۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد اتوماسیون | |کد اتوماسیون | ||
|data-type='automationCode'| | |data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE1016AUTOMATIONCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
'''مناقب الطاهرين'''، اثر [[طبرسی، حسن بن علی|عمادالدين حسن بن على طبرى (طبرسى)]]، عالم شيعى قرن هفتم هجرى، درباره امامت و زندگى چهارده معصوم(ع) به زبان فارسى است. | '''مناقب الطاهرين'''، اثر [[طبرسی، حسن بن علی|عمادالدين حسن بن على طبرى (طبرسى)]]، عالم شيعى قرن هفتم هجرى، درباره امامت و زندگى چهارده معصوم(ع) به زبان فارسى است. | ||
محقق درباره موضوع كتاب، مى‌گويد: موضوع كتاب، زندگانى و اثبات امامت و ولايت چهارده معصوم است و بخش عمده آن به نقل معجزات اختصاص دارد و شايد بتوان گفت كه ترجمه همه كتاب | محقق درباره موضوع كتاب، مى‌گويد: موضوع كتاب، زندگانى و اثبات امامت و ولايت چهارده معصوم است و بخش عمده آن به نقل معجزات اختصاص دارد و شايد بتوان گفت كه ترجمه همه كتاب [[الثاقب في المناقب]] نوشته [[ابن حمزه، محمد بن علی|ابن حمزه طوسى]] (سده 6ق) در اين اثر آمده است <ref>مقدمه محقق، ج1، ص9</ref>. | ||
در كتاب حاضر، فصل‌بندى و عنوان‌گذارى خاصى وجود ندارد، مگر آنكه مؤلف هر باب را به يك معصوم اختصاص داده و ذيل آن فصل‌هايى را آورده و عناوينى را به زبان عربى به اين فصل‌ها داده است. بسيارى از فصل‌ها هم بدون عنوان است. مؤلف از عبارات عربى در كتاب بسيار استفاده كرده و آنها را به فارسى برنگردانده است. متن فارسى هم مربوط به دوره‌اى است كه هنوز كلمات فارسى و عربى كاملا به‌هم‌آميخته بوده و گاه فهم عبارت را مشكل مى‌سازد. ضمن اينكه گاه عبارات فارسى مؤلف نيز واضح و گويا نيست و به‌سختى مى‌توان منظور او را فهم كرد. | در كتاب حاضر، فصل‌بندى و عنوان‌گذارى خاصى وجود ندارد، مگر آنكه مؤلف هر باب را به يك معصوم اختصاص داده و ذيل آن فصل‌هايى را آورده و عناوينى را به زبان عربى به اين فصل‌ها داده است. بسيارى از فصل‌ها هم بدون عنوان است. مؤلف از عبارات عربى در كتاب بسيار استفاده كرده و آنها را به فارسى برنگردانده است. متن فارسى هم مربوط به دوره‌اى است كه هنوز كلمات فارسى و عربى كاملا به‌هم‌آميخته بوده و گاه فهم عبارت را مشكل مى‌سازد. ضمن اينكه گاه عبارات فارسى مؤلف نيز واضح و گويا نيست و به‌سختى مى‌توان منظور او را فهم كرد. | ||