ابن کربلایی، حافظ حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR04583.jpg|بندانگشتی| ]] | [[پرونده:NUR04583.jpg|بندانگشتی| ]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |ابن کربلایی، حافظ حسین | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |حسن بابافرجی | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" | | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" | 997ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" | | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" | | ||
|- class="articleCode" | |||
|-class= | |||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE04583AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۱: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
نسخهٔ ۱۷ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۲۰:۱۰
| نام | ابن کربلایی، حافظ حسین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | حسن بابافرجی |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 997ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04583AUTHORCODE |
حافظ حسین کربلایی تبریزی (متوفی 997ق)، معروف به ابن کربلایی، عارف، عالم، مورخ، شاعر و خطاط و صاحب کتاب «روضات الجنات و جنات الجنان».
تولد و موطن
سال تولد وی معلوم نیست، ولی سنین عمرش، بیشتر در بلاد غربت به سر شده است.
سفرها
او در سال 988ق، از راه دمشق به حج رفت و چون به تبریز برگشت، با اندک فاصله‌ای رخت به‌سوی دمشق کشید و در آن شهر رحل اقامت انداخت و در محله قیمریه سکنی گرفت[۱].
وى از متصوفه طریقه عبداللهیه علویه و مرید سید احمد حسینى حسنى موسوى باب‌الابوابى بود. در دمشق با شیخ بورینى ملاقات کرد و شیخ زبان فارسى را از او فراگرفت و در همین ایام بود که با شیخ بهایى ملاقات کرد. وى خط را نیکو مىنوشت و از شاگردان علاءالدین على‌بیگ تبریزى بود[۲].
وفات
حافظ حسین کربلایی در دمشق درگذشت و در موضع مرج الدحداح در جوار قبر شیخ ابوشامه دفن شد.
آثار
روضات الجنات و جنات الجنان از آثار اوست[۳].
پانویس
منابع مقاله
- سلطان‌القرائی، محمدامین، مقدمه «روضات الجنات و جنات الجنان»، تألیف حافظ حسین کربلایی و تصحیح جعفر سلطان‌القرائی، انتشارات ستوده، تبریز، اول، 1383ش.
- پایگاه اینترنتی راسخون، به آدرس:
https://rasekhoon.net/mashahir/show/581924