صریفینی، ابراهیم بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo"> بندانگشتی|ابراهیم بن محمد صریفینی {| class="wikitable abo...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# فارسی، ابوالحسن عبدالغافر بن اسماعیل، «تاريخ نیسابور؛ المنتخب من السياق»، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1403ق. | # فارسی، ابوالحسن عبدالغافر بن اسماعیل، «تاريخ نیسابور؛ المنتخب من السياق»، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1403ق. | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[تاریخ نیسابور]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات جدید]] | [[رده:مقالات جدید]] | ||
نسخهٔ ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۲۵
| نام | ابراهیم بن محمد صریفینی |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | [[ | ]]
[[ | ]]؛ |
| برخی آثار | [[ ]]
[[ ]] |
| کد مؤلف | AUTHORCODE10215AUTHORCODE |
ابراهیم بن محمد صریفینی (581-641)، از علما و راویان اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری است که از مؤید طوسی و عبدالمعز هروی استماع حدیث نموده و کتاب «تاريخ نيسابور» تألیف حافظ ابوالحسن عبدالغافر بن اسماعیل فارسی را تلخیص و گزینش نموده است.
ولادت
تقی‌الدین ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن ازهر صریفینی، در سال 581ق، در دمشق به دنیا آمد[۱].
سفرها
وی به‌منظور استماع حدیث و تحصیل علم و دانش، به بلاد اسلامی مختلفی همچون خراسان، اصفهان، شام و عربستان سفر کرده و با عبدالقادر رهاوی، مصاحب بوده است[۲].
تحصیل و اساتید
وی قرآن را از پدرش و شیخ عوض صریفینی، فقه را از شیخ عبدالله بن احمد تواریخی و ادبیات را از هبةالله بن عمر دوری آموخت. همچنین از علمای بزرگی همچون: مؤید طوسی، عبدالمعز هروی، علی بن منصور ثقفی، حنبل بن عبدالله رصافی، عمر بن طبرزد، ابوالیمن کندی و ابومحمد بن اخضر، استماع حدیث کرد[۳].
راویان
علما و بزرگانی که از وی، روایت نقل کرده‌اند، عبارتند از: حافظ ضیاءالدین مقدسی، ابن حلوانیه، ابوالمجد بن عدیم، شیخ تاج‌الدین فزاری، شیخ زین‌الدین فارقی، ابوعلی بن خلال، فخر بن عساکر و...[۴].
از نگاه علما
برخی از علما، از جمله حافظ منذری، حافظ عزالدین بن حاجب، حموی و... از وی به نیکی یاد کرده و او را ثقه، حافظ، صالح، امام، ثبت، صدوق و... دانسته‌اند[۵].
وفات
وی در جمادی‌الاولی سال 641ق، در دمشق، دار فانی را وداع گفت[۶].
آثار
وی کتاب «تاريخ نیسابور» تألیف حافظ ابوالحسن عبدالغافر بن اسماعیل فارسی را تلخیص و گزینش نموده است[۷].
پانویس
منابع مقاله
- فارسی، ابوالحسن عبدالغافر بن اسماعیل، «تاريخ نیسابور؛ المنتخب من السياق»، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1403ق.