخش نيز برخى از صفات و اخلاق علما و شيوه معاشرت آنان با مردم بيان شده است.
وضعيت كتاب
فهرست مطالب در پايان كتاب آمده است.
مصحح، توضيحات لازم و اختلاف نسخ را در پاورقى بيان نموده است.
منابع
مقدمه و متن كتاب.