حلبی، علی بن ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[السيرة الحلبية]] | [[السيرة الحلبية]] | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۵: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مرداد (99)]] | |||
نسخهٔ ۶ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۵۰
| نام | حلبی، علی بن ابراهیم |
|---|---|
| نامهای دیگر | حلبی، نورالدین علی بن ابراهیم
نورالدین الحلبی حلبی، ابوالحسن نورالدین علی بن برهان‌الدین ابراهیم قاهری، ابی‌الحسن علی بن برهان‌الدین ابراهیم حلبی، ابی‌الفرج علی بن ابراهیم |
| نام پدر | ابراهیم |
| متولد | 975ق |
| محل تولد | مصر |
| رحلت | آخر شعبان سال ۱۰۴۴ق |
| اساتید | محمد بکری |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01532AUTHORCODE |
ابوالفرج نور‌الدين على بن ابراهیم (برهان‌الدين) بن احمد حلبى قاهرى (975-1044ق)، مورخ، ادیب، فقیه شافعی مذهب، عالم علوم عقلی و نقلی و خصوصاً حدیث و تفسیر و تصوف در سده یازدهم و مؤلف كتاب «انسان العيون فى سيرةالامين المأمون» معروف به «السيرة الحلبية»
ولادت
حلبى به سال 975ق در مصر متولد شد اما خاندانش اهل حلب بودند.
بسیاری از طالبان علم نزد حلبی می‌رفتند و از محضرش بهره می‌بردند. در عین‌حال، وی در میان مردم به حسن خلق و حلم شهرت داشت و شوخ‌طبع بود.
اساتید
حلبی سالها ملازم شمس رَمْلی بود و از وی روایت کرد، همچنین، نزد استادانی تلمذ کرد که برخی شافعی مذهب بودند، همچون محمد بکری، محمد میمونی، و نیز استادانی از سایر مذاهب نظیر امام علی بن غانم مَقْدسی حنفی، سالم سَنْهوری مالکی، محمد بن ترجمان حنفی، محمد زَفْزاف حنفی، و عبدالمجید خَلیفه حنفی.
شاگردان
حلبی دارای رتبه اجتهاد در مذهب و مجوز صدور فتوا و از استادان و مشایخ مدرسه صلاحیه مصر بود. این مدرسه را سرآمد مدارس مجاور مرقد امام شافعی در قاهره خوانده‌اند. او شاگردان بسیاری تربیت کرد که از آن‌جمله شَبْرامَلَّسی و محمد وسیمی بودند.
وفات
حلبی در آخر شعبان سال ۱۰۴۴ در قاهره وفات یافت و در مقبره «مجاورین» دفن شد.
آثار
برخى آثار او عبارتند از: زهر المزهر كه تلخيص كتاب «مزهر» سيوطي است، مطالع البدور در ادبيات عرب، غاية الإحسان فيمن لقيته من أبناء الزمان، اعلام الطراز المنقوش في محاسن الحبوش، حاشية على شرح المنهج در فقه شافعى، فرائد العقود العلوية في حلّ ألفاظ شرح الأزهرية؛ النصيحة العلوية في الطريقة الأحمدية، عقد المرجان فيما يتعلق بالجان، ملح الشيخ الأكبر، النفحة العلوية.