ابن سوده، محمدمهدی بن محمدطالب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
از آثار او حاشيه‌اى بر «شرح السلم في المنطق» است كه به گفته [[زرکلی، خیرالدین|زركلى]] در دو جزء به چاپ رسيده است. وى همچنين رساله‌اى در تنظيم لشكر دارد كه آن را به درخواست ملك محمد رابع نوشته و نسخه‌اى از آن در کتابخانه احمديه فاس موجود است.<ref>بیات، علی، ج 3، ص722 و 723 | از آثار او حاشيه‌اى بر «شرح السلم في المنطق» است كه به گفته [[زرکلی، خیرالدین|زركلى]] در دو جزء به چاپ رسيده است. وى همچنين رساله‌اى در تنظيم لشكر دارد كه آن را به درخواست ملك محمد رابع نوشته و نسخه‌اى از آن در کتابخانه احمديه فاس موجود است.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/1922 بیات، علی، ج 3، ص722 و 723]</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
بیات، علی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374 | [https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/1922 بیات، علی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374] | ||
نسخهٔ ۱۲ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۳۹
| نام | ابن سوده، محمد مهدی بن محمد طالب |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1294 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE13451AUTHORCODE |
ابوعيسى محمدمهدى بن محمدطالب، یکى از افراد شاخص خاندان ابن سوده است.
تولد
او در سال 1220ق، متولد شد (ابن سوده، عنوان افراد خاندانى از عالمان و قاضيان مالكى در مراكش، از اوايل سده 11 هجرى تا زمان كنونى است).
اساتید
وى نزد مشايخى چون يازمى، بدرالدين حمومى و عبدالقادر كوهن به تحصيل پرداخت، سپس قاضى مكناسه و زرهون گرديد. در 1269ق، به قصد حج راهى مشرق شد و در سال 1294ق، از دنيا رفت.
شاگردان
عبدالكبير كتانى و ابوعبدالله محمد مدنى و جعفر كتانى از جمله شاگردان و راویان وى هستند.
آثار
از آثار او حاشيه‌اى بر «شرح السلم في المنطق» است كه به گفته زركلى در دو جزء به چاپ رسيده است. وى همچنين رساله‌اى در تنظيم لشكر دارد كه آن را به درخواست ملك محمد رابع نوشته و نسخه‌اى از آن در کتابخانه احمديه فاس موجود است.[۱].
پانویس
منابع مقاله