۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ': ==' به '=='
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - ': ==' به '==') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
== معرفى اجمالى | == معرفى اجمالى== | ||
«تاريخ فرق اسلامى» از آثار دكتر حسين صابرى (متولد 1345ش) است كه به صورت مستند و علمى به معرفى فرقه‌هاى گوناگون اسلامى شيعه و سنى پرداخته است. كتاب حاضر در دو جلد براى دانشجويان رشته الهيات (اديان و عرفان) در مقطع كارشناسى تهيه شده است. | «تاريخ فرق اسلامى» از آثار دكتر حسين صابرى (متولد 1345ش) است كه به صورت مستند و علمى به معرفى فرقه‌هاى گوناگون اسلامى شيعه و سنى پرداخته است. كتاب حاضر در دو جلد براى دانشجويان رشته الهيات (اديان و عرفان) در مقطع كارشناسى تهيه شده است. | ||
== ساختار | == ساختار== | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
جلد دوم در ضمن هفت فصل تدوين شده است: يك- كلياتى درباره تشيع؛ دو- كيسانيه؛ سه- زيديه؛ چهار- اسماعيليه؛ پنج- اثنى عشريه؛ شش- غاليان و هفت- واقفه. | جلد دوم در ضمن هفت فصل تدوين شده است: يك- كلياتى درباره تشيع؛ دو- كيسانيه؛ سه- زيديه؛ چهار- اسماعيليه؛ پنج- اثنى عشريه؛ شش- غاليان و هفت- واقفه. | ||
== گزارش محتوا | == گزارش محتوا== | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
7. نويسنده يادآور شده است كه كوفه شهرى است كه در روزگار عمر به عنوان مركز فرماندهى فتوحات شرق پايه‌گذارى شد و روزبه‌روز بر اهميت و جايگاه آن افزوده گشت، خاستگاه اصلى غلو و مهد ظهور غاليان در سده‌هاى اول و دوم بود. كوفه همان اندازه كه به تشيع نامور است با پديده غلو و ظهور غاليان نيز آشناست و طوايف مختلفى از غاليان در اين شهر ظهور كردند كه در دوره‌هاى پسين حتى رودرروى شيعيان امامى معتدل كه از امامت فرزندان امام حسين(ع) طرفدارى مى‌كردند ايستادند. آنگاه نويسنده به عوامل پيدايش غلوّ پرداخته و يكى از آن عوامل را چنين آورده است: زياده‌روى در علاقه و دوستى: شايد گوياترين گواه بر تأثير زياده‌روى در دوستى و اظهار آن در پيدايش غلو و در نتيجه تباهى دينى، اين سخن اميرمؤمنان(ع) باشد كه فرمود: «هلك فيَّ رجلان: محبّ غال و مبغض قال»؛ دو تن به خاطر من تباه شدند: دوستى كه اندازه نگه نداشت و دشمنى كه بغض مرا در دل كاشت. اين حقيقتى پذيرفته است كه اصولاً عشق و علاقه به ديگران هنگامى كه از اندازه فزون شود اسطوره مى‌آفريند و زياده‌انگارى و افسانه و خرافه را درباره آنان در پى مى‌آورد (همان، ص 261- 262). | 7. نويسنده يادآور شده است كه كوفه شهرى است كه در روزگار عمر به عنوان مركز فرماندهى فتوحات شرق پايه‌گذارى شد و روزبه‌روز بر اهميت و جايگاه آن افزوده گشت، خاستگاه اصلى غلو و مهد ظهور غاليان در سده‌هاى اول و دوم بود. كوفه همان اندازه كه به تشيع نامور است با پديده غلو و ظهور غاليان نيز آشناست و طوايف مختلفى از غاليان در اين شهر ظهور كردند كه در دوره‌هاى پسين حتى رودرروى شيعيان امامى معتدل كه از امامت فرزندان امام حسين(ع) طرفدارى مى‌كردند ايستادند. آنگاه نويسنده به عوامل پيدايش غلوّ پرداخته و يكى از آن عوامل را چنين آورده است: زياده‌روى در علاقه و دوستى: شايد گوياترين گواه بر تأثير زياده‌روى در دوستى و اظهار آن در پيدايش غلو و در نتيجه تباهى دينى، اين سخن اميرمؤمنان(ع) باشد كه فرمود: «هلك فيَّ رجلان: محبّ غال و مبغض قال»؛ دو تن به خاطر من تباه شدند: دوستى كه اندازه نگه نداشت و دشمنى كه بغض مرا در دل كاشت. اين حقيقتى پذيرفته است كه اصولاً عشق و علاقه به ديگران هنگامى كه از اندازه فزون شود اسطوره مى‌آفريند و زياده‌انگارى و افسانه و خرافه را درباره آنان در پى مى‌آورد (همان، ص 261- 262). | ||
== وضعيت كتاب | == وضعيت كتاب== | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
منابع مطالب و ارجاعات فراوانى با ذكر جلد و صفحه در پانوشت صفحات ذكر شده است. | منابع مطالب و ارجاعات فراوانى با ذكر جلد و صفحه در پانوشت صفحات ذكر شده است. | ||
== منابع مقاله | == منابع مقاله== | ||