روش برداشت از نهج‌البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده، ضرورت آشنایی با نهج‌البلاغه را چنین توضیح می‌دهد: مسئله دوم، ضرورت آشنایى با کلام امام است. سخن من به دوستانى که عربى را شروع می‌‏کنند و با عربى آشنا مى‏‌شوند و می‌‏خواهند کلمات معصوم را بشناسند این است که از اصول کافى، [[تحف العقول عن آل الرسول صلى‌الله‌عليهم|تحف العقول]] و... شروع کنند. اگر بنا شد مقصد على را بشناسیم و به خواسته‏‌ها و اهداف على راه پیدا کنیم باید در سخنان حضرت به کلمه‏‌هایى چون: أرید، أطلب، همتي، رغبتي، أرید أن أداوي بکم، إنى أریدکم للَّه... این سخنان و کلمه‏‌ها، خواسته‏‌ها و اهداف على را تفهیم می‌‏کنند و این اهداف و مقاصد مى‏‌توانند آن سبک منسجم و مرتبط در مجموعه نهج‏ البلاغه را مشخص کنند<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>

برداشت‏هاى نویسنده از نهج ‏البلاغه که با عنوان نمونه‌ها آمده، توضیحى از خطبه 86 و خطبه 192 است که در پایان این نوشتار آمده است تا به‌منزله کارى عملى، کارگشاى دانشجوى نهج‌البلاغه باشد<ref>همان، ص53، پاورقی</ref>در بخشی از نمونه اول در پاسخ به این سؤال که چگونه واقعا کلمات معصوم را بفهمیم؟ می‌خوانیم: «همین، سؤال کسى بود که به من می‌‏گفت: ما امروز لغات کلمات معصوم را چگونه بفهمیم؟ و رفته بود کتاب «العین» و کتاب‌هاى مختلف دیگر را گرفته بود. به او گفتم این کارهاى تحقیقاتى خوب است، ولى کسى که می‌‏خواهد کلمات معصوم و کلمات هر متکلمى را بفهمد باید از مجموعه کلام خود او به دست آورد. اینکه فلان متکلم در فلان ‌جا این معنا را قصد کرده است، این دلیل نمى‌‏شود که متکلم دیگر هم حتماً همان معنا را قصد کرده باشد. ما در بیانات متکلم تنها به اوضاع و وضع کلام نمى‏‌توانیم توجه کنیم. اگر شما جریانى از روایات معصومین(ع) را در وجود خودتان داشته باشید و انس و معاشرتى با این کلمات داشته باشید، اصلا متوجه می‌‏شوید این کلمه اینجا چه حالتى و چه بیانى دارد؛ یعنى جاى خالى این کلمه را در مجموعه این بیان، می‌‏شناسید و می‌‏دانید معناى مناسبى که با این کلام می‌‏خواند کدام است؛ یعنى دلالت الفاظ و کلمات را از خود کلام متکلم به دست می‌آورید، نه از متکلم دیگر تا بخواهید برایش شاهد درست کنید»<ref>ر.ک: همان، ص61</ref>