درودآبادی همدانی، سید حسین: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'رده:25 فروردین الی 24 اردیبهشت' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود' به 'میرزای شیرازی، سید محمدحسن') |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |[[میرزای شیرازی، محمدحسن | | data-type="authorTeachers" |[[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|سيد مجدد شيرازى]]، [[رشتی، حبیبالله|ميرزا حبيباللّه رشتى]]، ملا حسينقلى همدانى، ميرزا حسين خليلى | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
'''علامه سيد حسين الهمدانى الدرود آبادى'''(1280-1344ق)، در سال 1280 ه.ق به دنيا آمد. | '''علامه سيد حسين الهمدانى الدرود آبادى'''(1280-1344ق)، در سال 1280 ه.ق به دنيا آمد. | ||
پس از فراگيرى علوم رسمى و دانش معقول و منقول متداول در آن روزگار به نجف اشرف رفت و در آنجا از محضر بزرگانى چون [[میرزای شیرازی، محمدحسن | پس از فراگيرى علوم رسمى و دانش معقول و منقول متداول در آن روزگار به نجف اشرف رفت و در آنجا از محضر بزرگانى چون [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|سيد مجدد شيرازى]]، [[رشتی، حبیبالله|ميرزا حبيباللّه رشتى]]، ملا حسينقلى همدانى، ميرزا حسين خليلى و غيره بهره برد و به مقامات بلند علمى و اخلاقى دست يافت. | ||
== تألیف == | == تألیف == | ||
نسخهٔ ۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۲۱
| نام | درودآبادی همدانی، حسین بن محمدتقی |
|---|---|
| نامهای دیگر | الهمدانى الدرودآبادى، علامه سید حسین
همدانی، حسین بن محمدتقی |
| نام پدر | محمدتقی |
| متولد | همدان |
| محل تولد | همدان |
| رحلت | 1344 ق |
| اساتید | سيد مجدد شيرازى، ميرزا حبيباللّه رشتى، ملا حسينقلى همدانى، ميرزا حسين خليلى |
| برخی آثار | شرح الأسماء الحسنی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01826AUTHORCODE |
علامه سيد حسين الهمدانى الدرود آبادى(1280-1344ق)، در سال 1280 ه.ق به دنيا آمد.
پس از فراگيرى علوم رسمى و دانش معقول و منقول متداول در آن روزگار به نجف اشرف رفت و در آنجا از محضر بزرگانى چون سيد مجدد شيرازى، ميرزا حبيباللّه رشتى، ملا حسينقلى همدانى، ميرزا حسين خليلى و غيره بهره برد و به مقامات بلند علمى و اخلاقى دست يافت.
تألیف
سپس در سال 1318 ه.ق به زادگاه خويش همدان بازگشت و در آنجا به ترويج علوم شرعى همت گماشت و به تأليف و تصنيف آثار ارزشمندى از قبيل:
التحفة الرضوية الى الشيعة المرتضوية، تفسير القرآن الكريم، الدر المنضود في أجوبة مسائل اليهود، رسالة لب اللباب في خطابات الكتاب، رسالة نسك التلويث في جواب اهل التلويث، شرح الاسماء الحسنى، شرح الزيارة الجامعة، عصارة الثقلين في حقيقة النشأتين و غيره پرداخت.
وى از قريحۀ شاعرى نيز بهرهمند بود و اشعار بسيارى سرود.
وفات
سرانجام وى در سال 1344 ه.ق بدرود حيات گفت.