طائی، احمد بن عامر

احمد بن عامر طائی

نام	احمد بن عامر طائی
نام‎های دیگر
نام پدر
متولد
محل تولد
رحلت
اساتید	[[ | ]] [[ | ]]؛
برخی آثار	[[ ]] [[ ]]
کد مؤلف	AUTHORCODE10265AUTHORCODE

احمد بن عامر طائی (157-‌260ق)، از اصحاب امام رضا(ع)، امام‌ هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع) و از راویان حدیث بوده است.

ولادت

ابوجعد احمد بن عامر بن سلیمان بن صالح طائی، در سال ۱۵۷ق، به دنیا آمد.

نسب

وی از نسل عامر بن حسان بن شریح است که حسان در صفین و عامر در کربلا به شهادت رسیدند.

مصاحبت با امامان(ع)

وی از اصحاب امام رضا(ع) بود که در سال ۱۹۴ق، آن حضرت را ملاقات کرده و از ایشان روایت کرده است.

فرزندش عبدالله گفته است که پدرم مؤذن امام‌ هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع) بود.

از گفتار صدوق برداشت می‌شود که وی از اصحاب امام‌ هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع) بوده و تا آن زمان، بیش از صد سال عمر داشته است.

راویان از وی

از وی، پسرش عبدالله (متوفی ۳۲۴ق) و ابراهیم بن‌ هاشم روایت کرده‌اند.

شیوخ

مامقانی به نقل از شیخ صدوق می‌نویسد که عبدالله بن احمد طائی در سال ۲۶۰ق، از پدرش ابوجعد حدیث شنیده است.

وفات

وی در سال 260ق، به رحمت ایزدی پیوسته است.

آثار

اثر احمد طائی نوشته‌ای است که از امام رضا(ع) روایت کرده و با عناوین «نسخة الرضا(ع)»، «صحيفة الرضا(ع)»، «مسند الرضا(ع)» و «الرضويات» شهرت دارد.

منابع مقاله

بی‌نام، برگرفته از دانشنامه حوزوی «ویکی‌فقه»، به آدرس اینترنتی: http://wikifeqh.ir/%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%AC%D8%B9%D8%AF_%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D8%A7%D9%85%D8%B1_%D8%B7%D8%A7%D8%A6%DB%8C