حسینی فیروزآبادی، سید محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
'''سيد محمد بن سيد مرتضى بن سيد محمد فيروزآبادى يزدى''' (1309- 1373ش)، فقیه، اصولی، از عالمان دینی یزد در سده 14، فرزند بزرگ[[حسینی فیروزآبادی، سید مرتضی|سيد مرتضى حسینی فیروزآبادی]] | '''سيد محمد بن سيد مرتضى بن سيد محمد فيروزآبادى يزدى''' (1309- 1373ش)، فقیه، اصولی، از عالمان دینی یزد در سده 14، فرزند بزرگ [[حسینی فیروزآبادی، سید مرتضی|سيد مرتضى حسینی فیروزآبادی]] | ||
نوه [[یزدی، سید محمدکاظم بن عبدالعظیم|آیت‌الله سید محمد کاظم یزدی]] و داماد آيت‌الله بجنوردى می‌باشد | نوه [[یزدی، سید محمدکاظم بن عبدالعظیم|آیت‌الله سید محمد کاظم یزدی]] و داماد آيت‌الله بجنوردى می‌باشد | ||
نسخهٔ ۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۴۵
| نام | حسینی فیروزآبادی، محمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | سید مرتضی |
| متولد | 1309 ش یا 1930 م |
| محل تولد | نجف اشرف |
| رحلت | 1373ش یا 1415ق یا 1994 م |
| اساتید | آيت‌الله ميرزا حسن بجنوردى |
| برخی آثار | منتهی العنایة في شرح الکفایة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE11955AUTHORCODE |
سيد محمد بن سيد مرتضى بن سيد محمد فيروزآبادى يزدى (1309- 1373ش)، فقیه، اصولی، از عالمان دینی یزد در سده 14، فرزند بزرگ سيد مرتضى حسینی فیروزآبادی
نوه آیت‌الله سید محمد کاظم یزدی و داماد آيت‌الله بجنوردى می‌باشد
ولادت
در آخر جمادى الاولى 1349ق در نجف اشرف پا به عرصه وجود گذاشت. از طرف مادر به دختر آيت‌الله سيد محمد طباطبايى ارشد اولاد ذكور سيد محمدكاظم طباطبائى يزدى منسوب مى‌باشد.
تحصیلات
در شهر نجف اشرف كه مهد علم و دانش هزار ساله است، نزد پدر پرورش يافت و علوم مقدماتى را در حوزه‌هاى علميه سپرى كرد.
دروس سطوح عاليه را نزد اساتيد معروف حوزه از آن جمله مرحوم والدش و حضرات آيات حاج ميرزا حسن يزدى و حاج شيخ محمدتقى آل راضى، حاج سيد عبدالاعلى سبزوارى، سيد ابوالقاسم خوئى، آيت‌الله ميرزا حسن بجنوردى، سيد محسن طباطبائى حكيم و ميرزا عبدالهادى شيرازى حاضر شد و در اين زمان تدريس نيز داشت.
وی در جوانی به درجه اجتهاد نائل آمد و در هفده سالگی به تدریس دروس حوزه در مدرسه حاج سیدمحمدکاظم یزدی در نجف پرداخت.
در سال 1391ق بر اثر جنايت بعث عراق، به‌همراه والد گرامى‌اش و جمعى كثير از علما و روحانیون و اقشار مختلف ايرانى‌ها به ميهن عزيز ايران آمد. چندى در قم كه حرم اهل‌بيت(ع) است، در خدمت والد بود. تدریس سطوح عالیه را تحت عنوان «صلوة مسافر» را در مدرسه علميه آيت‌الله مرعشى (قدس‌سره) شروع نمود. پس از مدتى به حوزه علميه و شهر مذهبى حضرت عبدالعظيم(ع) ملحق شد. مدت ده سال در مسجد معروف «فيروزآبادى» كه جنب بيمارستان فيروزآبادى است، اشتغال به اقامه نماز جماعت و تدريس ابحاث عديده داشت. در اواخر عمر با تدریس خارج فقه و اصول در حوزه علمیه قائم چیذر تهران مجلس انس و محفل علمی به وجود آورد.
وفات
ايشان سرانجام در روز دوشنبه 22 رجب سال 1415ق، مطابق با 5 دى‌ماه سال 1373ش، در سن 66 سالگى در اثر بيمارى سرطان در بيمارستان قلب تهران درگذشت و جسدش صبح سه‌شنبه در قم تشييع و در مقبره باغ بهشت به خاک سپرده شد[۱].
آثار
- تقريرات اصول درس آيت‌الله خويى؛
- اصولى مستقل كه هم‌اكنون در دست مى‌باشد؛
- كفاية المفسرين؛
- العطف حول الصرف؛
- التكملة في شرح الأمثلة؛
- الفوائد النحوية؛
- ذخائر العقبى في شرح العروة الوثقى؛
- بحث الاجتهاد و التقليد من منتهى العناية في شرح الكفاية؛
- رساله‌اى در منطق؛
- مجموعه‌اى در فضل علم و آداب تعليم و تعلم؛
و...
پانويس
- ↑ ر.ک: جواهر كلام، عبدالحسين، ج3، ص1784-1786
منابع مقاله
جواهركلام، عبدالحسين، تربت پاکان قم، چاپ اول، انصاريان، 1424ق، قم.