خاتمی، سید روحالله: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←آثار) |
||
خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
== آثار== | == آثار== | ||
# آينه مكارم؛ شرح دعاى مكارم الأخلاق [[امام سجاد(ع)]]؛ | |||
# روزه راستين؛ شرح دعاهاى روزهاى ماه مبارک رمضان؛ | |||
# روح باران. | |||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == |
نسخهٔ ۱۱ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۱۷
نام | خاتمی، روح الله |
---|---|
نامهای دیگر | خاتمی اردکانی، سید روح الله |
نام پدر | حاج سیدمحمدرضا خاتمی |
متولد | ۶ آبان ۱۲۸۵ش |
محل تولد | اردکان |
رحلت | پنجشنبه ۴ آبان سال ۱۳۶۷ش |
اساتید | شیخ محمد خراسانی |
برخی آثار | آینه مکارم: شرح دعای مکارم الاخلاق امام سجاد(ع) |
کد مؤلف | AUTHORCODE11279AUTHORCODE |
سيد روحالله خاتمى (1285-1367ش)، فقیه، امامت جمعه اردکان، مؤسس مدرسه علمیه اردکان، نمایندهٔ امام خمینی (ره) و امام جمعه شهر یزد
ولادت
در سال شامگاه دوشنبه ۶ آبان ۱۲۸۵ برابر با ۱۰ رمضان ۱۳۲۴ قمری در اردکان، متولد شد، پدرش نامش را محمد و لقبش را روحالله گذاشتند.
تحصیلات
او دوران طفولیت را در اردکان سپری کرد و از آنجا که خانواده او، هم از سوی پدر و مادر، در سلک روحانیت بودند، از همان ابتدای کودکی در مکتب به تحصیل پرداخت و تا حدود سیزده سالگی عربی و فارسی و بعضی از مقدمات را نزد استادان اردکان و پدر بزرگوارش آموخت. بعد از مدتی به علت استعداد و نبوغی که وی از خود نشان داد، تصمیم به هجرت ایشان جهت تحصیل گرفته شد.
پس از تحصیلات مقدماتی در اردکان ـ به گفته خودش ـ جهت ادامه تحصیل و تکمیل آن در انتخاب بین دو حوزه علمیه نجف و اصفهان ـ که هر دو از حوزههای برجسته بودند ـ مردد میشود.(در آن زمان حوزه علمیه قم رونق نگرفته بود و حوزه نجف رتبه اول، حوزه اصفهان رتبه دوم را به عنوان معتبرترین حوزهها حائز بودند.) به علت مشکلاتی که برای او در سفر به نجف وجود داشته تصمیم میگیرد به اصفهان سفر کند. او ۱۲ سال تمام را (۱۳۵۴-۱۳۴۲ق.) در اصفهان از وجود عالمانی فرزانه در فقه و اصول، حکمت و معقول و بخصوص در اخلاق و تهذیب نفس استفاده نمود.
وی که از استادان خود استفاده وافی و وافر نموده بود برای سیراب نمودن عطش علم و فقاهت خود به قصد مهیا نمودن مقدمات سفر به نجف اشرف، راهی زادگاه خود اردکان شد.
پس از گذشت اندک زمانی همراه با پدر بزرگوارش جهت تهیه گذرنامه و... به تهران میرود که با مشکلات بسیار هر چه تلاش میکند موفق به دریافت آن نمیشود و در نهایت به اردکان بر میگردد. در این زمان پدر ایشان از دنیا میرود و زندگی قدری بر ایشان سخت میشود تا آنجا که مجبور به ماندن در اردکان میشوند و این پایان تحصیلات رسمی ایشان به حساب میآید.
اساتید
حضرت آیتالله خاتمی دوره مقدماتی را در اردکان نزد پدر بزرگوارش و دیگر استادان اردکان گذراند. همچنین در دوران اقامت در اصفهان از محضر بزرگان و عارفان آن زمان بهرههای فراوانی برد. همان طور که در مصاحبهای در مورد استادان خود در اصفهان فرموده است:
«در همان زمان، از استادانی استفاده میکردم که از حیث مقام اخلاق و زهد و عرفان خیلی معروف بودند مخصوصا یکی از آنها که بعد از وفاتش خیلی معروف شد و آقای مطهری هم مکرر در نوشتههایش نام این آقا را ذکر کردهاند. آن استاد مرحوم حاج میرزا علی آقای شیرازی بود که من از ابتدا با ایشان مانوس بودم. از اساتید دیگر این جانب در معقول: آقای شیخ محمد خراسانی بود که ایشان مجرب بودند. در فقه و اصول از استادانی چون مرحوم آقا سید محمد نجفآبادی، مرحوم آقا سید علی نجف آبادی و مرحوم حاج آقا رحیم ارباب که یکی از اوتاد عصر خویش بود تلمذ کردم».
آیتالله خاتمی در سن ۳۰ سالگی بعد از اتمام تحصیلات در اصفهان و بازگشتشان به اردکان ازدواج نمودند،(آیتالله خاتمی در سال ۱۳۰۲ با دوشیزه خانم سکینه ضیائی ازدواج نمود.) که ثمره آن ۳ فرزند پسر و ۴ فرزند دختر میباشد.
ایشان در طول ۸ سال دفاع مقدس، بارها به جبهههای حق علیه باطل عزیمت نمودند و از کمکهای مادی و معنوی خود به سربازان اسلام دریغ نکردند.
آیتالله خاتمی از طرف حضرت امام، به امامت جمعه اردکان و پس از شهادت شهید محراب آیتالله محمدعلی صدوقی به امامت جمعه یزد منصوب شد. وی تا آخرین لحظات عمر خود در راه خدمت به انقلاب و اسلام کوشید.
وفات
ایشان پس از ۸۵ سال خدمت مخلصانه به اسلام و انقلاب در واپسین ساعات روز پنجشنبه ۴ آبان سال ۱۳۶۷ش برابر با ۱۶ ربیع الاول ۱۴۰۹ قمری دیده از جهان فرو بستند و به دیار ابدیت شتافتند و امام و امت اسلامی به خصوص مردم یزد را سوگوار نمودند. پیکر پاک وی پس از تشییع باشکوه در شهر یزد، به زادگاهش اردکان منتقل و در آنجا به خاک سپرده شد.
آثار
- آينه مكارم؛ شرح دعاى مكارم الأخلاق امام سجاد(ع)؛
- روزه راستين؛ شرح دعاهاى روزهاى ماه مبارک رمضان؛
- روح باران.
منابع مقاله
برگرفته از سايت خانه فرهنگ خاتمى به آدرس: http://khatami-culc.ir، در تاريخ 4 ارديبهشت 1392.